Skarga kasacyjna dotycząca obowiązku zwrotu nienależnie pobranego zasiłku dla bezrobotnych jest niezasadna, a art. 76 ust. 2 pkt 3 ustawy o promocji zatrudnienia i rynku pracy nie budzi wątpliwości interpretacyjnych. Zobowiązanym do zwrotu jest osoba, która pobrała zasiłek za okres, za który przyznano jej inne świadczenie.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że okoliczność istnienia poważnych zarzutów karnych wobec wnioskodawcy, związanych z działalnością farmaceutyczną, uzasadnia odmowę wydania zezwolenia na prowadzenie apteki z uwagi na brak rękojmi należytego prowadzenia.

Minister Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej nie miał podstaw do odmowy wydania zaświadczenia potwierdzającego nabycie uprawnień do wykonywania zawodu pracownika socjalnego przez skarżącą, bowiem dyplom ukończenia studiów, który potwierdzał spełnienie wymagań formalnych, posiadał moc dokumentu urzędowego.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził brak przesłanek do ustalenia opieki naprzemiennej zgodnie z art. 5 ust. 2a ustawy o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci, nakazując uchylenie decyzji i ponowne rozpoznanie sprawy.

W przypadku zbiegu uprawnień do świadczeń z pomocy społecznej oraz rentowych, ZUS dokonuje potrącenia zgodnie z art. 99 ust. 1 u.p.s., co wyklucza stosowanie art. 104 ust. 4 u.p.s. o umorzeniu tych należności.

Działania polegające na przekazywaniu informacji o lokalizacji i godzinach pracy apteki są wyłączone spod zakazu reklamy aptek na podstawie art. 94a ust. 1 zd. 2 ustawy Prawo farmaceutyczne, gdy nie zawierają elementów mających na celu zwiększenie obrotów apteki.

Zezwolenie na prowadzenie apteki ogólnodostępnej udzielone zgodnie z przepisami sprzed ich nowelizacji, gdy wniosek złożono przed zmianą prawa, pozostaje zgodne z prawem. Procedura administracyjna prawidłowo uwzględnia zmiany lokalizacji wynikające z nadania numeracji, a opinia samorządu aptekarskiego nie wstrzymuje postępowania.

Opieka naprzemienna nad dziećmi może być orzeczona wyłącznie przez sąd powszechny i musi być oparta na formalnym stwierdzeniu wspólnego cyklicznego zamieszkiwania u obu rodziców. Brak takiego orzeczenia wyklucza przyznanie podzielonego świadczenia wychowawczego.

Świadczenie pielęgnacyjne przysługuje wyłącznie w przypadku, gdy zakres opieki nad osobą niepełnosprawną wyklucza możliwość podjęcia jakiejkolwiek pracy zarobkowej. Brak bezpośredniego związku przyczynowego między rezygnacją z pracy a opieką nad rodzicem wyklucza przyznanie świadczenia.

Nie jest możliwe jednoczesne przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego oraz specjalnego zasiłku opiekuńczego z uwagi na konieczność wyboru jednego świadczenia w przypadku zbiegu uprawnień. Warunkiem otrzymania nowego świadczenia jest rezygnacja z wcześniej przyznanego specjalnego zasiłku opiekuńczego.

Osoba uprawniona do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy musi zrezygnować z tej renty, aby uzyskać świadczenie pielęgnacyjne, mimo wyroku TK usuwającego w tym zakresie negatywną przesłankę przyznania świadczenia.

NSA uchyla wyrok i decyzje, podkreślając konieczność uwzględnienia przyznania M.G. specjalnego zasiłku opiekuńczego w ocenie przesłanki związku opieki z rezygnacją z pracy przy rozpatrywaniu wniosku o świadczenie pielęgnacyjne.

W przypadku zbiegu uprawnień do świadczenia pielęgnacyjnego i zasiłku dla opiekuna, jedno z tych świadczeń, wybrane przez osobę, może być przyznane dopiero po definitywnej rezygnacji z drugiego świadczenia. Uchwała decyzji przyznającej zasiłek dla opiekuna jest warunkiem wyeliminowania przeszkody prawnej.

Uprawnienie do świadczenia pielęgnacyjnego wymaga istnienia obowiązku alimentacyjnego względem osoby niepełnosprawnej, co wyklucza wujów lub ciotki opiekujące się siostrzeńcami, gdy są inni krewni zobowiązani. Ocena okoliczności faktycznych oraz ścisła wykładnia przepisów wykluczała przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego skarżącemu.

Naczelny Sąd Administracyjny stoi na stanowisku, że bez wątpienia występuje związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy sprawowaną opieką przez skarżącą E.L. nad jej niepełnosprawnym mężem a brakiem możliwości podjęcia zatrudnienia, uzasadniając tym samym prawo do świadczenia pielęgnacyjnego.

Dla przyznania świadczenia pielęgnacyjnego z art. 17 ust. 1 u.ś.r. konieczne jest, aby rezygnacja z zatrudnienia pozostawała w bezpośrednim związku z opieką nad osobą niepełnosprawną; wcześniejsza nieaktywność zawodowa nie wyklucza przyznania świadczenia.

Zasiłek pielęgnacyjny nie przysługuje osobie uprawnionej do dodatku pielęgnacyjnego (art. 16 ust. 6 u.ś.r.), co uzasadnia uchylenie decyzji przyznającej zasiłek pielęgnacyjny w razie zbiegu praw do obu świadczeń od momentu przyznania dodatku.

Uchwała Zarządu Województwa Dolnośląskiego z dnia 17 stycznia 2020 r., odwołująca A.L. ze stanowiska, naruszała prawo z uwagi na brak podstawy prawnej do trybu obiegowego oraz nieprzedstawienie uzasadnienia. NSA stwierdził jej niezgodność z prawem.