Osoby spokrewnione z osobą niepełnosprawną w pierwszym stopniu, które nie legitymują się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności, nie spełniają przesłanek do otrzymania świadczenia pielęgnacyjnego zgodnie z art. 17 ust. 1a u.ś.r.

Faktycznie uprawnionymi do zasiłku rodzinnego są dzieci znajdujące się w trudnej sytuacji finansowej, a wykładnia art. 1 ust. 2 w zw. z art. 4 ust. 1 i 2 u.ś.r. prowadzi do wniosku, że celem ustawodawcy jest zapewnienie należytej i najszerszej pomocy i ochrony dzieciom w rodzinach, a nie tylko ich opiekunom prawnym.

Kluczowe dla możliwości zastosowania przepisów o koordynacji systemów zabezpieczeń jest ustalenie przez właściwe organy, że poza granicami Polski przebywa osoba uprawniona do świadczeń rodzinnych albo członek jej rodziny.

Uprawnienie do uzyskania świadczenia pielęgnacyjnego wiąże się ściśle z obowiązkiem alimentacyjnym przewidzianym w art. 128 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, ciążącym na krewnych w linii prostej oraz rodzeństwie. Osobie, której nie obciąża obowiązek alimentacyjny względem pełnoletniego członka rodziny legitymującego się orzeczeniem o niepełnosprawności w stopniu znacznym, i która nie podejmuje lub

Dokonanie przez osobę zainteresowaną wyboru przysługującego świadczenia możliwe jest w sytuacji, gdy osoba ta spełnia podstawowe warunki uzyskania świadczenia pielęgnacyjnego określone w art. 17 ust. 1 uśr, a jedyną przeszkodą w jego uzyskaniu jest fakt pobierania jednego ze świadczeń wymienionych w art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a tej ustawy.