Prawo do świadczenia pielęgnacyjnego może być przyznane osobie pobierającej rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy, jeśli osoba ta zawiesi wypłatę renty, co eliminuje negatywną przesłankę na gruncie art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a) ustawy o świadczeniach rodzinnych, umożliwiając uzyskanie świadczenia pielęgnacyjnego.

W sytuacji zatem, gdy w momencie wydawania decyzji jeden z warunków przysługiwania prawa do danego świadczenia rodzinnego nastąpi po miesiącu złożenia wniosku w tej sprawie, to organ administracji jest nie tylko uprawniony, lecz wręcz zobowiązany uwzględnić daną okoliczność. Oczywiste jest bowiem, że określone świadczenie rodzinne może być stronie przyznane tylko wówczas, gdy wszystkie warunki będą

W przypadku wystąpienia tożsamości podmiotowej i przedmiotowej składanych wniosków świadczeniowych, przy niezmienionym stanie prawnym i faktycznym, stosuje się zasadę ne bis in idem, wykluczającą możliwość ponownego rozstrzygania tej samej sprawy, co skutkuje utrzymaniem w mocy wcześniejszych rozstrzygnięć administracyjnych i sądowych.

W przypadku zbiegu uprawnień do świadczenia pielęgnacyjnego i specjalnego zasiłku opiekuńczego, osoba uprawniona może wybrać tylko jedno z tych świadczeń, a prawo do świadczenia pielęgnacyjnego ustala się od miesiąca, w którym wpłynął wniosek.

Przyznanie renty z tytułu niezdolności do pracy w drodze wyjątku na podstawie art. 83 ustawy o emeryturach i rentach z FUS jest możliwe wyłącznie, gdy wnioskodawca wykaże, że brak spełnienia ustawowych warunków wynikał z nadzwyczajnych okoliczności, na które nie miał wpływu, a sama częściowa niezdolność do pracy nie stanowi przeszkody do podjęcia zatrudnienia.