Zgodnie z art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a u.ś.r., osoba posiadająca prawo do renty nie ma prawa do świadczenia pielęgnacyjnego bez zawieszenia wdrażania prawa do renty. Realizacja prawa do renty przez jego wypłatę eliminuje możliwość otrzymania świadczenia pielęgnacyjnego.

NSA uchylił zaskarżony wyrok oraz wcześniejsze postanowienia, uznając A. A. za stronę postępowania dotyczącego nienależnie pobranego świadczenia wychowawczego. Ponowne rozpatrzenie ma uwzględniać faktyczne sprawowanie opieki nad dzieckiem.

Oświadczenie podnosi, że trudna sytuacja ekonomiczna nie uzasadnia przyznania renty rodzinnej w drodze wyjątku, bez spełnienia ustawowych przesłanek, przy braku szczególnych okoliczności, które uniemożliwiłyby ubezpieczonemu nabycie uprawnień świadczeniowych w trybie zwykłym.

Swobodne ustalenie początkowej daty przyznania świadczenia pielęgnacyjnego nie jest możliwe bez uprzedniego wyeliminowania decyzji o konkurencyjnym świadczeniu. Gdy obowiązuje prawo do specjalnego zasiłku opiekuńczego, świadczenie pielęgnacyjne można przyznać dopiero po jego ustaniu lub skutecznej rezygnacji.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że wyrok Trybunału Konstytucyjnego o sygnaturze K 38/13 skutkuje koniecznością pominięcia niekonstytucyjnego kryterium temporalnego przy orzekaniu w sprawach o świadczenia pielęgnacyjne. Organy administracyjne mają obowiązek zastosować art. 17 ust. 1b ustawy o świadczeniach rodzinnych, uwzględniając wyrok Trybunału w punkcie zgodności z konstytucją.

Skorygowanie deklaracji rozliczeniowej po dniu 30 czerwca 2021 r., nie samo w sobie nieusprawiedliwia odmowy zwolnienia z opłacenia składek na ubezpieczenia społeczne, gdyż korekta służy ustaleniu prawidłowej wysokości składek, a cel przepisów COVID-19 zakłada ich elastyczność i dostosowanie do zmieniających się okoliczności gospodarczych.

Brak wystąpienia jednoznacznych przesłanek wznowieniowych uniemożliwia wznowienie postępowania administracyjnego z urzędu, zgodnie z art. 145 § 1 pkt 5 k.p.a., w przypadku nieudowodnienia, że pracownik organu wprowadził w błąd odnośnie do przysługujących świadczeń.

Skarga kasacyjna dotyczącą umorzenia należności za zajęcie pasa drogowego została oddalona z powodu niespełnienia przesłanek umorzeniowych z art. 64 ust. 1 pkt 2 lit. a) u.f.p., przy czym ciężar dowodu w tym zakresie ciąży na zobowiązanym.

Oddalenie skargi kasacyjnej T.C., która zarzucała nieprawidłowe odmówienie świadczenia pielęgnacyjnego na rzecz pobierania renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy, potwierdzając niewystąpienie przesłanek naruszenia przepisów prawa materialnego ani procesowego.

Naruszenie zakazu zbywania produktów leczniczych przez aptekę ogólnodostępną innej aptece ogólnodostępnej skutkuje obligatoryjnym cofnięciem zezwolenia na prowadzenie apteki, co stanowi sankcję o charakterze obiektywnym, niezależną od winy podmiotu. Organy farmaceutyczne dokonały prawidłowej oceny dowodów, co potwierdził Naczelny Sąd Administracyjny.

Przedsiębiorcy, który sprzedaje napój alkoholowy osobie nieletniej, cofane jest zezwolenie bez względu na winę czy intencję. Wystarczającą podstawą zastosowania sankcji jest prawomocny wyrok karny potwierdzający sprzedaż, co wyklucza stosowanie zasady proporcjonalności oraz uznaniowość organu administracyjnego.