Zakres opieki nad osobą niepełnosprawną, uniemożliwiający podjęcie jakiejkolwiek pracy zarobkowej, może stanowić podstawę do przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego.

W postępowaniu o zwolnienie z obowiązku opłacania składek na ubezpieczenia społeczne, zgłoszona w rejestrze REGON działalność nie przesądza o rzeczywistości. Przy rozbieżnościach organ zobowiązany jest uwzględnić rzeczywisty stan rzeczy zgodnie z zasadami k.p.a.

Odmowa przyznania W.K. renty rodzinnej w drodze wyjątku pozostaje w zgodzie z ustawą o emeryturach i rentach z FUS z uwagi na brak zaistnienia szczególnych okoliczności oraz posiadanie przez skarżącą niezbędnych środków utrzymania, co warunkuje możliwość przyznania świadczenia w trybie wyjątku.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że decyzja o stwierdzeniu choroby zawodowej uczestnika jest zgodna z prawem, a procedury dowodowe w zakresie oceny narażenia zawodowego i rozpoznania medycznego zostały przeprowadzone prawidłowo, co sprowadza się do utrzymania w mocy decyzji organu oraz oddalenia skargi kasacyjnej.

Brak podstaw do uwzględnienia skargi kasacyjnej w sprawie pomiędzy A.J. a Samorządowym Kolegium Odwoławczym w Krakowie, dotyczącej odmowy przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego, z uwagi na możliwość współdzielenia opieki na niepełnosprawnym mężem przez dzieci skarżącej i niepodjęcie przez nią zatrudnienia.

Umowy z ekspertami oceniającymi projekty dofinansowania posiadają cechy umowy o dzieło, w wyniku czego nie podlegają obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego jak umowy o świadczenie usług.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że umowa zawarta pomiędzy Województwem Dolnośląskim a ekspertem jest umową o dzieło, co wyklucza zastosowanie przepisów dotyczących ubezpieczenia zdrowotnego z tytułu umów o świadczenie usług.

Skarga kasacyjna nie zasługuje na uwzględnienie. Limit 49 zgłoszonych do ubezpieczeń społecznych, zgodnie z art. 31zo ust. 1a ustawy COVID, decyduje o prawie do zwolnienia z opłacania składek. Przekroczenie tego limitu wyklucza zastosowanie ulgi.

Umowy o ocenę projektów w ramach RPO stanowią umowy o dzieło, wyłączając je z obowiązkowego ubezpieczenia zdrowotnego. NSA oddalił skargę kasacyjną Prezesa NFZ, podtrzymując interpretację Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

Umowy zawarte między Województwem Dolnośląskim a ekspertem spełniają przesłanki umowy o dzieło, co wyklucza podleganie obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego na podstawie przepisów o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. Wyrok WSA w Warszawie został podtrzymany.

Wykonanie umowy przez eksperta polegające na ocenie projektów to umowa o dzieło, gdy charakter pracy skoncentrowany jest na osiągnięciu samoistnego i weryfikowalnego rezultatu. Tak zawarta umowa nie podlega obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego właściwemu dla umów o świadczenie usług.

Art. 22a ust. 3 ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy, obniżający wysokość policyjnej renty inwalidzkiej do kwoty przeciętnej renty z tytułu niezdolności do pracy, narusza zasadę proporcjonalności, zasadę równości, prawo własności oraz prawo do zabezpieczenia społecznego (art. 31 ust. 3, art. 32 ust. 1 i 2, art. 64 ust. 1, 2 i 3 oraz art. 67 ust. 1 Konstytucji RP), gdy niezdolność do pracy

Dopuszczalność stwierdzenia choroby zawodowej w związku z wykonywaniem pracy, gdy istnieje wysokie prawdopodobieństwo związku przyczynowego, określona jest w art. 235¹ KP. NSA oddala skargę kasacyjną, uznając poprawność procedur oceny schorzenia przez organy sanitarne.

Umowy zawarte między Województwem Dolnośląskim a ekspertem dotyczące oceny projektów są umowami o dzieło, zgodnie z art. 627 k.c., mimo charakteru formalnego oceny. Wymagają wytworzenia oryginalnego rezultatu, co wyklucza obowiązek ubezpieczenia zdrowotnego z tytułu świadczenia usług.

Przyznanie świadczenia w drodze wyjątku wymaga wykazania przez ubezpieczonego niemożności wypracowania odpowiedniego okresu ubezpieczeniowego z powodu szczególnych okoliczności niezależnych od jego woli; brak wykazania takich okoliczności uniemożliwia przyznanie świadczenia.

Świadczenie pielęgnacyjne przysługuje wyłącznie w sytuacji, gdy sprawowana opieka uniemożliwia podjęcie pracy, co nie zostało wykazane w niniejszej sprawie. Skarga kasacyjna była niezasadna, a wcześniejsze decyzje organów utrzymano w mocy.

Zgodnie z art. 30 ust. 1 i 2 pkt 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych, uzyskanie nowego orzeczenia o niepełnosprawności skutkuje automatycznym ustaniem prawa do zasiłku pielęgnacyjnego, co beneficjent jest zobowiązany zgłosić, a jego niedopełnienie skutkuje uznaniem świadczenia za nienależnie pobrane.

Umowa zawarta pomiędzy Województwem Dolnośląskim a ekspertem, dotycząca oceny projektów, stanowiła umowę o dzieło, co wyklucza jej kwalifikację jako umowy o świadczenie usług w myśl art. 627 k.c., a w konsekwencji błędne było zastosowanie przepisów o ubezpieczeniu zdrowotnym przewidzianych dla umów zlecenia.

Umowy dotyczące wykonania eksperckiej oceny i opiniowania projektów w procesie wyboru do dofinansowania przedstawiają cechy konstytutywne umowy o dzieło i nie nakładają obowiązku ubezpieczenia zdrowotnego jako umowy o świadczenie usług.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że ocena zakresu niezdolności do samodzielnej egzystencji osoby niepełnosprawnej z orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności powinna obejmować stałą opiekę, co uzasadniać może przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego, niezależnie od wcześniejszych decyzji administracyjnych potwierdzających podobne przesłanki, takie jak specjalny zasiłek opiekuńczy.

Przy ustalaniu prawa do dodatku węglowego organy administracyjne mają obowiązek weryfikacji rzeczywistego źródła ogrzewania i rodzaju paliwa, korzystając z dostępnych narzędzi prawnych, gdy istnieją wątpliwości co do prawdziwości danych ujawnionych w centralnej ewidencji emisyjności budynków.

W przypadku zbiegu uprawnień do świadczeń opiekuńczych i rezygnacji z jednego z nich, prawo do nowego świadczenia może być przyznane dopiero po wyeliminowaniu wcześniejszego uprawnienia z obrotu prawnego.