NSA utrzymał w mocy wyrok WSA, uznając sporne umowy za zlecenia, podlegające obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego. Decyzja organu była zgodna z prawem, a argumenty skarżącego niewystarczające.

Wspólnik spółki komandytowej podlega obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu na podstawie samego faktu posiadania statusu wspólnika, niezależnie od faktycznego prowadzenia działalności gospodarczej przez spółkę. Decyzja potwierdzająca ten obowiązek jest prawidłowa i zgodna z obowiązującym prawem, co uzasadnia jej utrzymanie w mocy.

Umowy statystowania zawarte przez strony miały charakter umów o świadczenie usług, nie zaś umów o dzieło, co implikuje obowiązek podlegania ubezpieczeniu zdrowotnemu uczestnika na podstawie przepisów o zleceniu.

Organ administracyjny może odmówić wszczęcia postępowania, jeśli organizacja społeczna nie udowodni interesu społecznego, gdy wynik postępowania nie będzie stanowił kontroli społecznej, a racjonalne wykładnie prawa wskazują na brak przesłanek merytorycznych.

Umowy zawarte przez Województwo Dolnośląskie z ekspertem jako oceny projektów do dofinansowania stanowią umowy o dzieło, gdyż prowadzą do konkretnego, samoistnego rezultatu, a nie czynności starannego działania, co wyklucza obowiązek ubezpieczenia zdrowotnego.

Umowy o świadczenie usług, odnoszące się do czynności starannego działania, podlegają obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu, gdy nieuwzględnione są cechy indywidualnego dzieła i uzgodnionego rezultatu. Umowy o charakterze usługi podlegają przepisom dotyczącym ubezpieczeń społecznych.

Członek zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, będący obywatelem Korei Południowej, podlega obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu w Polsce, gdy zamieszkuje na jej terenie na podstawie zezwolenia na pobyt czasowy oraz pobiera wynagrodzenie z tytułu swojej funkcji, niezależnie od regulacji umowy o zabezpieczeniu społecznym z Republiką Korei.

Umowy zawarte w przedmiocie statystowania w produkcjach audiowizualnych, które nie przewidują osiągnięcia zdefiniowanego rezultatu, podlegają klasyfikacji jako umowy o świadczenie usług, do których stosuje się przepisy kodeksu cywilnego o zleceniu, co rodzi obowiązek ubezpieczenia zdrowotnego.

Wniosek o świadczenie pielęgnacyjne nie wymaga wykazania obiektywnej niezdolności innych osób do opieki. NSA uznaje, że całodobowa opieka nad niepełnosprawnym może skutkować prawem do świadczenia, niezależnie od obowiązków innych krewnych.

Umowy cywilnoprawne zawierane przez uczelnię z wykładowcami mają charakter umów o świadczenie usług, gdy brakuje indywidualizowanych wyników popartych weryfikowalnym rezultatem, co zasadniczo kwalifikuje je do obowiązku ubezpieczenia zdrowotnego.

Decyzje organów inspekcji sanitarnej oparte na orzeczeniach lekarskich stwierdzających brak związku przyczynowego między warunkami pracy a schorzeniami układu ruchu skarżącego są prawidłowe. Brak podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej w rozumieniu obowiązujących przepisów. Skarga kasacyjna oddalona ze względu na brak uzasadnionych podstaw.

Należy uznać za zgodne z prawem odmowę umorzenia zaległych odsetek przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych, gdy przesłanki całkowitej nieściągalności długu, określone w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych, nie zostały spełnione.

Skarga kasacyjna S. P. przeciwko decyzji ZUS o nieumorzeniu należności składkowych zostaje oddalona. ZUS prawidłowo uznało brak podstaw do umorzenia, zważywszy na niewystarczające dowody dotyczące sytuacji zdrowotnej i finansowej skarżącego oraz brak przedawnienia egzekwowanych należności zabezpieczonych hipotecznie.

Skarga kasacyjna oddalona jako bezzasadna ze względu na brak podstaw prawnych i niewykazanie naruszenia prawa materialnego lub proceduralnego przez sąd pierwszej instancji.

W przypadku zbiegu uprawnień do świadczenia pielęgnacyjnego i zasiłku dla opiekuna, na gruncie ustawy o świadczeniach rodzinnych, możliwe jest przyznanie tylko jednego świadczenia. Przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego od daty złożenia wniosku wymaga uprzedniego uchylenia z mocy decyzji prawa do konkurencyjnego zasiłku.