W sytuacji równoczesnego prawa do specjalnego zasiłku opiekuńczego i wniosku o świadczenie pielęgnacyjne, organ administracyjny zobowiązany jest umożliwić dokonanie wyboru świadczenia bez uprzedniego zrzeczenia się już przyznanego zasiłku, zapewniając stronom możliwość skutecznego wyboru świadczenia zgodnie z art. 27 ust. 5 u.ś.r.

Oddalenie skargi kasacyjnej z powodu braku zarzutów procesowych uniemożliwiających skuteczne podważenie ustaleń faktycznych sprawy, co uniemożliwiło skuteczność zarzutów materialnoprawnych (art. 30 ust. 2 upoua).

Organ administracji, uwzględniając zasady konstytucyjne oraz Konwencję o Prawach Dziecka, winien przyjąć, że osoba faktycznie sprawująca pieczę nad małoletnim ma prawo do wnioskowania o świadczenia alimentacyjne z funduszu alimentacyjnego, nawet jeśli nie jest jego przedstawicielem ustawowym.

Z art. 17 ust. 1 u.ś.r. nie można wnosić, że posiadanie licznego rodzeństwa wyklucza prawo do świadczenia pielęgnacyjnego, a zakres opieki obejmuje także czynności domowe jako przeszkodę w podjęciu pracy.

Skarga kasacyjna T.N. na wyrok WSA w Krakowie dotyczący odmowy przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego podlegała oddaleniu z powodu nieprawidłowego określenia podstaw kasacyjnych, uniemożliwiającego ocenę zasadności zarzutów.

Naczelny Sąd Administracyjny, uwzględniając brak podstaw prawnych wskazanych w skardze kasacyjnej, oddala skargę o uchylenie uchwały rozwiązującej stosunek pracy, wskazując na prawidłowość wykładni i zastosowania przepisów przez sąd pierwszej instancji.

Umowa o pełnienie funkcji rodziny zastępczej zawodowej nie jest umową zlecenia w rozumieniu ustawy o świadczeniach rodzinnych, co pozwala na przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego osobie pełniącej tę funkcję, mimo osiągania przychodów z tytułu tej umowy.

Wobec zbiegu uprawnień skarżącego do świadczenia pielęgnacyjnego i specjalnego zasiłku opiekuńczego, brak wyraźnego wyboru świadczenia uniemożliwia przyznanie pielęgnacyjnego. NSA oddala skargę kasacyjną, uznając, że decyzja o zasiłku była prawidłowa."}

Osoba sprawująca opiekę nad niepełnosprawnym, posiadająca ustalone prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy, nie może jednocześnie pobierać świadczenia pielęgnacyjnego, o ile nie zrezygnuje z pobierania renty – zasada niepołączalności świadczeń pozostaje w mocy.

Świadczenie pielęgnacyjne przysługuje osobie rezygnującej z zatrudnienia na rzecz opieki nad niepełnosprawną, niezależnie od istnienia rodzeństwa również obciążonego obowiązkiem alimentacyjnym, jeśli warunki opieki uniemożliwiają podjęcie pracy.

Organ administracyjny narusza zasady postępowania administracyjnego, gdy wyłącza stronę ze swojego udziału w postępowaniu, skutkując unieważnieniem decyzji o zawieszeniu członka zarządu za niewykonanie poleceń w zakresie przeciwdziałania COVID-19.

Przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego wymaga wykazania związku przyczynowo-skutkowego między rezygnacją z pracy a opieką nad osobą niepełnosprawną, niezależnie od zdolności innych członków rodziny do wsparcia. Błędy proceduralne w ocenie dowodów mogą prowadzić do uchylenia decyzji odmownej.

NSA potwierdził, że zakres sprawowanej przez A.H. opieki nie uniemożliwiał jej podjęcia zatrudnienia, a proces administracyjny i orzeczniczy przebiegł zgodnie z wymogami prawa, co skutkowało oddaleniem skargi kasacyjnej.

Umowa o świadczenie usług, której przedmiotem jest przygotowanie i prowadzenie ćwiczeń fitness, stanowi umowę podlegającą pod przepisy o zleceniu, a nie umowę o dzieło, z uwagi na brak zindywidualizowanego rezultatu oraz powtarzalność świadczeń.

Zakaz wynikający z art. 86a ustawy - Prawo farmaceutyczne nie konstytuuje obowiązku daniny publicznej, przez co nie podlega interpretacji indywidualnej na podstawie art. 34 ust. 1 Prawa przedsiębiorców.

Skarga kasacyjna nieskuteczna; zasady przyznawania świadczenia pielęgnacyjnego nie naruszone. Opieka nad osobą niepełnosprawną musi uniemożliwiać zatrudnienie. NSA podtrzymuje decyzję WSA na podstawie wkazanego materiału dowodowego.

Sytuacja dochodowa i zdrowotna skarżącego nie uzasadniała obniżenia raty alimentacyjnej poniżej 600 zł. Organy administracyjne prawidłowo skonstruowały i oceniły materiał dowodowy oraz przestrzegły zasad uznania przy decyzjach uznaniowych.

Zakaz dystrybucji leków na podstawie art. 86a ustawy Prawo farmaceutyczne nie stanowi obowiązku świadczenia daniny publicznej w rozumieniu art. 34 ust. 1 Prawa przedsiębiorców, wobec czego nie może być przedmiotem interpretacji indywidualnej.

Świadczenia niepieniężne wspólników spółki z o.o., spełniające charakter świadczeń usługowych, kwalifikują się do objęcia obowiązkowym ubezpieczeniem zdrowotnym jako umowy zlecenia zgodnie z art. 750 k.c., co wynika z art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e) ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej.

Skarga kasacyjna zarzucająca naruszenie przepisów postępowania i prawa materialnego przez błędną interpretację art. 83 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS jest zasadna. NSA uchyla wyrok WSA i decyzję ZUS, przekazując sprawę do ponownego rozpoznania z uwzględnieniem aspektów zdrowotnych skarżącej.

Świadczenie pielęgnacyjne osobom pobierającym rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy może być przyznane, jeśli zdecydują się na rezygnację z tego świadczenia, co wynika z derogacyjnego wyroku TK; brak rezygnacji uzasadnia odmowę świadczenia.