Art. 30 ust. 2 u.o.p.u.a. wymaga, aby sytuacja dochodowa i rodzinna dłużnika alimentacyjnego wyróżniała się w sposób szczególny na tle innych dłużników, aby mogło być rozważone umorzenie należności z funduszu alimentacyjnego; trudna sytuacja finansowa jako cecha większości dłużników nie jest wystarczającą przesłanką do zastosowania tej instytucji.

Stwierdzenie nieważności aktu prawa miejscowego przez sąd administracyjny nie powoduje automatycznego unieważnienia decyzji administracyjnych wydanych na jego podstawie; takie decyzje mogą być wzruszane jedynie w trybie określonym w postępowaniu administracyjnym lub szczególnym. Teza od Redakcji

Stwierdzenie nieważności aktu prawa miejscowego przez sąd administracyjny nie skutkuje automatycznym stwierdzeniem nieważności decyzji administracyjnych lub postanowień wydanych na podstawie tego aktu. Rozstrzygnięcia w sprawach indywidualnych w takich przypadkach podlegają wzruszeniu w specjalnym trybie administracyjnym lub postępowaniu szczególnym. Teza od Redakcji

Umowa o dzieło musi dotyczyć osiągnięcia indywidualnego i z góry określonego rezultatu. Powtarzalne czynności, które nie wyróżniają się indywidualnym charakterem, kwalifikowane są jako umowa o świadczenie usług i podlegają obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego.

Stwierdzenie nieważności aktu prawa miejscowego nie powoduje automatycznie nieważności decyzji administracyjnych wydanych na jego podstawie; właściwym trybem do wzruszenia takich rozstrzygnięć jest wznowienie postępowania.

Stwierdzenie nieważności aktu prawa miejscowego nie pociąga za sobą automatycznej nieważności decyzji lub postanowień wydanych na jego podstawie; wymaga to uruchomienia odpowiedniego trybu wzruszenia rozstrzygnięć administracyjnych. Teza od Redakcji

Nieważność aktu prawa miejscowego stwierdzona przez sąd administracyjny nie oznacza automatycznego stwierdzenia nieważności decyzji lub postanowień administracyjnych, wydanych na jego podstawie. Wzruszenie tych decyzji powinno się odbywać w trybie wznowienia postępowania zgodnie z art. 147 § 2 p.p.s.a.

Decyzja w przedmiocie umorzenia składek na ubezpieczenia społeczne ma charakter uznaniowy i może zostać podjęta przy braku całkowitej nieściągalności składek, jeżeli zobowiązany wykaże, że ze względu na stan majątkowy i sytuację zdrowotną nie jest w stanie opłacić składek bez narażenia na zbyt ciężkie skutki, a Dowodzenie przesłanek umorzenia należy do zobowiązanego.

Sąd administracyjny ma obowiązek weryfikacji decyzji wydanych w formule uznania administracyjnego, w tym badania przesłanek całkowitej nieściągalności należności, opierając ocenę na pełnym materiale dowodowym i zgodnie z kryterium legalności.

Stwierdzenie nieważności aktów prawa miejscowego nie skutkuje automatyczną nieważnością wydanych na ich podstawie rozstrzygnięć w sprawach indywidualnych, które podlegają wzruszeniu w trybie określonym w postępowaniu administracyjnym lub szczególnym. Teza od Redakcji

Stwierdzenie nieważności aktu prawa miejscowego nie pociąga za sobą automatycznie nieważności decyzji lub postanowień wydanych na jego podstawie; wymaga to uruchomienia odpowiedniego trybu wzruszenia tych rozstrzygnięć administracyjnych.

Stwierdzenie nieważności aktu prawa miejscowego przez sąd administracyjny nie skutkuje automatycznym stwierdzeniem nieważności decyzji administracyjnych wydanych na jego podstawie; takie decyzje mogą być jedynie wzruszone poprzez wznowienie postępowania administracyjnego (art. 147 § 2 p.p.s.a.). Teza od Redakcji

Stwierdzenie nieważności aktu prawa miejscowego przez sąd administracyjny nie skutkuje automatycznie nieważnością wydanego na jego podstawie aktu administracyjnego; konieczne jest dokonanie szczegółowej analizy prawnej wpływu wadliwego aktu normatywnego na decyzje administracyjne. Teza od Redakcji

Zwolnienie z obowiązku opłacenia składek na ubezpieczenia społeczne na podstawie przepisów wprowadzonych w związku z COVID-19 przysługuje przedsiębiorcy, jeśli wystąpił u niego spadek przychodów, niezależnie od branży, w której prowadzi działalność gospodarczą.