Umowy o wygłoszenie wykładów dotyczące powszechnej tematyki, niezawierające indywidualnych cech wytworu, nie stanowią umów o dzieło, lecz umowy o świadczenie usług podlegające ubezpieczeniu zdrowotnemu, do których stosuje się przepisy dotyczące zlecenia.

Umowa o świadczenie usług, polegająca na działaniach typowych dla umowy zlecenia, skutkuje obowiązkiem ubezpieczenia zdrowotnego, nawet jeśli umowa została nazwana umową o dzieło, co nie wpływa na jej faktyczny charakter prawny.

Umowy o świadczenie usług, realizowane jako montowanie elementów złączy meblowych, nie stanowią umów o dzieło w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego, podlegają zatem reżimowi obowiązkowego ubezpieczenia zdrowotnego zgodnie z art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej.

Umowy o świadczenie usług, do których stosuje się przepisy o zleceniach, podlegają obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego. Oddalenie skargi kasacyjnej przez NSA wynikło z prawidłowej kwalifikacji umów pod kątem obowiązku tego ubezpieczenia.

Świadczenia realizowane przez wspólników spółki w ramach zobowiązań określonych w art. 176 k.s.h., posiadające charakter usług ciągłych, podlegają obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego jako umowy o świadczenie usług (art. 750 k.c.), zgodnie z art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

O umowy o dzieło decyduje ich rzeczywisty przedmiot i wykonanie, nie zaś nazwa umowy. W razie wątpliwości, umowy określające prace jako świadczenie usług podlegają przepisom o zleceniu, co uzasadnia obowiązek ubezpieczeniowy.

Umowa o świadczenie usług polegająca na wygłoszeniu autorskich wykładów podlega przepisom o zleceniu; nie stanowi umowy o dzieło, co uzasadnia obowiązek ubezpieczenia zdrowotnego wykładowcy (art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e) uśoz).

Umowy o świadczenie usług w postaci świadczenia wykładów, seminariów nie mogą być kwalifikowane jako umowy o dzieło i podlegają obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego zgodnie z art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e) ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej.

Umowy o przygotowanie i wygłoszenie wykładów, choć indywidualizowane, nie mają cech umowy o dzieło. Umowy te, uznane za świadczenie usług stosowane na podstawie zlecenia, uzasadniają obowiązek ubezpieczenia zdrowotnego.

Umowy zawarte pomiędzy stronami należy zakwalifikować jako umowy o świadczenie usług, co skutkuje podleganiem obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego zgodnie z art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e) ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

Przedmiotem umów była usługa montowania elementów meblowych, stąd umowy miały charakter umów o świadczenie usług, co uzasadnia obowiązek zgłoszenia wykonawcy do ubezpieczenia zdrowotnego.

Zawarcie umowy nazwanej umową o dzieło nie wyklucza jej kwalifikacji jako umowy o świadczenie usług, gdy jej faktyczny charakter oraz brak samoistnego rezultatu wskazują na stosowanie przepisów o zleceniu, co skutkuje obowiązkiem ubezpieczenia zdrowotnego.

Skarga kasacyjna dotycząca odmowy przyznania renty rodzinnej w drodze wyjątku została oddalona ze względu na niespełnienie przesłanek szczególnych okoliczności określonych w art. 83 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

Osoba uprawniona do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy, chcąc uzyskać świadczenie pielęgnacyjne, musi dokonać wyboru tego świadczenia i zawiesić rentę.

Rezygnacja z zatrudnienia lub niepodejmowanie pracy zarobkowej w celu sprawowania opieki nad osobą niepełnosprawną musi być bezpośrednią przyczyną uniemożliwiającą podjęcie zatrudnienia, co stanowi przesłankę przyznania świadczenia pielęgnacyjnego.

Osoba sprawująca faktyczną, nieprzerwaną opiekę nad niepełnosprawnym krewnym może ubiegać się o świadczenie pielęgnacyjne, niezależnie od istnienia rodzeństwa zobowiązanego do alimentacji, o ile spełnia formalne przesłanki zawarte w art. 17 ust. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych.

Osoba pobierająca rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy nie może równocześnie uzyskać świadczenia pielęgnacyjnego, chyba że zawiesi prawo do renty na podstawie art. 103 ust. 3 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że prawo do świadczenia pielęgnacyjnego w sytuacji zbiegu z prawem do renty wymaga zawieszenia wypłaty renty, co wyklucza jednoczesne pobieranie obu świadczeń.

Oddalenie skargi kasacyjnej R.K. o odmowie przyznania świadczenia pielęgnacyjnego z uwagi na brak związku przyczynowo-skutkowego między rezygnacją z pracy a sprawowaną opieką, wobec braku wykazania niemożności podjęcia zatrudnienia przy jednoczesnym sprawowaniu opieki.

Odmowa przyznania świadczenia pielęgnacyjnego z powodu istnienia innych zobowiązanych do alimentacji jest bezpodstawna, gdy faktyczna opieka uniemożliwia podjęcie zatrudnienia, zgodnie z art. 17 ustawy o świadczeniach rodzinnych.