Umowa dotycząca prowadzenia zajęć dydaktycznych, niezależnie od nazwy, jest umową o świadczenie usług, nie zaś umową o dzieło. W związku z tym, płatnik składek jest zobowiązany do odprowadzania składek na ubezpieczenie zdrowotne.

Orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 kwietnia 2025 r., sygn. akt: V SA/Wa 441/24, oddalające skargę kasacyjną w sprawie o cofnięcie uprawnień do wystawiania zaświadczeń lekarskich wskutek stwierdzonych nieprawidłowości w procesie orzekania o czasowej niezdolności do pracy, potwierdzając zasadność decyzji Ministra oraz wymóg przestrzegania przepisów o dokumentacji medycznej.

Umowy cywilnoprawne o wykonywanie zajęć dydaktycznych w języku angielskim były umowami o świadczenie usług, a nie umowami o dzieło, co uzasadnia obowiązek ubezpieczenia zdrowotnego zainteresowanej na podstawie przepisów o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że nie można skutecznie zarzucać naruszenia prawa materialnego bez uprzedniego zakwestionowania ustaleń faktycznych, na których oparto decyzję organu i wyrok sądu I instancji. Brak związku przyczynowego w rezygnacji z zatrudnienia w związku z opieką uniemożliwia przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego.

Decyzje administracyjne dotyczące choroby zawodowej zmarłego pracownika powinny być skierowane do osoby żyjącej, posiadającej interes prawny, co umożliwia jej uczestnictwo w postępowaniu. W ramach tych postępowań członkowie rodziny mogą dochodzić ustaleń dot. choroby zawodowej zmarłego.

W sprawach dotyczących świadczeń pielęgnacyjnych, o ile nie nastąpiły istotne zmiany stanu faktycznego lub prawnego, ponowne rozpoznanie tożsamej sprawy jest niedopuszczalne. Zachodzi powaga rzeczy osądzonej, a wcześniejsze decyzje związane z ostatecznością wyroku pozostają w mocy.

Osoba pobierająca stypendium sportowe podlega obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego, mimo posiadania statusu członka rodziny ubezpieczonego, zgodnie z art. 66 ust. 1 pkt 23 ustawy o świadczeniach. Z tego obowiązku nie zwalnia art. 66 ust. 2 tej ustawy.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, uznając, że Wojewódzki Sąd Administracyjny prawidłowo ocenił, iż w sprawie nie zaistniały przesłanki szczególnych okoliczności konieczne dla przyznania renty z tytułu niezdolności do pracy w drodze wyjątku.

NSA uznał za prawidłowe wyrok WSA uchylający decyzję ZUS, wskazując, że przy ocenie dochodów pod kątem przyznania rodzicielskiego świadczenia uzupełniającego należy brać pod uwagę rzeczywisty, a nie hipotetyczny dochód wnioskodawcy, konfliktując tym samym przyjętą praktykę obliczeniową ZUS.

Rodzicielskie świadczenie uzupełniające, zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 1 i art. 2 pkt 9 ustawy, może być przyznane matce, która wykazała się osobistą opieką nad czworgiem dzieci, niekoniecznie obejmującą cały okres od ich narodzin do pełnoletniości, co może obejmować okres rodzicielstwa zastępczego.

Decyzja organów inspekcji sanitarnej w przedmiocie uznania trwałego ubytku słuchu za chorobę zawodową spowodowaną hałasem w środowisku pracy została utrzymana przez NSA, który uznał zakres i charakter przeprowadzonego postępowania dowodowego za prawidłowe.

Osobom zobowiązanym do alimentacji w dalszej kolejności, takim jak wnuczka, świadczenie pielęgnacyjne nie przysługuje, jeśli istnieje żyjąca osoba spokrewniona w pierwszym stopniu, która nie legitymuje się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności. Tytuł do świadczenia nie może być nabyty mimo faktycznego sprawowania opieki.

Naczelny Sąd Administracyjny orzeka, że w przypadku otrzymania przez organ administracyjny uchylającego decyzje prawomocnego wyroku sądu oraz konieczności przeprowadzenia dodatkowego dowodu, działanie organu nie może być uznane za bezczynne lub przewlekłe, jeżeli opóźnienia są usprawiedliwione czynnościami wymaganymi decyzją sądu.

W sprawie II FSK 1234/25, Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż w sytuacji równoczesnego prowadzenia postępowań dotyczących waloryzacji i uchylenia świadczenia, brak jest bezczynności organu, gdyż priorytetem jest weryfikacja zasadności uprawnień do świadczenia.

Choroba zawodowa może zostać stwierdzona, nawet jeżeli dopuszczalne normy szkodliwości nie zostały przekroczone, jeżeli istnieje wysokie prawdopodobieństwo zawodowej etiologii schorzenia przy osobniczej wrażliwości pracownika.

W przypadku nałożenia przez Komisję Nadzoru Finansowego kary pieniężnej na zakład ubezpieczeń za naruszenie terminów wypłaty odszkodowań, dokonano jej zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa, z indywidualną oceną każdego przypadku. Rozpatrywanie wielu naruszeń jednocześnie i ich sankcjonowanie w ramach jednej decyzji administracyjnej jest dozwolone w ramach ogólnego nadzoru nad działalnością ubezpieczeniową