Wyrok NSA z dnia 18 kwietnia 1984 r., sygn. II SA 2156/83
1. Wyrażenie przez Ministra Sprawiedliwości zgody na wykonywanie przez adwokata zawodu indywidualnie lub wspólnie z innym adwokatem /art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze - Dz.U. nr 16 poz. 124/ jest rozstrzygnięciem w drodze decyzji administracyjnej sprawy indywidualnej przy zastosowaniu przepisów kodeksu postępowania administracyjnego /art. 1 par. 1 pkt 1 Kpa/, podlegającym zaskarżeniu do Naczelnego Sądu Administracyjnego /art. 196 par. 2 pkt 17 Kpa/.
2. Odmowa udzielenia zgody z powołaniem się na brak "szczególnych okoliczności" uzasadniających uwzględnienie wniosku, gdy w przepisie prawa zawarto kryterium "w uzasadnionych wypadkach", oznacza ocenę stanu faktycznego sprawy według kryterium ostrzejszego i stanowi naruszenie prawa materialnego mające wpływ na wynik sprawy.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Stanisława J. na decyzję Ministra Sprawiedliwości z dnia 19 lipca 1983 r. w przedmiocie odmowy udzielenia zgody na wykonywanie zawodu adwokata indywidualnie i na podstawie art. 207 par. 2 pkt 1 i 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję, a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Ministra Sprawiedliwości kwotę złotych sześćset tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącego.
UZASADNIENIE
Minister Sprawiedliwości, po rozpatrzeniu wniosku Okręgowej Rady Adwokackiej w G. z dnia 26 kwietnia 1983 r., decyzją z dnia 19 lipca 1983 r. nr O.III.810/262/83 odmówił wyrażenia zgody na wykonywanie przez adwokata Stanisława J. zawodu indywidualnie w P. G. W uzasadnieniu swej decyzji Minister Sprawiedliwości stwierdził, że z danych dotyczących liczby adwokatów wykonujących zawód w zespołach adwokackich na terenie G. i T. wynika, że "jest ich wystarczająca ilość". Adwokaci z tego terenu w pełni zaspokajają zapotrzebowanie na pomoc prawną również ludności z terenu P. G. Jeżeli, zdaniem Okręgowej Rady Adwokackiej, zachodzi konieczność zapewnienia pomocy prawnej ludności z terenu P. G., to Rada Adwokacka powinna rozważyć możliwość utworzenia zespołu adwokackiego i wyznaczenia tam siedziby adwokatom młodszym wiekiem. Skoro adwokat Stanisław J. nie zamieszkuje stale w P. G., lecz w G.-W., to prowadzenie kancelarii indywidualnej w P. G. nie znajduje uzasadnienia. Adwokat Stanisław J. ukończył 75 lat i nawet dobra sprawność psychofizyczna w tym wieku "nie może prognozować możliwości wykonywania zawodu poza miejscem zamieszkania". Z tych też względów Minister uznał, że "nie zachodzą szczególne okoliczności, które pozwalałyby na uwzględnienie wniosku".
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
