Wyrok NSA z dnia 21 czerwca 2022 r., sygn. I FSK 807/18
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Sylwester Marciniak (sprawozdawca), Sędzia NSA Ryszard Pęk, Sędzia WSA del. Dominik Mączyński, Protokolant Katarzyna Wojnarska, po rozpoznaniu w dniu 8 czerwca 2022 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej C. sp. z o.o. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 marca 2017 r. sygn. akt III SA/Wa 3071/15 w sprawie ze skargi C. sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 25 sierpnia 2015 r. nr 1401/PT-3/4213-49/15/ZJ w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od października 2012 r. do maja 2013 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od C. sp. z o.o. z siedzibą w W. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie kwotę 18.750 (słownie: osiemnaście tysięcy siedemset pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego. Dominik Mączyński Sylwester Marciniak Ryszard Pęk sędzia WSA del. sędzia NSA sędzia NSA
Uzasadnienie
1. Wyrok sądu pierwszej instancji
1.1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 6 marca 2017 r., sygn. akt III SA/Wa 3071/15, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (dalej: sąd pierwszej instancji) oddalił skargę C. Sp. z o.o. w W. (dalej: skarżąca lub spółka) na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (dalej: organ odwoławczy) z dnia 25 sierpnia 2015 r. w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za miesiące od października 2012 r. do maja 2013 r.
1.2. Z uzasadnienia wyroku wynika, że przyczyną zakwestionowania rozliczenia skarżącej w VAT było uznanie przez organy, że spółka przyjęła i rozliczyła faktury wystawione przez S. sp. z o.o. (dalej: kontrahent), które nie dokumentowały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych, a więc nie dawały prawa do odliczenia podatku naliczonego z uwagi na treść art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r., nr 177, poz. 1054 ze zm., dalej: u.p.t.u.). Zdaniem organów kontrahent nie dysponował sprzedawanym towarem, czyli faktury nie są rzetelne od strony podmiotowej, a skarżąca nie dochowała należytej staranności w kontaktach z tym kontrahentem. Według organów spółka i kontrahent uczestniczyli w łańcuchu fikcyjnych dostaw towarów mających na celu wprowadzenie do obrotu artykułów w większości pochodzenia chińskiego od nieznanego dostawcy. Organy stwierdziły przy tym, że skarżąca nie zachowała należytej staranności w zakresie nabywania towarów od kontrahenta, tj. spółka wiedziała lub przy zachowaniu minimum staranności mogła się łatwo dowiedzieć, że towary, których dostawcą miał być kontrahent, w rzeczywistości pochodziły od innych, nieznanych dostawców.
1.3. Sąd pierwszej instancji oddalił skargę, gdyż nie stwierdził wystąpienia przesłanek do zastosowania art. 145 § 1 pkt 1-2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2022 r., poz. 329, dalej: p.p.s.a.), a zarzuty skargi uznał za bezzasadne.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
