Wyrok NSA z dnia 13 marca 2024 r., sygn. III OSK 4903/21
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Zbigniew Ślusarczyk (spr.) Sędziowie sędzia NSA Teresa Zyglewska sędzia del. WSA Arkadiusz Windak Protokolant asystent sędziego Przemysław Iżycki po rozpoznaniu w dniu 13 marca 2024 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 stycznia 2021 r., sygn. akt II SA/Wa 1843/20 w sprawie ze skargi S. K. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 5 sierpnia 2020 r. nr 880/kadr/20 w przedmiocie przeniesienia do pełnienia służby w innej jednostce 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji na rzecz S. K. kwotę 240 (dwieście czterdzieści) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 12 stycznia 2021 r. sygn. akt II SA/Wa 1843/20 wydanym po rozpoznaniu sprawy ze skargi S. K. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z 5 sierpnia 2020 r. nr 880/kadr/20 w przedmiocie przeniesienia do pełnienia służby w innej jednostce, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) i c) ustawy z 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.) dalej "p.p.s.a." uchylił zaskarżony rozkaz personalny oraz utrzymany nim w mocy rozkaz personalny Komendanta Głównego Policji nr 2532 z 22 czerwca 2020 r. (pkt 1) oraz zasądził od Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji na rzecz skarżącego kwotę 497 złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania (pkt 2).
W uzasadnieniu wyroku Sąd I instancji wskazał, że istota sporu między stronami sprowadza się do ustalenia, czy stanowisko służbowe, na które przeniesiono i mianowano skarżącego na podstawie art. 36 ust. 1 i 2 ustawy z 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2020 r. poz. 360 ze zm.), jest stanowiskiem równorzędnym z poprzednio zajmowanym. Przy czym w celu dokonania tej oceny niewystarczające jest porównanie wynagrodzeń na jednym i drugim stanowisku. Zdaniem Sądu I instancji organ odwoławczy nie spełnił ustawowych przesłanek warunkujących podjęcie zaskarżonego rozstrzygnięcia. Organ przekroczył granice pozostawionej mu dyskrecjonalności, przenosząc skarżącego - funkcjonariusza jednej z najbardziej wyspecjalizowanych jednostek Policji, wykonujących zadania właściwe dla jednostek specjalnych rożnych rodzajów sił państwowych, do tzw. prewencji. Zaskarżony rozkaz nie uzasadnia, jaki interes służby został zrealizowany przez przeniesienie funkcjonariusza z jedynej w swoim rodzaju tego typu formacji (o charakterze bojowym), gdzie skarżący m.in. w zakresie obowiązków ma za zadanie brać udział w działaniach kontrterorystycznych, w tym działaniach bojowych polegających na fizycznym zwalczaniu terroryzmu, do jednostki działającej w pionie kryminalno-prewencyjnym. Organ nie uzasadnił podjętego przez siebie rozstrzygnięcia dostatecznie zindywidualizowanymi przesłankami, wykazując w przekonywujący sposób, że kolizję interesu służby z indywidualnym interesem skarżącego należy rozwiązać dając z takich, a nie innych względów, prymat temu pierwszemu.
Reasumując, skoro ocena organów obu instancji przy porównaniu stanowisk służbowych była arbitralna, a organy skupiły się na wybranych kryteriach przy ustalaniu równorzędności stanowisk, jakimi były stopień etatowy oraz wysokość uposażenia, przy braku wzięcia pod uwagę warunków pełnienia służby przez skarżącego, należało uznać, że organy naruszyły przepisy postępowania, tj. art. 7, art. 77 § 1, art. 80 i art. 107 § 3 k.p.a. oraz art. 36 ust. 1 i 2 ustawy z 6 kwietnia 1990 r. o Policji Powyższe okoliczności uzasadniały uchylenie rozkazów wydanych w obu instancjach.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
