Świadczenie rentowe w drodze wyjątku może być przyznane wyłącznie wtedy, gdy ubezpieczony wykazał wolę podejmowania pracy i opłacania składek, ale na skutek nadzwyczajnych, niezależnych od jego woli okoliczności, nie spełnia warunków do uzyskania świadczenia w trybie zwykłym.

Stwierdzenie nieważności aktu prawa miejscowego nie automatycznie skutkuje nieważnością rozstrzygnięć administracyjnych opartych na tym akcie; konieczne jest badanie wpływu nieważności aktu normatywnego na wydane na jego podstawie akty oraz uwzględnienie zasad stabilności obrotu prawnego, ochrony praw nabytych i trwałości decyzji ostatecznych.

Warunkiem przyznania świadczenia pielęgnacyjnego osobie opiekującej się niepełnosprawnym w stopniu znacznym członkiem rodziny jest legitymowanie się przez współmałżonka osoby wymagającej opieki orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności. Teza od Redakcji

Stwierdzenie nieważności aktu prawa miejscowego nie skutkuje automatycznie nieważnością decyzji administracyjnych wydanych na jego podstawie; konieczna jest ocena wpływu tej nieważności na wydane akty oraz zastosowanie odpowiednich trybów wzruszenia takich decyzji.

Stwierdzenie nieważności aktu prawa miejscowego przez sąd administracyjny nie prowadzi automatycznie do nieważności aktów administracyjnych wydanych na jego podstawie; konieczne jest indywidualne badanie wpływu tego aktu na wydane rozstrzygnięcia administracyjne, w szczególności z uwzględnieniem art. 147 § 2 p.p.s.a.

Gminny program profilaktyki i rozwiązywania problemów alkoholowych oraz przeciwdziałania narkomanii uchwalony przez radę gminy na podstawie delegacji ustawowych ma charakter aktu wewnętrznego i nie stanowi aktu prawa miejscowego.

Stwierdzenie nieważności aktu prawa miejscowego przez sąd administracyjny nie powoduje automatycznie nieważności rozstrzygnięcia indywidualnego wydanego na podstawie tego aktu; konieczne jest przeprowadzenie odpowiedniego trybu wzruszenia takiego rozstrzygnięcia zgodnie z art. 147 § 2 p.p.s.a.

Stwierdzenie nieważności aktu prawa miejscowego przez sąd administracyjny nie powoduje automatycznego stwierdzenia nieważności rozstrzygnięcia administracyjnego wydanego na jego podstawie; konieczne jest uruchomienie odpowiedniego trybu weryfikacji takiego rozstrzygnięcia.

Stwierdzenie nieważności aktu prawa miejscowego, który stanowił podstawę wydania rozstrzygnięcia administracyjnego, nie oznacza automatycznego stwierdzenia nieważności tego rozstrzygnięcia - wymaga wznowienia postępowania i oceny wpływu stwierdzenia nieważności aktu normatywnego na decyzje podjęte na jego podstawie.

Nie można automatycznie przyjąć, że brak orzeczenia o całkowitej niezdolności do pracy we wcześniejszym okresie oznacza, iż nie zaistniały obiektywne przeszkody w podjęciu przez ubezpieczonego aktywności zawodowej.

W przypadku zbiegu uprawnień do świadczenia pielęgnacyjnego i specjalnego zasiłku opiekuńczego, uprawnionemu przysługuje wyłącznie jedno z tych świadczeń, co wyklucza możliwość równoczesnego przyznania obu świadczeń za ten sam okres.

Świadczenie pielęgnacyjne przysługuje osobom rezygnującym z zatrudnienia lub nie podejmującym pracy zarobkowej ze względu na konieczność sprawowania stałej lub długotrwałej opieki nad osobą niepełnosprawną, a taki związek przyczynowo-skutkowy musi być bezpośredni i ścisły oraz dotyczyć bezpośrednich potrzeb osoby wymagającej opieki.

Osoba pobierająca rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy, aby otrzymać świadczenie pielęgnacyjne w związku z opieką nad niepełnosprawnym członkiem rodziny, musi zawiesić pobieranie renty. Przepisy wyłączające możliwość jednoczesnego pobierania renty i świadczenia pielęgnacyjnego są zgodne z Konstytucją RP i odpowiadają zasadzie równości obywateli wobec prawa.

Świadczenie pielęgnacyjne przysługuje jedynie osobom zobowiązanym do alimentacji zgodnie z Kodeksem rodzinnym i opiekuńczym; brak takiego obowiązku wyklucza możliwość przyznania świadczenia pielęgnacyjnego, nawet jeśli faktycznie sprawują opiekę nad osobą niepełnosprawną. Teza od Redakcji

Rezygnacja z zatrudnienia lub niepodejmowanie pracy przez opiekuna osoby niepełnosprawnej, wynikająca z konieczności stałej i długotrwałej opieki, uprawnia do świadczenia pielęgnacyjnego, nawet jeśli niepełnosprawny nie jest całkowicie niesamodzielny.