Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego uchyla się z powodu braku wskazań co do dalszego postępowania w uzasadnieniu wyroku, uniemożliwiając tym samym organowi administracji efektywne usunięcie uchybień w sprawie reklamy apteki w świetle art. 94a ust. 1 Prawa farmaceutycznego.

Reklama apteki, nawet zakamuflowana w formie czysto informacyjnej, naruszająca art. 94a Prawa farmaceutycznego, jest niedozwolona. Jedynie przekazy dotyczące lokalizacji i godzin pracy apteki, które nie zawierają elementów promocyjnych, są dozwolone.

Dokonując ponownego rozpoznania sprawy, sąd musi ustalić, czy C. Sp. z o.o. było uprawnione do wniesienia skargi dotyczącej zmian w rejestrze zezwoleń na prowadzenie aptek i czy nastąpiła prawna sukcesja zezwoleń.

Podmiot prowadzący aptekę ogólnodostępną, który dokonuje sprzedaży produktów leczniczych do hurtowni farmaceutycznych, narusza zasady obrotu detalicznego, co skutkuje utratą rękojmi należytego prowadzenia apteki i obliguje do cofnięcia zezwolenia na mocy art. 37ap ustawy Prawo farmaceutyczne.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż decyzja o odmowie umorzenia składek na ubezpieczenie społeczne, podjęta w ramach uznania administracyjnego, jest zgodna z prawem i podlega ochronie, wobec czego skarga kasacyjna zostaje oddalona.

Skarga kasacyjna o oddalenie decyzji dotyczącej stwierdzenia choroby zawodowej była bezzasadna. Naczelny Sąd Administracyjny uznał poprawność postępowania administracyjnego oraz procesowego w kontekście oceny choroby zawodowej astmy oskrzelowej.

Ocena częściowej niezdolności do pracy w postępowaniu rentowym wymaga uwzględnienia zarówno elementu biologicznego (medycznego), jak i ekonomicznego (zawodowego), przy czym opinia biegłego z zakresu medycyny pracy powinna zawierać kompleksową analizę wpływu schorzeń i ich nasilenia na możliwość wykonywania przez ubezpieczonego pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji, nie ograniczając się

W przypadku zbiegu prawa do świadczenia rodzinnego przyznawanego w różnych państwach UE, zgodnie z rozporządzeniem nr 883/2004, pierwszeństwo w zakresie wypłaty mają prawa wynikające z zatrudnienia lub pracy w państwie członkowskim, co uzasadnia właściwość prawa włoskiego dla świadczeń rodzinnych dziecka, którego ojciec pracuje we Włoszech.

Umorzenie zaległych składek na ubezpieczenie społeczne jest rozwiązaniem wyjątkowym dostępnym tylko w sytuacjach nadzwyczajnych, co wymaga wykazania całkowitej nieściągalności lub innych im podobnych okoliczności, które nie zostały wykazane w sprawie.

Zasada rozstrzygania wątpliwości co do stanu faktycznego na korzyść strony nie znajduje zastosowania w postępowaniach administracyjnych dotyczących przyznania uprawnień, takich jak umorzenie zaległości z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że świadome zignorowanie kwestii doręczenia oraz braku winy przy uchybieniu terminowi przez sąd I instancji stanowi uchybienie, co skutkuje uchyleniem wyroku i przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania.

Zgoda Prezesa NFZ na pokrycie kosztów transportu pacjenta do Polski musi być wydana przed realizacją tego transportu, gdy pacjent przebywa jeszcze w szpitalu za granicą (art. 42i ust. 9 ustawy o świadczeniach). Wniosek złożony po realizacji transportu jest bezskuteczny.

Skarga kasacyjna dłużnika alimentacyjnego na uznanie go za uchylającego się od zobowiązań alimentacyjnych w sposób prawidłowy została oddalona przez Naczelny Sąd Administracyjny z uwagi na brak podstaw materialnoprawnych oraz proceduralnych do jej uwzględnienia.

Organ administracyjny jest zobowiązany do ustalenia rzeczywistego stanu prowadzonej działalności gospodarczej w procedurze dotyczącej zwolnień z obowiązku opłacania składek, również poprzez użycie innych niż formalne wpisy w rejestrze REGON środków dowodowych.

Brak pouczenia strony występującej bez profesjonalnego pełnomocnika o możliwości ustanowienia pełnomocnika z urzędu nie stanowi naruszenia przepisów postępowania mającego istotny wpływ na wynik sprawy, jeżeli strona wykazywała w toku postępowania aktywność i zdolność do racjonalnego formułowania argumentów prawnych. Sąd nie ma obowiązku dopuszczania z urzędu dowodów uzupełniających, gdy przeprowadzone

Do zakwalifikowania schorzenia jako choroby zawodowej wystarczające jest stwierdzenie wysokiego prawdopodobieństwa związku przyczynowego między warunkami pracy a schorzeniem, nawet jeśli użyte zostało nienormatywne pojęcie "duże prawdopodobieństwo" w opinii lekarskiej.