W przypadku zbiegu uprawnień do świadczenia pielęgnacyjnego i zasiłku dla opiekuna, osoba ubiegająca się o świadczenie pielęgnacyjne musi definitywnie zrezygnować z zasiłku dla opiekuna, poprzez wyeliminowanie decyzji przyznającej to świadczenie, aby mogła otrzymać świadczenie pielęgnacyjne.

Uchybienia proceduralne polegające na pozbawieniu strony możliwości obrony swych praw, wynikające z nierozpoznania wniosku o rozprawę, stanowią podstawę do stwierdzenia nieważności postępowania sądowego (art. 183 § 2 pkt 5 p.p.s.a.).

Ponowne złożenie wniosku o świadczenie pielęgnacyjne w przypadku tożsamości podmiotowej i przedmiotowej z poprzednio rozstrzygniętą sprawą oraz braku nowych okoliczności stanowi naruszenie zasady res iudicata, uniemożliwiając wszczęcie postępowania administracyjnego.

Uchylenie decyzji administracyjnych przyznających świadczenia rodzinne jest zgodne z prawem, jeśli wynika z późniejszego ujawnienia faktów mających istotny wpływ na ocenę prawa do tych świadczeń, nawet jeśli wcześniej inne postępowanie w tej samej sprawie zostało umorzone z powodu błędów w ustaleniach faktycznych. Decyzje administracyjne nie są ostatecznie trwałe, gdy pojawiają się nowe, istotne okoliczności

Warunkiem przyznania świadczenia pielęgnacyjnego osobie, na której ciąży obowiązek alimentacyjny względem niepełnosprawnego krewnego, jest legitymowanie się przez współmałżonka osoby wymagającej opieki orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności.

Dla przyznania świadczenia pielęgnacyjnego niezbędne jest ustalenie bezpośredniego związku pomiędzy rezygnacją z zatrudnienia a koniecznością sprawowania opieki nad osobą niepełnosprawną, który to związek musi być ścisły i wykluczający możliwość podjęcia pracy zarobkowej.

Przy przyznawaniu renty rodzinnej w drodze wyjątku zgodnie z art. 83 ustawy o emeryturach i rentach z FUS należy uwzględnić wszystkie szczególne okoliczności, w tym stan zdrowia psychicznego zmarłego, który mógł mieć wpływ na jego zdolność do pracy i podjęcie zatrudnienia.

Praktyka zawieszania przez strony świadczeń emerytalnych lub rentowych w oczekiwaniu na decyzję w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego jest zbędna w świetle istniejących regulacji procesowych; w przypadku zawodowego reprezentowania strony przez adwokata, organy administracyjne nie są pozbawione obowiązku wywiązania się z nałożonych na nich obowiązków informacyjnych względem strony.

Pozostawanie podopiecznego w związku małżeńskim, gdy współmałżonek nie legitymuje się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności, wyklucza możliwość przyznania świadczenia pielęgnacyjnego krewnym zobowiązanym do alimentacji w dalszej kolejności, po małżonku (art. 17 ust. 5 pkt 2 lit. a ustawy o świadczeniach rodzinnych).

W sytuacji zmiany okoliczności sprawy i uzyskania przez małżonka osoby niepełnosprawnej statusu osoby z orzeczonym znacznym stopniem niepełnosprawności, strona ubiegająca się o świadczenie powinna ponowić wniosek, ze wskazaniem na zmianę okoliczności sprawy. Natomiast powoływanie się na zmianę okoliczności zaistniałą po wydaniu kontrolowanej decyzji nie może odnieść skutku i prowadzić do uchylenia

Faktyczne sprawowanie opieki nad osobą niepełnosprawną, w zakresie adekwatnym do stopnia stwierdzonej niepełnosprawności, które codziennie uniemożliwia podjęcie zatrudnienia, kwalifikuje opiekuna do uzyskania świadczenia pielęgnacyjnego zgodnie z art. 17 ust. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych.

Powtarzalne czynności, które są wymagane do starannego działania i nie prowadzą do powstania indywidualnego, niepowtarzalnego dzieła, należy kwalifikować jako umowy o świadczenie usług, a nie umowy o dzieło, co wiąże się z obowiązkiem objęcia wykonawcy ubezpieczeniem zdrowotnym.

Umowy o wykonywanie powtarzalnych czynności, stanowiących część procesu produkcyjnego, które nie mają indywidualnego charakteru, nie mogą być kwalifikowane jako umowy o dzieło, lecz jako umowy o świadczenie usług, podlegające przepisom dotyczących umowy zlecenia i obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego.

W przypadku połączenia spółek przed wejściem w życie nowelizacji ustawy - Prawo farmaceutyczne, sukcesja zezwoleń na prowadzenie aptek ogólnodostępnych następuje z mocy prawa na podstawie art. 494 § 2 kodeksu spółek handlowych, a zmiana przepisów prawa farmaceutycznego wyłączająca sukcesję nie ma zastosowania do zdarzeń prawnych, które miały miejsce przed jej wejściem w życie.

Umowy, które w swej treści ograniczają się do ogólnego określenia przedmiotu świadczenia, bez sprecyzowania sposobu realizacji oraz bez przyjęcia odpowiedzialności za konkretne, materialne rezultaty, należy kwalifikować jako umowy o świadczenie usług, a nie umowy o dzieło.

Nieprawidłowo przeprowadzone postępowanie sądowe w wyniku braku umożliwienia stronie złożenia dodatkowych wyjaśnień w związku z niezawiadomieniem o posiedzeniu niejawnym narusza zasadę uczciwego procesu i jest podstawą do uznania nieważności postępowania oraz uchylenia wyroku Sądu I instancji.

Umowa, której przedmiotem jest osiągnięcie określonego rezultatu (w tym przypadku sporządzenie protokołu lustracyjnego), a nie jedynie staranne podjęcie działań, stanowi umowę o dzieło w rozumieniu art. 627 Kodeksu cywilnego, i nie podlega obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego na podstawie art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e) ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.