Sytuacja materialna strony, choć trudna, nie uzasadniała umorzenia nienależnie pobranych świadczeń alimentacyjnych; rozłożenie ich na raty było adekwatnym środkiem wsparcia.

Osoba pobierająca emeryturę nie może otrzymać świadczenia pielęgnacyjnego zgodnie z art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a ustawy o świadczeniach rodzinnych. Zmiana przepisów nie wpływa na decyzje wydane w starym stanie prawnym, o ile nie spełniono wcześniej wszystkich przesłanek.

Skarga kasacyjna wniesiona przez A.R. nie posiada uzasadnionych podstaw, gdyż skarżąca nie wykazała naruszenia przepisów postępowania mogącego mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę, podtrzymując odmowę umorzenia składek.

W postępowaniu o umorzenie zaległości z tytułu składek, złożenie skargi kasacyjnej od decyzji sądu administracyjnego, która potwierdza prawidłowość decyzji ZUS o odmowie umorzenia, wymaga wykazania nieprawidłowości w procedowaniu organu lub sądu, co nie miało miejsca w niniejszej sprawie.

Nie wykazano zaistnienia szczególnych okoliczności uzasadniających przyznanie renty rodzinnej w drodze wyjątku na podstawie art. 83 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS, w związku z niespełnieniem przez zmarłego ustawowych wymagań okresu składkowego i nieskładkowego. Skarga kasacyjna oddalona.

Świadczenia z funduszu alimentacyjnego przyznawane są jedynie na przyszłość, od miesiąca złożenia wniosku, nie zaś wstecznie; skarga kasacyjna w sprawie odmowy wstecznego przyznania takiego świadczenia zostaje oddalona.

ZUS nie jest uprawniony do umarzania należności z tytułu składek finansowanych przez ubezpieczonych, którzy nie są płatnikami; przepisy ustawy wykluczają takie merytoryczne rozstrzyganie. Nie istnieją podstawy prawne do umorzenia składek, których obciążenie długami wynika z roli spadkobiercy.

Ograniczona odpowiedzialność spadkobiercy za długi spadkowe zgodnie z art. 1031 Kodeksu cywilnego nie stanowi samodzielnej podstawy wszczęcia postępowania umorzeniowego przez organ administracyjny.

Sąd oddala skargę kasacyjną z uwagi na brak dowodowego wykazania statusu ubezpieczeniowego skarżącej, co jest warunkiem sine qua non do przyznania świadczenia w drodze wyjątku, oraz braku naruszenia procedury prawnej przez organy i sądy pierwszej instancji.

Obecność innych osób zobowiązanych do alimentacji nie wyklucza prawa do świadczenia pielęgnacyjnego, gdy skarżący wykonuje pełną opiekę nad osobą niepełnosprawną, wykluczającą jego aktywność zawodową.

Brak podstaw prawnych do przyznania zasiłku pielęgnacyjnego wstecznie za okres od 2004 do 2019 roku; zasiłek można przyznać od daty złożenia kompletnego wniosku. Postępowanie kasacyjne i zarzuty proceduralne bezzasadne.

Przyznanie świadczenia wyjątkowego na podstawie art. 83 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS wymaga wykazania istnienia szczególnych okoliczności niezależnych od wnioskodawcy. Świadome niezgłoszenie do ubezpieczeń społecznych nie stanowi takiej okoliczności.

Sąd potwierdził, że naruszenie przez świadczeniodawcę zasad kolejności szczepień w okresie zwiększonego zapotrzebowania na szczepionki, uzasadniało decyzję o zwrocie przyznanych środków publicznych, z uwagi na ograniczenie dostępności szczepień dla osób uprawnionych.

Podleganie obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego wspólnika jednoosobowej spółki z o.o. wynika z posiadania tego statusu, niezależnie od faktycznego prowadzenia działalności lub osiągania przychodów.

NSA oddalił skargę kasacyjną T.S. o świadczenie pielęgnacyjne, uznając, że brak jest bezpośredniego związku przyczynowego między niepodejmowaniem zatrudnienia a opieką nad matką, przy jednoczesnej możliwości pracy. Zarzuty naruszenia prawa materialnego i procesowego były nieuzasadnione.