Wyrok NSA z dnia 14 lutego 2024 r., sygn. III FSK 4283/21
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący – Sędzia NSA Jan Rudowski, Sędzia NSA Wojciech Stachurski, Sędzia WSA (del.) Mirella Łent (sprawozdawca), Protokolant Anna Iwaszkiewicz, po rozpoznaniu w dniu 14 lutego 2024 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Chełmie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 12 marca 2021 r., sygn. akt I SA/Lu 555/20 w sprawie ze skargi A. sp. k. z siedzibą w C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Chełmie z dnia 29 września 2020 r., nr SKO.II.41/852/PP/2020 w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2019 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Chełmie na rzecz A. sp. k. z siedzibą w C. kwotę 2700 (słownie: dwa tysiące siedemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 12 marca 2021 r., I SA/Lu 555/20, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w sprawie ze skargi A. B. spółki z ograniczoną odpowiedzialnością spółki komandytowej w C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Chełmie z dnia 29 września 2020 r. w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2019 r., uchylił zaskarżoną decyzję i zasądził od organu na rzecz skarżącej kwotę 1.241 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.
W uzasadnieniu wyroku, Sąd pierwszej instancji ocenił, że na obecnym etapie organ nie wyjaśnił w instancji odwoławczej istoty analizowanej sprawy podatkowej w zakresie odnoszącym się w pierwszej kolejności do kwalifikacji prawnej przedmiotów opodatkowania podatkiem od nieruchomości w postaci hali magazynowej oraz napowietrznej stacji transformatorowej. Wskazał, że w motywach kontrolowanej decyzji organ nie przedstawił cech konstrukcyjnych hali magazynowej z nawiązaniem do konkretnej treści poszczególnych dowodów, a z przedstawionych sądowi akt, w protokole oględzin przeprowadzonych 28 lutego 2020 r. nie został opisany obiekt hali magazynowej w kontekście składowych definicji budynku określonej w art. 1a ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz.U.2018, poz. 1445 ze zm. w brzmieniu obowiązującym w 2019 r.) – dalej jako: "u.p.o.l.", a więc czy jest to obiekt budowlany trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych, czy posiada fundamenty i dach oraz ewentualnie czy jego konstrukcja zawiera istotne dodatkowe elementy wykraczające ponad definicję budynku z art. 1a ust. 1 pkt 1 u.p.o.l. Zarówno spółka i organ posługują się pojęciem budynku w odniesieniu do obiektu hali magazynowej, którego cechy konstrukcyjno-budowlane nie zostały rzetelnie, wiarygodnie ustalone, a następnie przedstawione w motywach kontrolowanej decyzji. Istotna jest przy tym nie tylko sama dokumentacja techniczna, ale przede wszystkim porównanie jej treści ze stanem rzeczywistym, istniejącym w 2019 r. W powoływanym przez organ dzienniku budowy kierownik budowy posługiwał się pojęciem obiektu hali magazynowej, przy czym organ przedstawił sądowi w aktach podatkowych tylko wybrane strony tego dokumentu (s. 19-24). Dlatego Sąd pierwszej instancji podkreślił, że nie można było prześledzić wszystkich opisanych w nim robót budowlanych istotnych z punktu widzenia definicji budynku jako przedmiotu opodatkowania podatkiem od nieruchomości. Wskazał także, że w uzasadnieniu kontrolowanej decyzji brakuje jakichkolwiek argumentów faktycznych i prawnych, mogących prowadzić do zaliczenia napowietrznej stacji transformatorowej do budowli jako przedmiotu opodatkowania podatkiem od nieruchomości. WSA w Lublinie podkreślił, że organ całkowicie przemilczał tę kluczową kwestię. Tymczasem z perspektywy stanowiska TK organ miał obowiązek przeanalizować czy napowietrzna stacja transformatorowa ma cechy budowli wymienionej przede wszystkim w art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2018, poz. 1202, tj. ze zm.) – dalej jako "p.b", bądź w załączniku do tej ustawy. Sąd zauważył, że organ pierwszej instancji przyjął do opodatkowania omawianym podatkiem części budowlane napowietrznej stacji transformatorowej o wartości 2.969,96 zł i na tym poprzestał. W ocenie Sądu pierwszej instancji, dopiero po rzetelnym i wyczerpującym ustaleniu w postępowaniu podatkowym czy i z jakim przedmiotem opodatkowania podatkiem od nieruchomości organ ma do czynienia w realiach rozpatrywanej sprawy (czy z budynkiem w postaci hali magazynowej i budowlą w postaci napowietrznej stacji transformatorowej), istotny okaże się moment powstania obowiązku podatkowego ustanowiony w art. 6 u.p.o.l.
WSA w Lublinie dodał, że organ z jednej strony nie rozważył czy i na ile dziennik budowy był zupełny i rzetelny, czy ewentualnie były wykonywane roboty budowlane niedokumentowane w dzienniku budowy, a z drugiej nie przeanalizował czy zawiadomienie ze strony spółki o zakończeniu budowy było zgodne z rzeczywistością. W ocenie Sądu, na potrzeby wymiaru zobowiązania podatkowego nie można w sposób zasadny z góry zakładać, że wykonanie instalacji przeciwpożarowej oraz wentylacji nie stanowiło elementu procesu budowlanego (budowy) obiektu hali magazynowej bez konkretnych ustaleń faktycznych w tej mierze. Takie założenie nie może zastępować w postępowaniu podatkowym konkretnych ustaleń faktycznych wywiedzionych z kompletnego materiału dowodowego według reguł logiki i doświadczenia życiowego. W świetle treści art. 6 ust. 2 u.p.o.l. moment powstania obowiązku podatkowego w podatku od nieruchomości nie został powiązany ani z zawiadomieniem organu nadzoru budowlanego o zakończeniu budowy, ani z decyzją o pozwoleniu na użytkowanie, a więc z trybami ustanowionymi w ustawie Prawo budowlane na potrzeby administracyjnego monitorowania procesu budowlanego (art. 54, art. 55 tej ustawy). WSA w Lublinie stanął na stanowisku, że moment powstania obowiązku podatkowego w każdej indywidualnej sprawie wyznaczają konkretne okoliczności stanu faktycznego wymienione w art. 6 ust. 2 u.p.o.l. Sąd pierwszej instancji wskazał, że w dalszym postępowaniu podatkowym organ uwzględni stanowisko prawne sądu i wyjaśni omówione aspekty faktyczne sprawy. Rozważy przy tym potrzebę uzupełnienia materiału dowodowego w postępowaniu odwoławczym bądź zasadność zastosowania art. 233 § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020, poz. 1325, tj. ze zm.) – dalej jako: "O.p." i uchylenia decyzji organu I instancji z przekazaniem sprawy do ponownego rozpatrzenia. Sąd pierwszej instancji wskazał również, że organ ma uwzględnić, że zgodnie z art. 234 O.p., co do zasady, nie może wydać decyzji na niekorzyść strony odwołującej się. Oznacza to, że organ nie może określić wyższej kwoty zobowiązania podatkowego w porównaniu z decyzją organu I instancji w szczególności w rezultacie prawidłowej kwalifikacji prawnej hali magazynowej oraz napowietrznej stacji transformatorowej jako przedmiotów opodatkowania podatkiem od nieruchomości (art. 2 ust. 1 pkt 2, 3 u.p.o.l.). Wyrok ten w całości dostępny jest w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych (http://orzeczenia.nsa.gov.pl, dalej w skrócie CBOSA).
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
