Wyrok NSA z dnia 25 lipca 2023 r., sygn. III FSK 2205/21
Podatek od nieruchomości
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Paweł Borszowski, Sędzia NSA Sławomir Presnarowicz, Sędzia WSA (del.) Agnieszka Olesińska (sprawozdawca), po rozpoznaniu w dniu 25 lipca 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A.I., J.R., J.R. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 21 listopada 2019 r. sygn. akt I SA/Kr 779/19 w sprawie ze skargi A.I., J.R., J.R. na decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie z dnia 25 kwietnia 2019 r. nr [...], nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za lata 2015-2016 oddala skargę kasacyjną
Uzasadnienie
III FSK 2205/21 | | |UZASADNIENIE
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 21 listopada 2019 r., sygn. akt I SA/Kr 779/19 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił skargi A.I., J.R. i J.R. na decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie z dnia 25 kwietnia 2019 r. utrzymujące w mocy decyzje Prezydenta Miasta K. z dnia 7 grudnia 2018 r. ustalające A.I., J.R. oraz J.R. podatek od nieruchomości za lata 2015 - 2016.
Z uzasadnienia wyroku Sądu pierwszej instancji wynika, że istotą rzeczy w poddanych sądowej kontroli sprawach nie była kwestia opodatkowania poszczególnych składników majątkowych w ramach podatku od nieruchomości, gdyż te nie były kwestionowane, lecz ocena, czy organ I instancji miał prawo ustalić podatnikom podatek za lata 2015-2016 i doręczyć decyzje w terminie wskazanym w art. 68 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800 ze zm., dalej: O.p.), tj. w ciągu 3 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek podatkowy. Zdaniem WSA w sprawie nie ma zastosowania i nie został zastosowany art. 68 § 2 pkt 1 lub 2 O.p., tj. nie doszło do wydłużenia 3 letniego terminu wskazanego w art. 68 § 1 O.p., ponieważ do dnia wydania decyzji przez organ I instancji, tj. 7 grudnia 2018 r. nie upłynęło jeszcze 3 lata od końca roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek podatkowy. Zatem organ miał prawo wydać decyzje podatkowe ustalające wysokość zobowiązania podatkowego do 3 lat wstecz, a zatem co do lat 2015 - 2016 do końca odpowiednio 2018 r. i 2019 r., co też nastąpiło. Wobec powyższego w ocenie WSA nie doszło do naruszenia powoływanych w tym względzie przepisów, w szczególności art. 21 § 1 pkt 2 w zw. z art. 68 § 1 i § 2 oraz art. 187 § 1, tudzież 191 O.p., czy też pozostałych, artykułowanych w skargach. Bezprzedmiotowa przy tym była kwestia, czy skarżący nie dopełnili obowiązku z art. 6 ust. 6 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1445 ze zm., dalej: u.p.o.l.), tj. czy mieli obowiązek zadeklarowania wszystkich przedmiotów opodatkowania w jednym formularzu Informacji o nieruchomościach osób fizycznych i czy ostatni złożony w sprawie formularz deklarował do opodatkowania wszystkie przedmioty opodatkowania. Organy przeprowadziły w tym względzie postępowanie i wydały decyzje podatkowe ustalające wysokość zobowiązania podatkowego w wymaganym terminie do 3 lat wstecz, a zatem co do lat 2015 - 2016 do końca odpowiednio 2018 r. i 2019 r. Uprawniona także była ocena organów, że skarżący nie kwestionowali opodatkowania w aspekcie istnienia poszczególnych składników majątkowych w ramach podatku od nieruchomości. W ocenie Sądu I instancji organy prawidłowo ustaliły, iż zgodnie z danymi zawartymi w ewidencji gruntów i budynków Wydziału Geodezji, podatnicy jako wspólnicy spółki cywilnej "K.C." są współwłaścicielami działki nr [...] o pow. 2997 m2, działki nr [...] o pow. 2580 m2, działki nr [...] o pow. 46 m2 położonych w obrębie [...] jednostka ewidencyjna K. Powyższe działki powstały z połączenia działek nr [...],[...],[...],[...],[...],[...], położonych w obrębie [...] jednostka ewidencyjna K. w działkę nr [...] na podstawę decyzji administracyjnej [...] z dnia 17 maja 2010 r. Aktem notarialnym Rep. A [...] z dnia 31 marca 2009 r. podatnicy, jako współwłaściciele działek [...],[...],[...],[...],[...],[...] w obrębie [...] jednostka ewidencyjna K. przenieśli własność na rzecz wspólników spółki "K.C." sp. cywilna z siedzibą w K. Podmiot opodatkowania został zatem ustalony w niniejszej sprawie prawidłowo. Do opodatkowania przyjęto powierzchnię gruntów stanowiącą działki nr [...] (2997m2), [...] (2580 m2) i [...] 46 m2) i opodatkowano je stawką jak dla gruntów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. Wszystkie trzy działki zostały zewidencjonowane jako elementy środków trwałych "K.C." sp. cywilna w 2008 r. Zatem przedmioty opodatkowania istotnie nie stanowiły majątku "prywatnego" skarżących, a wchodziły w skład prowadzonego przez nich w formie spółki cywilnej przedsiębiorstwa. Fakt ten, jak słusznie dostrzegają organy, potwierdza również formalne przeniesienie własności tych działek przez współwłaścicieli na rzecz wspólników "K.C." sp. cywilna z siedzibą w K. aktem notarialnym Rep. A [...] z dnia 31 marca 2009 r. Gdyby były one niewykorzystywane w ramach prowadzonej przez spółkę "K.C." działalności gospodarczej, przeniesienie własności byłoby pozbawione przymiotu racjonalnego działania. Na działce [...], od co najmniej 2010 r. zlokalizowany jest hotel i posadowione są budowle. Na działkach nr [...] i [...] zakończony został proces inwestycyjny, w którego następstwie powstał budynek biurowy, przy czym skarżący nabyli te działki z pozwoleniem na budowę, które zostało na nich przeniesione w 2009 r. Do opodatkowania przyjęto budynek o powierzchni 4345,96 m2. Powierzchnia została podana przez samych podatników i nie była kwestionowana. W budynku, od co najmniej 2010 r. funkcjonuje hotel i nie ma sporu co do tego, że do opodatkowania budynku przyjęto stawkę, jak dla budynków związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. Do opodatkowania przyjęto budowle związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Sąd I instancji uznał, że trafnie akcentują organy, iż jak wynika z oświadczenia J.R. złożonego do protokołu w dniu 12 października 2018 r. są to drogi dojazdowe wyłożone kostką brukową oraz mały parking, istniejące, podobnie jak hotel na działce [...] od co najmniej 2010 r., o wartości 118.000 zł. W tym zakresie również nie ma wątpliwości, co do istnienia tych budowli oraz ich wartości. Organy wskazały, że w aktach sprawy znajdują się stosowne zmiany geodezyjne dokumentujące powyższe, dodatkowo powierzchnia została potwierdzona przez organ podatkowy sprawdzeniem danych w Ewidencji Gruntów i Budynków, a przyjęte dane są zbieżne z zadeklarowanymi przez podatników i nigdy nie były przedmiotem kontrowersji. Wyrok ten w całości dostępny jest na stronie internetowej http://orzeczenia.nsa.gov.pl/ (CBOSA).
W skardze kasacyjnej pełnomocnik skarżących na podstawie art. 176 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, dalej: p.p.s.a.) wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Krakowie, a także o rozpoznanie sprawy na rozprawie oraz na podstawie art. 203 pkt 1 p.p.s.a. – o zasądzenie na rzecz skarżących kosztów postępowania według norm przepisanych.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
