Wyrok NSA z dnia 25 maja 2022 r., sygn. I OSK 1869/21
Dnia 25 maja 2022 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Maciej Dybowski Sędziowie: sędzia NSA Mirosław Wincenciak (spr.) sędzia del. WSA Anna Wesołowska po rozpoznaniu w dniu 25 maja 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 24 czerwca 2021 r. sygn. akt II SA/Łd 668/20 w sprawie ze skargi R.G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] lipca 2020 r. nr [...] w przedmiocie uznania świadczenia wychowawczego za nienależnie pobrane i jego zwrotu oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi wyrokiem z dnia 24 czerwca 2021 r. sygn. akt II SA/Łd 668/20 po rozpoznaniu sprawy ze skargi R.G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] lipca 2020 r. nr [...] w przedmiocie uznania świadczenia wychowawczego za nienależnie pobrane i jego zwrotu, uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji w całości.
Skargę kasacyjną od powyższego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego wniosło Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...]. Zaskarżając wyrok w całości, na podstawie art. 174 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j.: Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm., dalej w skrócie "p.p.s.a.") zarzuciło:
1) naruszenie prawa materialnego:
a) art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (t.j.: Dz. U. z 2021 r., poz. 137, dalej w skrócie "p.u.s.a."), przez ich niewłaściwe zastosowanie, gdyż dokonano oceny dowolnej, która to nie przystaje do stanu prawnego i zebranego materiału dowodowego, co w konsekwencji doprowadziło do naruszenia zasady trójpodziału władzy poprzez zastąpienie ustawodawcy swoim orzecznictwem;
b) art. 31 ust. 3 Konstytucji RP w zw. z art. 4 ust. 1 w zw. z art. 2 pkt 16 ustawy z dnia 11 lutego 2016 r. o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci – w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2019 r. (t.j.: Dz. U. z 2019 r., poz. 2407 ze zm.), poprzez naruszenie zasady proporcjonalności, polegające na rozszerzeniu normy zawierającej legalną definicję rodziny w odniesieniu do przesłanki przedmiotowej i przyjęciu, iż sformułowanie "zamieszkujące wspólnie" należy interpretować jedynie w odniesieniu do wykładni tego pojęcia dokonywanej na gruncie prawa cywilnego, w sytuacji, gdy jest to sprzeczne z celem, na jaki przyznawane jest świadczenie wychowawcze, który to cel określony został w art. 4 ust. 1 ustawy o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci;
c) "art. 2 pkt 16 w zw. z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 11 lutego 2016 r. o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci – w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2019 r. (t.j.: Dz. U. z 2019 r., poz. 2407 ze zm.), poprzez ich błędną wykładnię, bowiem brak fizycznego przebywania dziecka wraz z rodzicem z uwagi na pobyt dziecka za granicą pod opieką innej osoby, bez względu na charakter tej rozłąki, uzasadnia odmowę przyznania prawa do świadczenia wychowawczego";
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
