Wyrok NSA z dnia 22 lutego 2022 r., sygn. II GSK 1674/18
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Gabriela Jyż Sędzia NSA Mirosław Trzecki Sędzia del. WSA Izabella Janson (spr.) Protokolant Aleksandra Larkiewicz po rozpoznaniu w dniu 22 lutego 2022 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej ["A."] Spółki z o.o. w Z. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 maja 2018 r., sygn. akt VI SA/Wa 42/18 w sprawie ze skargi ["A."] Spółki z o.o. w Z. na decyzję Głównego Inspektora Jakości Handlowej Artykułów Rolno - Spożywczych z dnia [...] listopada 2017 r., nr [...] w przedmiocie nakazu zmiany oznakowania 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od ["A."] Spółki z o.o. w Z. na rzecz Głównego Inspektora Jakości Handlowej Artykułów Rolno - Spożywczych 480 (czterysta osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 10 maja 2018r., sygn. akt VI SA/Wa 42/18 na podstawie art. 151 ustawy z 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2019r., poz. 2325, dalej: "p.p.s.a.") oddalił skargę ["A."] Sp. z o.o. z siedzibą w Z (dalej też : "strona", "skarżąca", "Spółka") na decyzję Głównego Inspektora Jakości Handlowej Artykułów Rolno - Spożywczych (dalej też: "organ", "GIJHARS") z [..] listopada 2017r., nr [...] w przedmiocie nakazu zmiany oznakowania.
Z uzasadnienia wyroku wynika, że Sąd I instancji za podstawę rozstrzygnięcia przyjął następujące ustalenia.
Decyzją z [...] listopada 2017r., nr [...] Główny Inspektor Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych, działając na podstawie: art. 138 § 1 pkt 1 Kodeksu postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2017r., poz.1257), art. 21, art. 29 ust. 1 pkt 2) ustawy z 21 grudnia 2000r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz.U. z 2016r., poz. 1604 z późn. zm., dalej też: "ustawa o jakości") w związku z: art. 3 pkt 5 art. 4 ust. 1, art. 17 ust. 1 pkt 1 lit. a oraz art. 29 ust. 3 ustawy o jakości, art. 6, art. 7 ust. 1 lit. a i c rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) Nr 1169/2011 z 25 października 2011r. w sprawie przekazywania konsumentom informacji na temat żywności, zmiany rozporządzeń Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1924/2006 i (WE) nr 1925/2006 oraz uchylenia dyrektywy Komisji 87/250/EWG, dyrektywy Rady 90/496/EWG, dyrektywy Komisji 1999/10/WE, dyrektywy 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, dyrektyw Komisji 2002/67/WE i 2008/5/WE oraz rozporządzenia Komisji (WE) nr 608/2004 (Dz. Urz. UE L 304 z 22 listopada 2011r., s. 18 z późn. zm.), art. 3 pkt 8, art. 8 ust. 1, art. 16 rozporządzenia (WE) Nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z 28 stycznia 2002r. ustanawiającego ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołującego Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiającego procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności (Dz.Urz. WE L 31 z 1 lutego 2002r., str. 1 z późn. zm. utrzymał w mocy decyzję Pomorskiego Wojewódzkiego Inspektora Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych z [...] lipca 2017r., nr [...], nakazującej Spółce usunięcie oznakowania opakowań jednostkowych partii 864 szt. wyrobu garmażeryjnego pn. [...]. Leczo z warzywami. Produkt pasteryzowany a'660 g ["B."] (dane identyfikacyjne partii: nr partii [...], data minimalnej trwałości: [...]), nieodpowiadającej wymaganiom jakości handlowej określonej w przepisach o jakości handlowej, ze względu na zastosowanie w oznakowaniu opakowań jednostkowych określenia "Kuchnia STAROPOLSKA" sugerującego, że produkt ten został wyprodukowany przy zastosowaniu starych polskich receptur, podczas gdy nazwa produktu leczo wywodzi się z kuchni węgierskiej oraz sugerującego, że produkt posiada szczególne właściwości (został wyprodukowany prostymi metodami z zastosowaniem naturalnych składników), podczas gdy do jego produkcji użyto skrobi modyfikowanej E 1422. tj. składnika poddanego modyfikacji metodą chemiczną (usieciowania), charakterystycznego dla produkcji przemysłowej, a także ekstraktu z papryki.
Oddalając skargę na powyższą decyzję wskazanym na wstępie wyrokiem z 10 maja 2018r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie przypomniał, że informacje na temat żywności, także te znajdujące się na etykiecie, zgodnie art. 7 ust. 1 i 2 rozporządzenia 1169/2011, nie mogą wprowadzać w błąd, muszą być rzetelne, jasne i łatwe do zrozumienia dla konsumenta. Zdaniem Sądu I instancji, część oznaczenia zakwestionowanego produktu, tj. "Kuchnia STAROPOLSKA", może wprowadzać potencjalnych klientów w błąd, co do składu, czy też metod wytworzenia spornego w sprawie artykułu rolno-spożywczego. Nazwa ta tworzy mylne wyobrażenie o produkcie, a w sytuacji, gdy, stanowi ona pierwszy i wiodący element informacji o samym produkcie, za oczywiste uznać należy również i to, że nie pozostaje bez wpływu na możliwość podjęcia w pełni racjonalnej decyzji o jego zakupie, a przez to, wprowadza w błąd. Sąd I instancji stwierdził, że organ administracji zasadnie zakwestionował oznakowanie produktu, gdyż jego nazwa oraz znak towarowy nie są ze sobą spójne. Nazwa "leczo" wywodzi się z kuchni węgierskiej w związku z tym nie powinna być łączona ze znakiem towarowym o treści "Kuchnia STAROPOLSKA", gdyż taka potrawa w kuchni staropolskiej nie istniała. Strona posiada prawo do posługiwania się zastrzeżonym znakiem słowno-graficznym, jednakże, sam fakt posiadania takiego uprawnienia nie zwalnia jej z odpowiedzialności za oznakowanie środka spożywczego w sposób zgodny z prawem i niewprowadzający konsumenta w błąd. Treść znaku towarowego "Kuchnia STAROPOLSKA" pozostaje także w sprzeczności z takimi składnikami jak skrobia modyfikowana E 1422 czy ekstrakt z papryki, ponieważ nie są to składniki charakterystyczne dla kuchni staropolskiej.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
