Wyrok NSA z dnia 9 kwietnia 2024 r., sygn. III OSK 989/22
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jerzy Stelmasiak (spr.) Sędziowie: sędzia NSA Teresa Zyglewska sędzia del. WSA Mariusz Kotulski po rozpoznaniu w dniu 9 kwietnia 2024 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Komendanta Wojewódzkiego Policji w Poznaniu od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 12 stycznia 2022 r. sygn. akt III SA/Po 662/21 w sprawie ze skargi M.K. na decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji w Poznaniu z dnia 26 lutego 2021 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wypłaty wyrównania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy i dodatkowy 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od Komendanta Wojewódzkiego Policji w Poznaniu na rzecz M.K. kwotę 257 (dwieście pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wyrokiem z 12 stycznia 2022 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu, po rozpoznaniu skargi M.K. (dalej: skarżąca), uchylił decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji w Poznaniu z 26 lutego 2021 r. i poprzedzającą ją decyzję Komendanta Powiatowego Policji w Poznaniu z 26 stycznia 2021 r. w przedmiocie odmowy wypłaty wyrównania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy i dodatkowy.
Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniósł Komendant Wojewódzki Policji w Poznaniu.
Organ zarzucił naruszenie prawa materialnego.
Po pierwsze, art. 9 ust. 1 ustawy z 14 sierpnia 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach dotyczących wsparcia służb mundurowych nadzorowanych przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych, o zmianie ustawy o Służbie Więziennej oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2020 r., poz. 1610, dalej: ustawa o szczególnych rozwiązaniach) przez jego niewłaściwe zastosowanie przejawiające się odmową zastosowania z uwagi na oczywistą niekonstytucyjność, podczas, gdy nie zaistniały przesłanki do takiego uznania, a Sąd miał obowiązek rozpatrzyć sprawę w oparciu o ten przepis.
Po drugie, art. 9 ust. 1 ustawy o szczególnych rozwiązaniach w związku z art. 6 ustawy z 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2021 r., poz. 735 ze zm., dalej: k.p.a.) oraz art. 7 Konstytucji RP z 2 kwietnia 1997 r. (Dz.U. Nr 78, poz. 483 ze zm.), przez uznanie, że dla prawidłowości decyzji wydanych w sprawie nie mają znaczenia regulacje zawarte w obowiązującej od 1 października 2020 r. ustawie o szczególnych rozwiązaniach, w tym art. 9 ust. 1 zdanie drugie tej ustawy i stwierdzenie we wskazaniach co do dalszego postępowania, że organ powinien dokonać wyliczenia i wypłaty części należnego skarżącej ekwiwalentu za niewykorzystany urlop w świetle obowiązujących regulacji prawnych interpretowanych w zgodzie z art. 66 ust. 2 Konstytucji RP i przy założeniu, że w zakresie stosowania prawa wyrok Trybunału Konstytucyjnego odnosi także skutek retroaktywny, wpływając na ocenę prawną stanów faktycznych powstałych w okresie poprzedzającym wejście w życie orzeczenia tego Trybunału.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
