W przypadku zbiegu uprawnień do świadczenia pielęgnacyjnego i specjalnego zasiłku opiekuńczego, uprawnionemu przysługuje wyłącznie jedno z tych świadczeń, a decyzja o przyznaniu świadczenia jest warunkowana rezygnacją z konkurencyjnego świadczenia.

Przepis art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a ustawy o świadczeniach rodzinnych, wykluczający możliwość przyznania świadczenia pielęgnacyjnego, jeżeli osoba sprawująca opiekę ma ustalone prawo do zasiłku, powinien być interpretowany w taki sposób, że wyłącza on możliwość przyznania świadczenia pielęgnacyjnego jedynie w sytuacji, gdy osoba uprawniona do świadczenia pobiera zasiłek stały i nie chce zrezygnować

W procesie przyznawania świadczenia pielęgnacyjnego decyzja organu nie może być oparta jedynie na negatywnych przesłankach z art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a) u.ś.r., lecz musi uwzględniać w pierwszej kolejności warunki przyznania tego świadczenia określone w art. 17 ust. 1 pkt 4 u.ś.r., uwzględniając okoliczności faktyczne danej sprawy.

Konstrukcja prawna „nieposiadania niezbędnych środków utrzymania”, o której mowa w art. 83 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, nie została w pełni zobiektywizowana przez przyjęcie jako punktu odniesienia wysokości świadczeń minimalnych, jako granicy posiadania lub nieposiadania niezbędnych środków utrzymania, gdyż w tym sformułowaniu zawarty został obowiązek badania indywidualnej sytuacji

W przypadku ostatecznej zmiany brzmienia art. 17 ust. 1a u.ś.r. - przed zmianą osoby inne, niż spokrewnione w pierwszym stopniu, mogły się ubiegać o świadczenie, jeżeli osoby spokrewnione w pierwszym stopniu faktycznie nie były w stanie sprawować opieki. Po zmianie kryterium to zastąpione zostało warunkiem, aby osoby uprawnione do świadczenia w pierwszej kolejności legitymowały się orzeczeniem o znacznym

Niedopuszczalne jest przeprowadzanie dowodów innych niż orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności, aby potwierdzić brak możliwości pełnienia opieki przez współmałżonka osoby wymagającej opieki.