Dla skutecznego wniesienia skargi kasacyjnej konieczne jest precyzyjne wskazanie naruszenia przepisów procedury sądowoadministracyjnej oraz prawidłowe sformułowanie zarzutów dotyczących błędnej wykładni lub niewłaściwego zastosowania przepisów prawa materialnego.

Przesłanka negatywna przyznania świadczenia pielęgnacyjnego, określona w art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a ustawy o świadczeniach rodzinnych, nadal obowiązuje, co uniemożliwia równoczesne pobieranie renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy oraz świadczenia pielęgnacyjnego; osoba uprawniona musi dokonać wyboru jednego z tych świadczeń.

Posiadanie ustalonego prawa do emerytury nie stanowi przeszkody w przyznaniu świadczenia pielęgnacyjnego, jeśli emerytura jest zawieszona. Wykładnia przepisu art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a ustawy o świadczeniach rodzinnych powinna uwzględniać dyrektywy celowościowe, funkcjonalne, systemowe oraz kontekst konstytucyjny. Teza od Redakcji

Zawieszenie prawa do emerytury eliminuje negatywną przesłankę określoną w art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a u.ś.r., co pozwala na przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego osobie, która ma ustalone prawo do emerytury. Teza od Redakcji

Dla przyznania świadczenia pielęgnacyjnego nie jest konieczne, aby opieka nad osobą niepełnosprawną była sprawowana przez 24 godziny na dobę. Kwestia, czy zakres opieki nad niepełnosprawnym członkiem rodziny eliminuje możliwość podjęcia zatrudnienia, musi być oceniana na podstawie stanu faktycznego istniejącego w chwili rozpoznawania wniosku o świadczenie. Teza od Redakcji

Dla przyznania świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub jego niepodejmowania w celu sprawowania opieki nad niepełnosprawną osobą, kluczowe jest ustalenie, czy na dzień złożenia wniosku zakres opieki naprawdę uniemożliwia podjęcie zatrudnienia, niezależnie od wcześniejszych przyczyn niepodejmowania pracy. Obowiązek alimentacyjny innych członków rodziny nie stanowi negatywnej

Organ administracyjny jest zobowiązany na podstawie art. 79a k.p.a. do wskazania stronie przesłanek, których niespełnienie uniemożliwia wydanie decyzji zgodnej z żądaniem strony. Działanie to obejmuje także konieczność informowania o wymaganych dokumentach potwierdzających zaprzestanie prowadzenia gospodarstwa rolnego przez rolnika. Teza od Redakcji

Zarzuty skargi kasacyjnej muszą być prawidłowo skonstruowane i oparte na konkretnej błędnej wykładni lub niewłaściwym zastosowaniu przepisu prawa materialnego, a nie na kwestionowaniu ustaleń faktycznych sprawy (art. 174 ppsa).

Zakres sprawowanej opieki nad osobą niepełnosprawną powinien być adekwatny do jej potrzeb i może wykluczać możliwość podjęcia pracy zarobkowej przez opiekuna. Fakt posiadania rodzeństwa zobowiązanego do alimentacji względem osoby niepełnosprawnej nie stanowi negatywnej przesłanki przyznania świadczenia pielęgnacyjnego, jeśli rzeczywisty opiekun faktycznie sprawuje pełną opiekę.

Przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego zależy od rzeczywistego braku zatrudnienia spowodowanego rezygnacją lub niepodejmowaniem pracy zarobkowej, co wymaga szczegółowego ustalenia, czy zakres opieki nad osobą niepełnosprawną wyklucza możliwość podjęcia stałego zatrudnienia (art. 17 ust. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych).

Świadczenie pielęgnacyjne przysługuje osobie niepodejmującej zatrudnienia lub rezygnującej z niego w związku z koniecznością stałej opieki nad niepełnosprawnym członkiem rodziny, a zakresem opieki objęte są również codzienne czynności życiowe oraz gotowość do niesienia pomocy.

Aby przyznać świadczenie pielęgnacyjne na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o świadczeniach rodzinnych, konieczne jest wykazanie, że sprawowana opieka wyklucza całkowicie możliwość podjęcia jakiejkolwiek pracy zarobkowej.

Dla ustalenia prawa do świadczenia pielęgnacyjnego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o świadczeniach rodzinnych nie ma znaczenia, od kiedy utrzymuje się rezygnacja z zatrudnienia, a istotne jest, czy na dzień złożenia wniosku opieka nad osobą niepełnosprawną uniemożliwia podjęcie zatrudnienia.

Prawo do świadczenia pielęgnacyjnego, zgodnie z art. 17 ust. 5 pkt 2 lit. a ustawy o świadczeniach rodzinnych, przysługuje od daty, w której wydano orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności małżonka osoby wymagającej opieki, a nie od daty stwierdzenia istnienia niepełnosprawności.

Warunkiem przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego w sytuacji, gdy osoba wymagająca opieki pozostaje w związku małżeńskim, jest legitymowanie się przez współmałżonka tej osoby orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności; faktyczna niemożliwość sprawowania opieki przez współmałżonka nie eliminuje negatywnej przesłanki uzyskania tego świadczenia.

Aby usunąć negatywną przesłankę wykluczającą możliwość przysługiwania świadczenia pielęgnacyjnego, osoba posiadająca prawo do emerytury musi je zawiesić. Wyboru tego można dokonać przez złożenie do organu rentowego wniosku o zawieszenie prawa do emerytury.

Do odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego nie wystarcza sama obecność w rodzinie innych osób spokrewnionych, jeśli te osoby nie prowadzą wspólnego gospodarstwa domowego z wymagającym opieki.

Aby uzyskać świadczenie pielęgnacyjne zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych, konieczne jest wykazanie, że zakres opieki nad osobą niepełnosprawną jest na tyle szeroki, iż obiektywnie uniemożliwia podjęcie jakiegokolwiek zatrudnienia. Samo wydanie orzeczenia o niepełnosprawności w stopniu znacznym nie jest wystarczające do przyznania tego świadczenia.

Związek między rezygnacją lub niepodejmowaniem zatrudnienia, a sprawowaną opieką nad osobą niepełnosprawną musi być bezpośredni i ścisły oraz stanowić przeszkodę do wykonywania pracy zawodowej, co może uzasadniać prawo do świadczenia pielęgnacyjnego. (art. 17 ust. 1 u.ś.r.) Teza od Redakcji