Umowa dotycząca przygotowania materiałów dydaktycznych i przeprowadzenia wykładów nie może być uznana za umowę o dzieło, jeśli przedmiotem umowy są usługi o charakterze dydaktycznym, które nie mają cech twórczych ani niepowtarzalnych, charakterystycznych dla dzieła. Tego rodzaju umowa jest umową o świadczenie usług, do której stosuje się przepisy o zleceniu i podlega obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego

Umowa o wygłoszenie wykładu, nawet jeśli przygotowanie i prowadzenie wykładu wymaga wiedzy i zdolności do jej przekazania, stanowi umowę o świadczenie usług, o ile wykład nie posiada cech utworu o charakterze niestandardowym i niepowtarzalnym, co wyklucza uznanie go za dzieło.

Jeśli stan faktyczny, który jest niezbędny do przyznania zwolnienia z obowiązku opłacania składek na ubezpieczenia społeczne, nie jest jednoznacznie wykazany z powodu braku dostępnych dowodów wynikających z nadzwyczajnych okoliczności (jak pandemia COVID-19), wątpliwości co do stanu faktycznego są rozstrzygane na korzyść strony.

Jeżeli organ administracyjny nie wyjaśni wszystkich okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia stanu faktycznego i nie przeprowadzi pełnego postępowania dowodowego, wątpliwości te należy rozstrzygnąć na korzyść strony, szczególnie w kontekście przepisów związanych z ograniczeniami wynikającymi z pandemii COVID-19.

Wspólnik jednoosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością podlega obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu bez względu na to, czy prowadzi faktyczną działalność gospodarczą, a obowiązek ten wynika wyłącznie z posiadania określonego statusu prawnego.

Odmowa przyznania świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych musi być oparta na wnikliwej i wszechstronnej ocenie materiału dowodowego, uwzględniającej wszystkie okoliczności życiowe i majątkowe skarżącego, a nie tylko na formalnym stwierdzeniu posiadania znacznych zasobów finansowych.

Świadczenie pielęgnacyjne przysługuje z tytułu niepodejmowania lub rezygnowania z zatrudnienia w celu sprawowania opieki nad osobą ze znacznym stopniem niepełnosprawności, jeżeli wymiar i charakter tej opieki są na tyle absorbujące, że uniemożliwiają opiekunowi podjęcie lub kontynuowanie zatrudnienia.

Przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego na podstawie art. 17 ust. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych nie przysługuje osobie zobowiązanej do alimentacji, w sytuacji gdy małżonek osoby niepełnosprawnej, będący adresatem obowiązku alimentacyjnego, nie jest osobą niepełnosprawną.

Świadczenie pielęgnacyjne zgodnie z art. 17 ust. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych może być przyznane osobie sprawującej opiekę nad niepełnosprawnym członkiem rodziny, nawet jeśli istnieją inne osoby zobowiązane do alimentacji względem tej osoby.

W przypadku zbiegu uprawnień do świadczenia pielęgnacyjnego i zasiłku dla opiekuna, osoba uprawniona może otrzymać wyłącznie jedno ze świadczeń, a przyznanie nowego świadczenia jest możliwe dopiero po rezygnacji z wcześniej przyznanego świadczenia konkurencyjnego.

Obowiązek sprawowania stałej opieki nad osobą niepełnosprawną, wymagającej całodobowej pomocy, uzasadnia przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego, niezależnie od obecności innych członków rodziny zobowiązanych do alimentacji. Podstawą odmowy nie może być brak wykazania przez opiekuna wyczerpania możliwości zapewnienia pomocy przez inne osoby zobowiązane.

Stała opieka nad niepełnosprawnym członkiem rodziny, wymagająca obecności opiekuna przez całą dobę i uniemożliwiająca podjęcie jakiejkolwiek pracy zarobkowej, spełnia przesłanki do przyznania świadczenia pielęgnacyjnego zgodnie z art. 17 ust. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych.

Przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego nie może być odmówione na podstawie faktu istnienia innych osób zobowiązanych do alimentacji, jeśli jedna z tych osób faktycznie sprawuje stałą i długotrwałą opiekę nad osobą niepełnosprawną i spełnia wszystkie ustawowe wymagania dotyczące rezygnacji z zatrudnienia w celu sprawowania tej opieki.

Świadczenie pielęgnacyjne na opiekę nad osobą wymagającą, pozostającą w związku małżeńskim, nie przysługuje, chyba że jej współmałżonek legitymuje się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności, niezależnie od faktycznej możliwości sprawowania opieki przez współmałżonka.

Brak podpisów wszystkich członków składu orzekającego pod sentencją wyroku stanowi podstawę do stwierdzenia nieważności postępowania sądowego zgodnie z art. 183 § 2 pkt 4 p.p.s.a.

Renta z tytułu częściowej niezdolności do pracy wyklucza możliwość przyznania świadczenia pielęgnacyjnego, chyba że opiekun zdecyduje się na zawieszenie pobierania renty, aby wyeliminować negatywną przesłankę z art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a ustawy o świadczeniach rodzinnych.

Osoba posiadająca ustalone prawo do emerytury ma możliwość uzyskania świadczenia pielęgnacyjnego pod warunkiem zawieszenia wypłaty emerytury, jeśli spełnia pozostałe ustawowe warunki; organy administracyjne powinny informować o możliwości takiego wyboru, respektując wykładnię systemową i funkcjonalną przepisów prawa.

O prawie do świadczenia pielęgnacyjnego decyduje nie tylko stan zdrowia osoby niepełnosprawnej uprawniający do opieki, ale również aktualna, uniemożliwiająca podjęcie zatrudnienia, stała i długotrwała konieczność opieki nad nią, obejmująca także czynności związane z prowadzeniem gospodarstwa domowego.

Warunkiem przyznania świadczenia pielęgnacyjnego jest brak posiadania prawa do specjalnego zasiłku opiekuńczego i dokonanie wyraźnej rezygnacji z tego ostatniego, co prowadzi do wyeliminowania z obrotu prawnego decyzji przyznającej konkurencyjne świadczenie.