Wyrok NSA z dnia 6 września 2022 r., sygn. II OSK 411/20
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Tomasz Zbrojewski (spr.) Sędziowie sędzia NSA Małgorzata Miron sędzia del. WSA Piotr Broda po rozpoznaniu w dniu 6 września 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej A. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 26 sierpnia 2019 r., sygn. akt II SA/Wr 388/19 w sprawie ze skargi D.K. na decyzję Wojewody Dolnośląskiego z dnia 5 kwietnia 2019 r., nr O-107/19 w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę trzech budynków mieszkalnych jednorodzinnych w zabudowie szeregowej 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu we Wrocławiu, 2. zasądza od D. K. na rzecz A. S. kwotę 627 (sześćset dwadzieścia siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wyrokiem z dnia 26 sierpnia 2019 r., sygn. akt II SA/Wr 388/19, po rozpoznaniu skargi D. K. na decyzję Wojewody Dolnośląskiego z dnia 5 kwietnia 2019 r., nr O-107/19, w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę trzech budynków mieszkalnych jednorodzinnych w zabudowie szeregowej: 1) uchylił zaskarżoną decyzję; 2) zasądził od Wojewody Dolnośląskiego na rzecz strony skarżącej kwotę 997 złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Wyrok został podjęty w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy:
Wojewoda Dolnośląski powołaną na wstępie decyzją z dnia 5 kwietnia 2019 r., po rozpoznaniu odwołania B. K. i D. K., utrzymał w mocy decyzję Starosty Powiatu Wrocławskiego z dnia 7 listopada 2018 r., nr 3732/2018, zatwierdzającą projekt budowlany i udzielającą A. S. pozwolenia na budowę trzech budynków mieszkalnych jednorodzinnych w zabudowie szeregowej, oznaczonych w projekcie zagospodarowania terenu literami A, B i C, z niezbędną infrastrukturą techniczną, na działce nr [...] w N., gm. [...]. Jak wynika z uzasadnienia decyzji organu odwoławczego, w sprawie wystąpiły wszystkie przesłanki obligujące do wydania pozwolenia na budowę określone w art. 35 ust. 1 w zw. z ust. 4 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2017 r. poz. 1332 ze zm., zwana dalej: "Pr.bud."). W szczególności organ stwierdził zgodność projektu z postanowieniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenów pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną i rzemieślniczą we wsi N. [...] (Dz.U. Woj. Doln. z [...] r. nr [...], poz. [...]). Teren, na którym usytuowana jest działka nr [...] został bowiem przeznaczony na cele zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej (symbol MN2). Zgodnie z § 6 planu miejscowego: budynki mieszkalne i gospodarcze charakterem powinny nawiązywać do istniejącej zabudowy (ust. 1), dopuszczalna wysokość budynków mieszkalnych jednorodzinnych to 2 kondygnacje naziemne z dachem dwu- lub czterospadowym o spadku od 30 do 50 stopni (ust. 2), połacie dachów powinny być symetryczne, kryte dachówka lub materiałami dachówkopodobnymi (ust. 3), minimalna szerokość frontu działki to 20 m (ust. 6), zaś jej minimalna powierzchnia to 700 m2 (ust. 7). W ocenie organu odwoławczego, przedłożony do zatwierdzenia projekt budowlany spełnia powyższe wymagania. Organ podkreślił przy tym, że zabudowa szeregowa stanowi dopuszczalną formę realizacji budynków mieszkalnych jednorodzinnych (art. 3 pkt 2a Pr.bud.). Projekt budowlany przewiduje wzniesienie trzech budynków mieszkalnych A, B i C w zabudowie szeregowej, przy czym każdy z trzech projektowanych domów stanowi samodzielną konstrukcję, biorąc pod uwagę pierwszą i drugą kondygnację, a także poddasze. Organ zwrócił uwagę, że posiadanie przez budynki w zabudowie szeregowej wspólnego fundamentu nie stanowi przeszkody, aby uznać, że każdy budynek danego obiektu spełnia warunek samodzielności konstrukcyjnej. W ocenie organu, nie ma też podstaw do uznania, że projektowany obiekt nie nawiązuje charakterem do istniejącej zabudowy jednorodzinnej wolnostojącej. Określony bowiem w § 6 ust. 1 planu miejscowego wymóg nawiązywania charakterem do istniejącej zabudowy ma charakter ogólny. Jeżeli lokalny prawodawca przewiduje wymóg budowy obiektów o określonym "charakterze", jednocześnie nie precyzując bliżej, jakie kryteria przesądzają o nadaniu tego charakteru zabudowie, należy przyjąć, że spełnienie przez inwestora wymienionych w planie szczegółowych warunków zabudowy (w zakresie parametrów budynku, kształtu dachu, itd.) jest równoznaczne z nadaniem projektowanemu budynkowi pożądanego "charakteru". Organ odwoławczy stwierdził też, że wprawdzie położone w sąsiedztwie budynki mają niższy wskaźnik intensywności zabudowy, jednak nie może to być przesłanką "uzasadniającą niewydanie pozwolenia na budowę", skoro plan miejscowy milczy w kwestii wymaganego wskaźnika intensywności zabudowy. Biorąc dodatkowo pod uwagę, że inwestor złożył oświadczenie o posiadaniu prawa do dysponowania nieruchomością na cele budowlane, stwierdzono zgodność zamierzenia inwestycyjnego z przepisami technicznymi, a także kompletność przedłożonego projektu oraz wykonanie go przez osoby uprawnione, organ odwoławczy utrzymał w mocy decyzję pierwszej instancji.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
