Jakie są zasady ustalania podstawy wymiaru zasiłku dla osób niebędących pracownikami po przerwie w ubezpieczeniu chorobowym
Jeżeli okres ubezpieczenia chorobowego rozpoczął się po przerwie nieprzekraczającej 30 dni od ustania ubezpieczenia chorobowego z innego tytułu, to ustalając podstawę wymiaru zasiłku uwzględnia się również pełne miesiące kalendarzowe ubezpieczenia z poprzedniego tytułu. Liczba pełnych miesięcy kalendarzowych ubezpieczenia uwzględnionych z poprzedniego i obecnego tytułu nie może przekraczać 12.
ZMIANY 2016
Od 1 stycznia 2016 r. obowiązują nowe zasady ustalania podstawy wymiaru zasiłku dla osób podlegających dobrowolnie ubezpieczeniu chorobowemu. Podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi przeciętny przychód za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy (art. 48 ust. 1 ustawy zasiłkowej). Jeżeli okres ubezpieczenia jest krótszy niż 12 miesięcy kalendarzowych, podstawę wymiaru zasiłku stanowi przeciętny przychód za pełne miesiące kalendarzowe z faktycznego okresu ubezpieczenia (np. osób zatrudnionych na umowę zlecenia).
Nowelizacja ustawy zasiłkowej wprowadziła zmiany polegające na sposobie obliczenia podstawy wymiaru zasiłku w przypadku:
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
