Uchwała o odwołaniu dyrektora publicznego zakładu opieki zdrowotnej, pozbawiona należytego uzasadnienia oraz przeprowadzona bez zapewnienia prawa do wypowiedzenia się strony, narusza zasadę praworządności i podlega stwierdzeniu nieważności.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, iż decyzja o stwierdzeniu choroby zawodowej została prawidłowo utrzymana, wobec niewykazania naruszeń prawa materialnego i procesowego przez Wojewódzki Sąd Administracyjny. Skarga kasacyjna w sprawie choroby zawodowej okazała się niezasadna.

Sprzedaż napojów alkoholowych osobie nieletniej skutkuje obligatoryjnym cofnięciem wszystkich zezwoleń na sprzedaż alkoholi udzielonych danemu przedsiębiorcy, niezależnie od incydentalności zdarzenia.

Obowiązek cofnięcia zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych powstaje w przypadku jednorazowej sprzedaży alkoholu osobie nieletniej, niezależnie od subiektywnych okoliczności zdarzenia i pomimo ewentualnych błędów proceduralnych. Cofnięcie obejmuje wszystkie rodzaje zezwoleń, jakimi przedsiębiorca dysponuje.

Cofnięcie zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych w przypadku stwierdzenia sprzedaży osobie nieletniej jest obligatoryjne, niezależnie od incydentalności zdarzenia czy winy przedsiębiorcy, zgodnie z art. 18 ust. 10 pkt 1 lit. a ustawy o wychowaniu w trzeźwości.

Odbywanie kary pozbawienia wolności wskutek zawinionych działań nie uzasadnia ulgi w spłacie długu alimentacyjnego z funduszu, a skarga kasacyjna P.T. na decyzję o odmowie takiej ulgi podlega oddaleniu.

W kontekście refundacji podatku VAT za paliwa gazowe, istotne jest jedynie faktyczne zgłoszenie urządzenia grzewczego do CEEB, bez względu na datę zgłoszenia. Literalna interpretacja ustawy ograniczająca refundację do wcześniejszych zgłoszeń narusza zasady konstytucyjne, w tym zasadę równości, co uzasadnia korzystanie z wykładni funkcjonalnej.

Przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego cudzoziemcowi zależy nie tylko od adnotacji "dostęp do rynku pracy", ale od ogólnego prawa do legalnego zatrudnienia w Polsce, co wyklucza ograniczoną wykładnię przepisów odnoszących się do świadczeń rodzinnych.

Osoba nieobciążona obowiązkiem alimentacyjnym, jak np. wujek, nie jest uprawniona do świadczenia pielęgnacyjnego zgodnie z art. 17 ust. 1 i 1a ustawy o świadczeniach rodzinnych. Przepisy wyraźnie wiążą prawo do świadczenia z obowiązkiem alimentacyjnym.

Nieważność postępowania nie zachodziła. Skarga kasacyjna została oddalona, gdyż zażalenie wniesione po terminie 7 dni było bezskuteczne, co zgodne jest z art. 134 oraz art. 141 § 2 k.p.a. Uzyskane doręczenie było skuteczne.

Dla przyznania świadczenia pielęgnacyjnego skutkującego rezygnacją z zatrudnienia musi istnieć bezpośredni związek przyczynowy tej rezygnacji z koniecznością opieki, która uniemożliwia podjęcie pracy.

Prawo do świadczenia pielęgnacyjnego nie przysługuje osobie opiekującej się niepełnosprawnym, jeżeli małżonek niepełnosprawnego nie posiada orzeczenia o znacznym stopniu niepełnosprawności, zgodnie z art. 17 ust. 5 pkt 2 lit. a ustawy o świadczeniach rodzinnych.

Rezygnacja z zatrudnienia musi bezpośrednio wynikać z konieczności sprawowania opieki nad osobą niepełnosprawną, aby przyznano świadczenie pielęgnacyjne, a ich współistnienie jest niewystarczające.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że przekroczenie trzymiesięcznego terminu określonego w art. 24 ust. 2a u.ś.r. wyklucza przyznanie zasiłku pielęgnacyjnego od wcześniejszej daty. Wobec braku przesłanek do uwzględnienia skargi kasacyjnej, NSA oddalił skargę, uznając zaskarżony wyrok za prawidłowy.

Skarga kasacyjna D.G. na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego została oddalona przez NSA, stwierdzając, że pobrane świadczenie wychowawcze było nienależnie pobrane, a przy ocenie zarzutów kasacyjnych nie doszukano się istotnych naruszeń prawa.

Skarga kasacyjna, której podstawy nie zostały prawidłowo określone, a jej argumentacja nie specyfikuje wyraźnych błędów wykładni i zastosowania prawa, nie może być skutecznie uwzględniona przez Naczelny Sąd Administracyjny. Skutek: oddalenie skargi.

Rolnik nie traci prawa do świadczenia pielęgnacyjnego, jeśli zaprzestał prowadzenia gospodarstwa zgodnie z wymogami ustawowymi, przy jednoczesnym braku obowiązku alimentacyjnego autonomicznie nakazującego dzielenie się opieką nad osobą niepełnosprawną z innymi członkami rodziny.

NSA oddala skargę kasacyjną ZUS, utrzymując wyrok WSA wskazujący na konieczność pełnego wyjaśnienia kwestii przedawnienia składek i dokumentację przesłanek całkowitej nieściągalności, potwierdzając naruszenie zasad postępowania przez ZUS.