Przy rozpatrywaniu skargi kasacyjnej na decyzję administracyjną Naczelny Sąd Administracyjny ogranicza się do analizy zarzutów podniesionych w skardze, a jego kontrola jest determinowana przez wady prawne wskazane w skardze, przy czym nie bada on całokształtu sprawy, lecz skupia się na zasadności podniesionych zarzutów. W sprawach dotyczących przyznania świadczenia pielęgnacyjnego, zgodnie z art. 17

Wierzyciel alimentacyjny, który otrzymał świadczenia z funduszu alimentacyjnego w dobrej wierze, na podstawie prawomocnego tytułu wykonawczego i bezskuteczności egzekucji alimentów, nie jest zobowiązany do zwrotu tych świadczeń w sytuacji wstecznego uchylenia obowiązku alimentacyjnego dłużnika, dopóki nie uzyskał świadomości o zmianie prawa wynikającej z uprawomocnienia się wyroku sądu.

Jeżeli osoba pobierająca świadczenie pielęgnacyjne została prawidłowo pouczona o obowiązku informowania organu o zmianach mogących wpływać na prawo do świadczenia, tj. ustaleniu prawa do emerytury, i pomimo tego nie zawiadomiła organu o takiej zmianie, rozstrzygnięcie organu o zwrocie nienależnie pobranych świadczeń jest zgodne z przepisami prawa materialnego.

Przepis art. 56 ust. 5 pkt 1 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, regulujący udostępnianie danych przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych, nie ogranicza zakresu prawa do informacji publicznej ani nie wyklucza stosowania ustawy o dostępie do informacji publicznej, co zapewnia realizację prawa obywateli do informacji o sprawach publicznych.

1. Skoro w postępowaniu mającym za przedmiot przeniesienie zezwolenia na prowadzenie danej apteki rolą organów jest zbadanie przesłanek wyszczególnionych w art. 104a ust. 1 ustawy - Prawo farmaceutyczne, a w postępowaniu o cofnięcie zezwolenia zaś przesłanek dotyczących zbywcy, to okoliczność, że oba postępowania dotyczą tego samego zezwolenia, nie jest wystarczająca do zawieszenia postępowania w przedmiocie

1. Przedmiotem umowy o dzieło jest doprowadzenie do weryfikowalnego i jednorazowego rezultatu, zdefiniowanego przez zamawiającego w momencie zawierania umowy, który w momencie zawierania umowy nie istnieje, jednak jest w niej z góry przewidziany i określony w sposób wskazujący na jego indywidualne cechy. 2. Autonomia woli stron w zakresie odnoszącym się do kształtowania treści umowy nie może prowadzić

Umowa, której przedmiotem jest przygotowanie choreografii do zajęć fitness i wielokrotne jej wykonywanie w ramach zorganizowanych zajęć, stanowi umowę o świadczenie usług, do której stosuje się przepisy o zleceniu, a nie umowę o dzieło.

Przyznanie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego na podstawie art. 17 ust. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych wymaga stwierdzenia bezpośredniego związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy rezygnacją z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej a koniecznością sprawowania opieki nad osobą niepełnosprawną.

1. Przedmiotem umowy o dzieło jest doprowadzenie do weryfikowalnego i jednorazowego rezultatu, zdefiniowanego przez zamawiającego w momencie zawierania umowy, który w momencie zawierania umowy nie istnieje, jednak jest w niej z góry przewidziany i określony w sposób wskazujący na jego indywidualne cechy. 2. Autonomia woli stron w zakresie odnoszącym się do kształtowania treści umowy nie może prowadzić

Umowa o przygotowanie i wielokrotne wykonanie choreografii w ramach zorganizowanych zajęć fitness stanowi umowę o świadczenie usług, a nie umowę o dzieło, gdyż jej charakter opiera się na starannym działaniu a nie na osiągnięciu z góry określonego rezultatu.

1. Przedmiotem umowy o dzieło jest doprowadzenie do weryfikowalnego i jednorazowego rezultatu, zdefiniowanego przez zamawiającego w momencie zawierania umowy, który w momencie zawierania umowy nie istnieje, jednak jest w niej z góry przewidziany i określony w sposób wskazujący na jego indywidualne cechy. 2. Autonomia woli stron w zakresie odnoszącym się do kształtowania treści umowy nie może prowadzić

1. Przedmiotem umowy o dzieło jest doprowadzenie do weryfikowalnego i jednorazowego rezultatu, zdefiniowanego przez zamawiającego w momencie zawierania umowy, który w momencie zawierania umowy nie istnieje, jednak jest w niej z góry przewidziany i określony w sposób wskazujący na jego indywidualne cechy. 2. Autonomia woli stron w zakresie odnoszącym się do kształtowania treści umowy nie może prowadzić

1. Przy rozstrzyganiu o podleganiu obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego o charakterze umowy, na podstawie której wykonywana jest praca, nie przesądza nazwa umowy, lecz jej cel i przedmiot. 2. Jednym z kryteriów, pozwalających na odróżnienie umowy o dzieło od umowy o świadczenie usług, jest możliwość poddania umówionego rezultatu (dzieła) sprawdzianowi na istnienie wad fizycznych.

Umowa, której przedmiotem jest prowadzenie zajęć fitness na podstawie przygotowanej wcześniej choreografii, nie może być kwalifikowana jako umowa o dzieło, lecz jest umową o świadczenie usług, do której stosuje się przepisy dotyczące zlecenia.

Umowa polegająca na przygotowaniu materiałów i prowadzeniu zajęć fitness nosi cechy umowy o świadczenie usług, a nie umowy o dzieło, nawet jeśli zawiera elementy twórcze jak opracowanie choreografii. W efekcie osoba wykonująca takie czynności podlega obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego.

1. Przedmiotem umowy o dzieło jest doprowadzenie do weryfikowalnego i jednorazowego rezultatu, zdefiniowanego przez zamawiającego w momencie zawierania umowy, który w momencie zawierania umowy nie istnieje, jednak jest w niej z góry przewidziany i określony w sposób wskazujący na jego indywidualne cechy. 2. Autonomia woli stron w zakresie odnoszącym się do kształtowania treści umowy nie może prowadzić