W sprawie dotyczącej przyznania świadczenia pielęgnacyjnego, jeżeli istnieje ostateczna decyzja administracyjna w takim samym stanie faktycznym i prawnym, kolejne wnioski są tożsame, przez co postępowanie staje się bezprzedmiotowe i podlega umorzeniu w myśl art. 105 § 1 kpa.

Rezygnacja z pracy zarobkowej, rozumiana jako definitywne zaprzestanie działalności, warunkuje przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego. Faktyczne prowadzenie działalności gospodarczej, nawet poprzez wynikające z dzierżawy przychody, wyklucza takie świadczenie.

Dla przyznania świadczenia pielęgnacyjnego konieczny jest związek pomiędzy rezygnacją z zatrudnienia a koniecznością sprawowania opieki. Samo orzeczenie o niezdolności do samodzielnej egzystencji nie wystarcza do uzyskania świadczenia, jeżeli nie wykazano, że zakres opieki wyklucza możliwość zatrudnienia.

Związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy sprawowaną opieką a niepodejmowaniem zatrudnienia musi być bezpośredni i wymagać, aby wymiar sprawowanej opieki uniemożliwiał podjęcie pracy zarobkowej.

Odmowa przyznania świadczenia pielęgnacyjnego z powodu nieuznania związku przyczynowo-skutkowego między rezygnacją z pracy a koniecznością opieki nad osobą niepełnosprawną musi uwzględniać indywidualną ocenę faktycznego wymiaru i charakteru opieki sprawowanej przez wnioskodawcę (art. 17 ust. 1 u.ś.r.).

Zadeklarowanie wysokiej podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne przy jednoczesnym braku przychodów z działalności gospodarczej oraz świadomości przeszkód do jej prowadzenia (ciąża, planowana przerwa), połączone z podejmowaniem jedynie niezobowiązujących kontaktów biznesowych nierokowujących zawarciem kontraktów, wskazuje na pozorowanie działalności gospodarczej w celu uzyskania wysokich

Wspólnik spółki jawnej podlega obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego z tytułu formalnego statusu ujawnionego w KRS, niezależnie od faktycznego prowadzenia działalności gospodarczej i uzyskiwania przychodów.

Zgodnie z art. 28 ust. 3 u.s.u.s., sąd administracyjny może kontrolować decyzje o umorzeniu należności z tytułu składek pod kątem ich przedawnienia. Istnienie należności jest warunkiem prowadzenia postępowania umarzającego, co uzasadnia kognicję sądu w tym zakresie.

Skarga kasacyjna na wyrok WSA została oddalona z powodu braku naruszeń przepisów postępowania, które mogłyby mieć istotny wpływ na wynik sprawy. NSA potwierdził zgodność z prawem uchylenia przez WSA postanowienia ZUS dotyczącego uchybienia terminu do wniesienia zażalenia.

W sprawie odmowy przywrócenia terminu przez Prezesa ZUS, decyzja organu rentowego nie może być uchylona, o ile proceduralne uchybienia nie kształtują w sposób istotny wyników postępowania, a strony miały w istocie możliwość obrony swoich praw.

Postanowienie Prezesa ZUS o odmowie przywrócenia terminu na zażalenie zostało uchylone jako przedwczesne i wydane z naruszeniem praw stron postępowania, co potwierdza konieczność udziału wszystkich stron o możliwym interesie prawnym w danej sprawie.

Postępowanie administracyjne w sprawie ustalenia prawa do świadczenia pielęgnacyjnego nie może być umorzone z powodu bezprzedmiotowości, jeśli istnieją przesłanki do jego merytorycznego rozstrzygnięcia. Organ jest zobowiązany do wydania decyzji co do istoty sprawy.

Uchybienie terminu, mimo błędnego pouczenia organu, nie stanowi podstawy do jego przywrócenia w obliczu wcześniejszych prawomocnych wyroków. Formalne zasady udziału stron muszą być przestrzegane, a postępowanie sądowe koncentruje się na ocenie zgodności z prawem.

Odmowa przywrócenia terminu do wniesienia zażalenia była niezgodna z prawem z uwagi na brak udziału potencjalnego płatnika składek w postępowaniu, co uzasadniało uchylenie wykonanej decyzji Prezesa ZUS.

Skarga kasacyjna, dotycząca procedury sprostowania decyzji ZUS i uchybienia terminu, nie wykazała naruszenia przepisów uzasadniających uchylenie wyroku. NSA oddalił skargę, podkreślając brak podstaw do podważenia legalności wcześniejszego orzeczenia.

Przepis art. 16 ust. 5 ustawy o świadczeniach rodzinnych wyklucza możliwość przyznania zasiłku pielęgnacyjnego osobie umieszczonej w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie, w tym osadzonym w zakładzie karnym. Zasiłek ten nie służy zaspokojeniu ogólnych potrzeb bytowych.

Skarga kasacyjna oparta wyłącznie na zarzutach naruszenia przepisów postępowania, bez wskazania naruszenia przepisów prawa materialnego stanowiących podstawę rozstrzygnięcia, nie umożliwia oceny, czy ewentualne uchybienia proceduralne mogły mieć istotny wpływ na wynik sprawy w rozumieniu art. 398³ § 1 pkt 2 k.p.c. Zastosowanie nowych przepisów o waloryzacji składek emerytalnych ma charakter prospektywny

Skarga kasacyjna D.G. dotycząca odmowy umorzenia należności składkowych wobec ZUS została oddalona. Stwierdzono, że przesłanki do umorzenia nie zaistniały, a sprawa została rozstrzygnięta zgodnie z zasadami uznania administracyjnego i w oparciu o aktualne dowody dotyczące sytuacji finansowej skarżącego.

W postępowaniu sądowym dotyczącym ubezpieczeń społecznych możliwe jest odwołanie się do zasad kodeksu postępowania administracyjnego (art. 8 k.p.a. i art. 9 k.p.a.) w celu oceny, czy naruszenie przez organ rentowy obowiązku prowadzenia postępowania w sposób budzący zaufanie do władzy publicznej oraz obowiązku informowania stron stanowi uzasadnioną przyczynę dla przywrócenia ciągłości dobrowolnego ubezpieczenia

Oddalenie skargi kasacyjnej: brak podstawi do umorzenia należności alimentacyjnych wobec niepogorszenia się sytuacji dochodowej skarżącego – interes społeczny przeważa.

W postępowaniu dotyczącym odmowy przywrócenia terminu do wniesienia zażalenia na postanowienie ZUS, T. Sp. z o.o., jako potencjalny płatnik składek, powinna być stroną postępowania administracyjnego, co uzasadnia uchylenie postanowienia. Oddalono skargę kasacyjną J. Sp. z o.o.