Świadczenie pielęgnacyjne przysługuje tylko osobom, na których ciąży obowiązek alimentacyjny, zgodnie z przepisami Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego (art. 17 ust. 1 i 1a u.ś.r.), a nie osobom będącym dalszymi krewnymi opiekuna niepełnosprawnej osoby.

Umowy zawierające czynności powtarzalne, nie wymagające indywidualnych umiejętności wykonawcy, które stanowią element szerszego procesu produkcyjnego, należy kwalifikować jako umowy o świadczenie usług, a nie umowy o dzieło, co skutkuje obowiązkiem podlegania ubezpieczeniu zdrowotnemu na podstawie art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych

Powtarzalne, regularne czynności pozbawione twórczego charakteru, realizowane w ramach zawartej umowy, powinny być kwalifikowane jako umowa o świadczenie usług, a nie umowa o dzieło, co pociąga za sobą obowiązek podlegania ubezpieczeniu zdrowotnemu.

Posiadanie innych osób zobowiązanych alimentacyjnie w jednakowym stopniu nie może stanowić podstawy do odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego, o ile skarżący spełnia warunki ustawowe, jednakże zakres sprawowanej opieki musi faktycznie wykluczać możliwość podjęcia zatrudnienia, aby świadczenie mogło być przyznane.

Lista świadczeniodawców realizujących umowy na świadczenia opieki zdrowotnej finansowane ze środków publicznych jest informacją publiczną, którą można udostępnić na wniosek w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej, niezależnie od regulacji art. 135 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

Umowa o świadczenie usług, zgodnie z art. 750 k.c., obejmuje powtarzalne czynności wykonywane starannie, ale nie prowadzi do jednorazowego, indywidualnego rezultatu, dlatego wykonawcy tych czynności podlegają obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego na podstawie art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

Samo faktyczne posiadanie statusu wspólnika spółki jawnej wpisanego w Krajowym Rejestrze Sądowym nie jest dostatecznym warunkiem podlegania obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu, kiedy ogłoszenie upadłości spółki skutkuje utratą przez wspólnika zdolności do prowadzenia spraw spółki.

Stwierdzenie choroby zawodowej może opierać się na wysokim prawdopodobieństwie związku przyczynowego między warunkami pracy a chorobą, a organy administracyjne są związane opiniami specjalistów medycznych w zakresie stwierdzenia choroby zawodowej.

Art. 14 ust. 3a ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych przewiduje nałożenie kary pieniężnej przez KNF w przypadku niewywiązania się przez ubezpieczyciela z obowiązków likwidacji szkody w terminach określonych w art. 14 ust. 1-3 ustawy, jeżeli postępowanie likwidacyjne zostało wszczęte po 11 czerwca 2007 r., niezależnie od daty zawarcia umowy ubezpieczenia obowiązkowego.