W przypadku rozbieżności wyników wykładni językowej, systemowej i celowościowej przepisów prawa, konieczne jest zastosowanie wykładni prokonstytucyjnej, zapewniającej najpełniejszą realizację postanowień Konstytucji RP, nawet jeśli oznacza to odstąpienie od brzmienia językowego przepisu ustawy.

Warunkiem przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego osobom wymienionym w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o świadczeniach rodzinnych, sprawującym opiekę nad osobą pozostającą w związku małżeńskim, jest legitymowanie się przez współmałżonka osoby wymagającej opieki orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności.

Odmowa przyznania pomocy społecznej w formie dostarczania ciepłych posiłków nie narusza prawa, jeśli organ odmawiający udzielenia pomocy nie dysponuje możliwościami zaspokojenia konkretnej potrzeby skarżącego zgodnie z art. 3 ust. 4 ustawy o pomocy społecznej, pomimo istnienia uzasadnionych przesłanek do udzielenia takiej pomocy.

Prawo do świadczenia pielęgnacyjnego przysługuje opiekunowi osoby niepełnosprawnej, który pobiera rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy, jednak nie jest możliwe jednoczesne pobieranie obu tych świadczeń. W przypadku zbiegu praw do świadczeń, opiekun musi dokonać wyboru i zrezygnować z jednego z nich.

Artykuł 12e ust. 3 ustawy o zdrowiu publicznym dotyczy sytuacji, w której kupujący prowadzi jednocześnie sprzedaż detaliczną oraz hurtową tego napoju słodzonego, który kupił.

Przyznanie specjalnego zasiłku opiekuńczego na podstawie art. 16a ust. 1 u.ś.r. wymaga istnienia bezpośredniego związku pomiędzy rezygnacją z zatrudnienia a sprawowaniem stałej opieki nad osobą niepełnosprawną w stopniu znacznym, a sama opieka musi uniemożliwiać podjęcie zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej.

Zgodnie z art. 17 ust. 5 pkt 2 lit. a ustawy o świadczeniach rodzinnych, w sytuacji, gdy osoba wymagająca opieki pozostaje w związku małżeńskim z osobą nieposiadającą orzeczenia o znacznym stopniu niepełnosprawności, prawo do świadczenia pielęgnacyjnego nie przysługuje innym członkom rodziny, nawet jeśli faktycznie sprawują oni opiekę.

Zgodnie z art. 31 ust. 3 Konstytucji RP, ograniczenie prawa do jawnego rozpatrzenia sprawy sądowej, na posiedzeniu niejawnym jest dopuszczalne w warunkach stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii uzasadnionego ochroną zdrowia publicznego i porządku publicznego.

Prawidłowe pouczenie świadczeniobiorcy, wymagane przez art. 30 ust. 2 pkt 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych, musi być sformułowane i przedstawione w sposób jasny i zrozumiały, umożliwiający adresatowi świadome zrozumienie okoliczności, w których może dochodzić do utraty prawa do pobieranych świadczeń, a tym samym uznanie ich za nienależnie pobrane.

Zgodnie z art. 235¹ kodeksu pracy, przy rozpoznawaniu choroby zawodowej istotne jest ustalenie związku przyczynowego między warunkami pracy a wystąpieniem choroby. Dla stwierdzenia choroby zawodowej konieczne jest nie tylko udowodnienie narażenia zawodowego na czynniki szkodliwe, ale również wykazanie, że charakterystyka kliniczna choroby odpowiada skutkom działania tych czynników.

Stan epidemii, poprzedzony stanem zagrożenia epidemiologicznego, nie jest stanem klęski żywiołowej, a w związku z tym, że nie jest stanem nadzwyczajnym w rozumieniu art. 228 ust. 1 Konstytucji RP, nie może prowadzić wraz z wprowadzanymi na jego podstawie ograniczeniami do naruszania podstawowych praw i wolności.

Stan epidemii, poprzedzony stanem zagrożenia epidemiologicznego, nie jest stanem klęski żywiołowej, a w związku z tym, że nie jest stanem nadzwyczajnym w rozumieniu art. 228 ust. 1 Konstytucji RP, nie może prowadzić wraz z wprowadzanymi na jego podstawie ograniczeniami do naruszania podstawowych praw i wolności.