Wyrok NSA z dnia 12 lipca 2022 r., sygn. I FSK 156/18
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Izabela Najda-Ossowska, Sędzia NSA Arkadiusz Cudak (sprawozdawca), Sędzia del. WSA Maja Chodacka, Protokolant Katarzyna Wojnarska, po rozpoznaniu w dniu 12 lipca 2022 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A.S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 7 września 2017 r. sygn. akt I SA/Wr 572/17 w sprawie ze skargi A.S. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu z dnia 11 kwietnia 2017 r. nr 0201-IOV2.4103.27.2017 w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące od stycznia do grudnia 2009 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od A.S. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu kwotę 480 (słownie: czterysta osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Zaskarżonym wyrokiem z 7 września 2017 r., sygn. akt I SA/Wr 572/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, działając na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, ze zm.), dalej "P.p.s.a.", oddalił skargę A.S. (dalej "Strona" lub "Skarżąca") na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu (dalej "organ odwoławczy" lub "organ") z 11 kwietnia 2017 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące od stycznia do grudnia 2009 r.
Oddalając skargę, Sąd pierwszej instancji stwierdził w pierwszej kolejności, że organy podatkowe były uprawnione do wydania decyzji w przedmiocie rozliczenia w podatku od towarów i usług za ww. okresy rozliczeniowe, gdyż w sprawie wystąpiła przesłanka do zawieszenia terminu biegu przedawnienia. Z akt sprawy wynika, że 25 listopada 2014 r. wszczęte zostało dochodzenie w sprawie o przestępstwa skarbowe polegające na podaniu danych niezgodnych ze stanem rzeczywistym w deklaracjach VAT-7 za ww. miesiące i przez to narażeniu na nienależny zwrot podatku naliczonego, a pismem z 15 grudnia 2014 r., doręczonym 29 grudnia 2014 r. w trybie art. 150 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2015 r., poz. 613, ze zm.), dalej "O.p.", Skarżąca została zawiadomiona na podstawie art. 70c O.p. o zawieszeniu biegu terminu przedawnienia zobowiązań podatkowych w podatku od towarów i usług za miesiące od sierpnia do grudnia 2009 r. Odnosząc się do zarzutów skargi, że powyższe działania zostały podjęte wyłącznie w celu zapobieżenia przedawnieniu zobowiązań podatkowych za badane okresy, Sąd stwierdził, że poza art. 70 § 1 i § 6 O.p. żaden przepis prawa procesowego nie narzuca ograniczeń czasowych do dokonania czynności skutkujących zawieszeniem postępowania podatkowego. Nie istnieje także zakaz dokonywania tych czynności w odpowiednio określonym czasie przed upływem terminu przedawnienia.
W ocenie Sądu pierwszej instancji organ odwoławczy prawidłowo zastosował w sprawie również przepis art. 233 § 2 O.p. i nie przekroczył jego granic, jak też nie naruszył art. 210 § 4 O.p. Zauważone przez organ odwoławczy braki w przeprowadzonym przez Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej we W. (dalej "Dyrektor UKS" lub "organ pierwszej instancji") postępowaniu były zaś na tyle znaczące, że nie mogły zostać naprawione i uzupełnione w ramach procedury z art. 229 O.p., a zważywszy na istotę sporu w sprawie (prawo Strony do odliczenia podatku naliczonego z zakwestionowanych faktur), zalecenia organu co do kierunków przeprowadzenia dalszych ustaleń dowodowych były – zdaniem Sądu -trafne.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
