Zakład Ubezpieczeń Społecznych, działając jako organ administracyjny, jest zobowiązany do wyczerpującego informowania stron o koniecznych dokumentach i terminach, aby umożliwić zgodne z prawem realizowanie przepisów, zwłaszcza w kontekście zwolnień wynikających z ustawy COVID-19.

Nie wykazanie szczególnych okoliczności uniemożliwiających spełnienie warunków do uzyskania renty z tytułu niezdolności do pracy w drodze wyjątku wyklucza możliwość przyznania tego świadczenia na podstawie art. 83 ust. 1 ustawy emerytalnej.

Zasady usytuowania miejsc sprzedaży napojów alkoholowych, określone w uchwale rady gminy na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy o wychowaniu w trzeźwości, są zgodne z prawem lokalnym i nie naruszają zasad techniki prawodawczej, nawet jeśli powielają pewne aspekty regulacji ustawowej.

W sprawie o przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego, istnienie obowiązku alimentacyjnego po stronie rodzeństwa nie wyklucza możliwości uzyskania świadczenia, jeżeli zachodzi konieczność osobistej opieki nad osobą wymagającą wsparcia. Dowody zakresu samodzielności nie mogą podważać treści orzeczenia o niepełnosprawności.

Stwierdza się, że zaskarżone postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania w sprawie różnicy między zasiłkiem dla opiekuna a świadczeniem pielęgnacyjnym za lata 2019–2020 jest prawidłowe, gdyż uprzednio została zakończona tożsama sprawa, skutkiem czego jest res iudicata.

Przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego wymaga udowodnienia, że zakres opieki nad osobą niepełnosprawną uniemożliwia podjęcie zatrudnienia. Obecność innych zobowiązanych krewnych nie wyklucza prawa do tego świadczenia.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych jest zobowiązany do weryfikacji przedawnienia składek przed wydaniem decyzji o umorzeniu należności, gdyż warunkuje to prowadzenie postępowania; sądy administracyjne mają kompetencje do kontroli takiej decyzji.

Naczelny Sąd Administracyjny uchyla wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z powodu sprzeczności pomiędzy sentencją a uzasadnieniem orzeczenia, co uniemożliwia instancyjną kontrolę orzeczenia. Sprawa zostaje przekazana do ponownego rozpoznania.

NSA orzekł, że skarga kasacyjna dotycząca odmowy umorzenia składek KRUS była bezzasadna i nie spełniała wymogów formalnych, wobec czego oddalił skargę.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że w braku istnienia charakterystycznych objawów ołowicy u skarżącego, prawidłowe orzeczenia lekarskie i właściwa ocena dowodów przez sąd I instancji uzasadniają oddalenie skargi kasacyjnej dotyczącej choroby zawodowej z tytułu narażenia na ołów.

Skarga kasacyjna organu ZUS nie zasługuje na uwzględnienie; Wojewódzki Sąd Administracyjny prawidłowo zrealizował wytyczne prawne z wcześniejszego, prawomocnego orzeczenia, badając prawidłowość przedawnienia należności.