Stwierdzenie nieważności aktu prawa miejscowego nie implikuje automatycznego stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnych podjętych na jego podstawie, jeżeli w momencie ich podejmowania akt ten obowiązywał.

Stwierdzenie nieważności aktu prawa miejscowego nie oznacza automatycznej nieważności podjętych na jego podstawie aktów administracyjnych. W takim przypadku akty te podlegają wzruszeniu w trybie określonym w postępowaniu administracyjnym.

Służba w instytucjach i formacjach wymienionych w ustawie zaopatrzeniowej nie może być automatycznie uznawana za służbę na rzecz totalitarnego państwa bez możliwości przedstawienia dowodów przez wnioskodawcę na okoliczność rzeczywistego charakteru wykonywanych przez niego działań.

Na podstawie art. 8 ust. 2a ustawy systemowej, pracodawca jest zobowiązany do odprowadzania składek na ubezpieczenia społeczne za pracowników wykonujących pracę na rzecz pracodawcy, nawet jeśli formalnie umowy zlecenia zawierane są z osobami trzecimi, a relacje gospodarcze wskazują na funkcjonalnie jeden podmiot korzystający z pracy tych pracowników.

W sytuacji, gdy pracownik wykonuje pracę wyłącznie w innym państwie członkowskim, a działalność pracodawcy w kraju zatrudnienia jest marginalna, organy krajowe mogą ustalić ustawodawstwo tego innego państwa jako właściwe, nawet bez uprzedniego przeprowadzania procedury dialogu i koncyliacji.

Decyzja właściwego organu o uchyleniu przyznanego świadczenia wychowawczego na podstawie informacji wojewody stwierdzającej zastosowanie przepisów o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego nie jest decyzją uznaniową, lecz obowiązkowym aktem administracyjnym wynikającym z przekazanych informacji. Teza od Redakcji

Stwierdzenie nieważności aktu prawa miejscowego nie pociąga automatycznie za sobą nieważności decyzji administracyjnych wydanych na jego podstawie; wymaga to wszczęcia stosownego trybu weryfikacji decyzji w ramach postępowania administracyjnego. Teza od Redakcji

Przy ustalaniu prawa do świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, przekroczenie ustawowego kryterium dochodowego przez beneficjenta uzasadnia odmowę potwierdzenia tego prawa, nawet jeśli skarżący zarzuca naruszenie przepisów procesowych dotyczących zebrania materiału dowodowego. Teza od Redakcji

W przypadku ustalenia przez sąd miejsca zamieszkania dziecka przy jednym z rodziców, organ administracyjny jest związany takim orzeczeniem i nie może autonomicznie decydować o przyznaniu świadczenia wychowawczego drugiemu z rodziców. Świadczenie wypłacone mimo braku prawa do niego jest nienależnie pobranym obiektywnie, bez konieczności wykazywania złej wiary osoby pobierającej. Teza od Redakcji