Wyrok SN z dnia 23 czerwca 2023 r., sygn. II CSKP 1988/22

1. Wykonanie przepisu art. 22 ust. 4 ustawy o grach hazardowych, który umożliwia odmowę wstępu lub usunięcie z ośrodka gier osobom stosującym techniki gry mogące wpłynąć na przypadkowość wyniku gry, nie wymaga wykazania pewności wpływu takich technik na wynik gry, lecz jedynie istnienie prawdopodobieństwa takiego wpływu, w celu zapewnienia przypadkowości wyniku gry.

2. Ochrona dóbr osobistych, w tym wolności, ma charakter wyjątkowy i nie powinna być nadużywana do realizacji innych celów, takich jak regulacja dostępu do hazardu.

Sąd Najwyższy w Izbie Cywilnej w składzie:

SSN Paweł Księżak (przewodniczący) 

‎SSN Jacek Grela ‎

SSN Adam Redzik (sprawozdawca)

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym 23 czerwca 2023 r. w Warszawie, ‎skargi kasacyjnej M.K. ‎od wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie ‎z 8 października 2020 r., VI ACa 309/19, ‎w sprawie z powództwa M.K. ‎przeciwko C. spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w W. ‎o ochronę dóbr osobistych,

oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

I.

M.K. (dalej również: „Powód” lub „Skarżący”), zastępowany przez profesjonalnego pełnomocnika, wniósł skargę kasacyjną od wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 8 października 2020 r., I ACa 309/19, zaskarżając ten wyrok w całości.

Na podstawie art. 398³ § 1 pkt 2 k.p.c. zaskarżonemu wyrokowi Skarżący zarzucił naruszenie przepisów postępowania tj. art. 385 k.p.c. oraz art. 378 § 1 k.p.c. w zw. z art. 328 k.p.c. i w zw. z art. 391 § 1 k.p.c. przez faktyczne nierozpoznanie przez Sąd II instancji zarzutu apelacyjnego podniesionego przez Powoda w pkt 5 na stronie 3 apelacji - tj. zarzutu naruszenia przez Sąd I instancji § 19 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz § 2 pkt 3 ww. rozporządzenia poprzez błędne niezastosowanie tych przepisów, a także zarzutu naruszenia § 2 pkt 4 ww. rozporządzenia poprzez błędne zastosowanie tego przepisu przez Sąd I instancji, czego skutkiem było zasądzenie przez ten Sąd w pkt II wyroku z 14 stycznia 2019 r. od Powoda na rzecz Pozwanego kosztów procesu obejmujących koszty zastępstwa procesowego w wysokości dwukrotnie wyższej niż należne – mianowicie w kwocie 1800 zł, a nie w kwocie 900 zł.

Skarżący podniósł, że uchybienie ww. przepisom postępowania miało istotny wpływ na wynik sprawy tj. miało wpływ na treść rozstrzygnięcia wydanego przez Sąd II instancji, ponieważ Sąd ten oddalił apelację Powoda w całości, nie uwzględnił jego apelacji choćby właśnie w zakresie ww. zarzutów naruszenia przepisów rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych, nie uwzględnił apelacji chociażby w części dotyczącej kosztów postępowania przed Sądem I instancji, mimo że zarzut ten był oczywiście uzasadniony.

Treści dostępne dla abonentów IFK Platformy Księgowych i Kadrowych

Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych

• Codzienne aktualności prawne
• Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
• Bogatą bibliotekę materiałów wideo
• Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty

Zamów teraz Masz już konto? Zaloguj się