W ocenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego kluczowe jest stwierdzenie, czy w konkretnym czasie istnieje bezpośredni i ścisły związek przyczynowo-skutkowy między niepodejmowaniem przez opiekuna zatrudnienia a potrzebą sprawowania opieki nad osobą niepełnosprawną, przy czym niepełnosprawność osoby wymagającej opieki musi wykluczać możliwość podjęcia przez opiekuna jakiejkolwiek pracy zarobkowej.

Zgodnie z art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a ustawy o świadczeniach rodzinnych, w sytuacji zbiegu prawa do świadczenia pielęgnacyjnego ze świadczeniami emerytalno-rentowymi, istnieje konieczność podjęcia przez osobę uprawnioną działań prowadzących do zawieszenia prawa do renty, co pozwala na eliminację przeszkody w uzyskaniu świadczenia pielęgnacyjnego.

Instytucja umorzenia nienależnie pobranego zasiłku wynikająca z art. 30 ust. 9 u.ś.r. nie może być stosowana wobec osób, które co prawda znajdują się w trudnej sytuacji majątkowej, ale posiadają zdolność do pracy i do uzyskiwania dochodów. Instytucja przewidziana w ww. przepisie może być zastosowana tylko wtedy, gdy sytuacja rodziny wynikająca ze szczególnie uzasadnionych okoliczności uniemożliwia