Naczelny Sąd Administracyjny stoi na stanowisku, że bez wątpienia występuje związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy sprawowaną opieką przez skarżącą E.L. nad jej niepełnosprawnym mężem a brakiem możliwości podjęcia zatrudnienia, uzasadniając tym samym prawo do świadczenia pielęgnacyjnego.

Dla przyznania świadczenia pielęgnacyjnego z art. 17 ust. 1 u.ś.r. konieczne jest, aby rezygnacja z zatrudnienia pozostawała w bezpośrednim związku z opieką nad osobą niepełnosprawną; wcześniejsza nieaktywność zawodowa nie wyklucza przyznania świadczenia.

Zasiłek pielęgnacyjny nie przysługuje osobie uprawnionej do dodatku pielęgnacyjnego (art. 16 ust. 6 u.ś.r.), co uzasadnia uchylenie decyzji przyznającej zasiłek pielęgnacyjny w razie zbiegu praw do obu świadczeń od momentu przyznania dodatku.

Uchwała Zarządu Województwa Dolnośląskiego z dnia 17 stycznia 2020 r., odwołująca A.L. ze stanowiska, naruszała prawo z uwagi na brak podstawy prawnej do trybu obiegowego oraz nieprzedstawienie uzasadnienia. NSA stwierdził jej niezgodność z prawem.

Osoba posiadająca zarejestrowaną działalność gospodarczą, ujawnioną w CEIDG i bez zawieszenia jej, podlega obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego, niezależnie od wysokości osiąganych przychodów, jeśli działalność wykazuje zorganizowanie i ciągłość.

Wspólnik jednoosobowej spółki z o.o., wpisany do KRS, podlega obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu bez względu na faktyczne prowadzenie działalności. Wpis do KRS sam w sobie uzasadnia obowiązek ubezpieczenia.

Odmowa przyznania świadczenia pielęgnacyjnego na podstawie niekonstytucyjnego kryterium powstałego z wyroku Trybunału Konstytucyjnego jest niedopuszczalna, co skutkuje uchyleniem decyzji odmawiającej przyznania tego świadczenia.

O przyznaniu świadczenia pielęgnacyjnego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o świadczeniach rodzinnych decyduje faktyczna rezygnacja z zatrudnienia w celu sprawowania opieki, bez względu na inne opcje wsparcia lub wcześniejsze zatrudnienie.

W sprawie dotyczącej świadczenia pielęgnacyjnego, związek przyczynowo-skutkowy między rezygnacją z zatrudnienia a koniecznością opieki nad osobą niepełnosprawną musi być bezpośredni i ścisły. Ocena tego związku opiera się na ustaleniach faktycznych, które nie mogą być skutecznie kwestionowane w ramach postępowania kasacyjnego.

Umowy o prowadzenie wykładów nie stanowią umów o dzieło, lecz umowy o świadczenie usług, co uzasadnia obowiązek ubezpieczenia zdrowotnego wykładowcy z tytułu umowy zleceniowej zgodnie z art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e u.ś.o.z.

Sąd kasacyjny uznał, że warunkiem przyznania świadczenia pielęgnacyjnego jest istnienie związku przyczynowego między rezygnacją z pracy a opieką nad niepełnosprawnym, co nie zaszło w sprawie. Zatem prawidłowo oddalił skargę.

Umowy dotyczące przeprowadzenia zajęć edukacyjnych, takich jak wykłady i egzaminy, mają charakter umów o świadczenie usług. Nie spełniają kryteriów umowy o dzieło, ponieważ nie prowadzą do osiągnięcia indywidualnego, twórczego rezultatu.

Przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego uzależnione jest od rzeczywistej konieczności stałej opieki nad osobą niepełnosprawną, niezależnie od potencjalnych możliwości uczestnictwa innych członków rodziny w sprawowaniu tej opieki.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy niepodejmowaniem zatrudnienia a koniecznością opieki nad niepełnosprawnym bratem uzasadnia przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego. Rodzeństwo zobowiązane do alimentacji nie wyklucza tego prawa. Organ naruszył obowiązki informacyjne dotyczące zawieszenia renty.

Świadczenia pielęgnacyjne przysługują osobie rezygnującej z pracy na rzecz opieki nad niepełnosprawnym członkiem rodziny, niezależnie od możliwości wspomożenia przez pozostałe osoby zobowiązane alimentacyjnie, o ile brak jest obiektywnej przeszkody do realizacji obowiązków opiekuńczych przez innych.

Skarga kasacyjna dotycząca odmowy przyznania dodatku węglowego nie została uwzględniona z uwagi na nieskutecznie sformułowane zarzuty, a sąd pierwszej instancji zasadnie zakwestionował dostateczność ustaleń faktycznych przez organy administracyjne.

Stwierdzenie nieważności uchwały organu powiatu, która rozwiązuje stosunek pracy z radnym bez uprzedniej zgody sejmiku województwa, jest zgodne z prawem. Uchwała taka musi być uznana za nieważną, aby zabezpieczyć trwałość stosunku pracy radnego.