Termin z art. 31zp ust. 1 pkt 4 ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych jest terminem zawitym, natomiast art. 15zzzzzn2 tej ustawy jest regulacją szczególną w stosunku do tego przepisu. Oznacza to, że po wpływie do organu wniosku, organ winien zawiadomić skarżących o uchybieniu

1. Termin płatności, w razie nieopłacenia składek na ubezpieczenie społeczne, oznacza datę powstania zaległości z tego tytułu i to niezależnie od tego, czy i na ile prawidłowo został wykonany przez płatnika obowiązek wskazania podstawy wymiaru i opłacenia należnej składki. 2. Deklaracja płatnika składek na ubezpieczenie społeczne stanowi źródło obowiązku płatniczego, a w przypadku nieuiszczenia określonego

Zgodnie z art. 17 ust. 1a ustawy o świadczeniach rodzinnych, przyznawanie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego osobom innych niż współmałżonek, osobie wymagającej opieki wymaga legitymowania się przez rodziców lub osoby spokrewnione w pierwszym stopniu z osobą wymagającą opieki orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności.

Nie można się zgodzić, na decyzję organu rentowego, która wyłącza z podlegania ubezpieczeniom społecznym osobę realizującą usługi w ramach przyjętego zobowiązania, bez jednoczesnego rozstrzygnięcia jaki ma rzeczywisty tytuł do polegania ubezpieczeniom społecznym. Takie zawężenie rozstrzygnięcia w decyzji nie jest właściwe w sytuacji, gdy nie jest kwestionowane wykonywanie usług czy pracy, gdyż decyzja

Wykonywanie pracy w rozumieniu art. 22 k.p. nie oznacza wykonywania jakiejkolwiek pracy, lecz pracy o określonym modelu, który musi spełniać określone kryteria charakteryzujące stosunek pracy pracowniczej, a nie może opierać się na pozornych oświadczeniach woli czy wykonywaniu czynności mających jedynie na celu ukazanie na zewnątrz pozornego stosunku prawnego.

Dostęp do świadczeń pielęgnacyjnych jest związany z kryterium orzeczonego stopnia znacznej niepełnosprawności, co nie narusza Konstytucji RP. Ustalenie takiego warunku jest obiektywne, nie stanowi dyskryminacji i sprzyja równości oraz transparentności w udzielaniu świadczeń ze środków publicznych.

Zgodnie z art. 17 ust.1a ustawy oświadczeniach rodzinnych, prawo do świadczenia pielęgnacyjnego w sytuacji, gdy obowiązek alimentacyjny wynika z przepisów kodeksu rodzinnego i opiekuńczego., przysługuje wyłącznie pod warunkami ściśle określonymi w tym przepisie, które muszą być spełnione łącznie, niezależnie od relacji rodzinnych między osobami zobowiązanymi do alimentacji, a osobą wymagającą opieki

Dodatek pielęgnacyjny, dodatek dla sierot zupełnych, a także dodatek kombatancki nie mają charakteru świadczeń samodzielnych, lecz wyłącznie akcesoryjnych, w przypadku uzyskania prawa do emerytury lub renty, o której mowa w art. 16 ust. 1 i 2 u.o.k., a ponadto nie są przyznawane jako świadczenia w drodze wyjątku.

Powołanie komisji konkursowej do przeprowadzenia konkursu na stanowisko kierownika w podmiocie leczniczym niebędącym przedsiębiorcą należy do organu stanowiącego jednostki samorządu terytorialnego, a nie do organu wykonawczego. Decyzja ta ma doniosłe znaczenie, gdyż inicjuje postępowanie konkursowe. W dalszym toku tego postępowania, ogłoszenie o konkursie należy już do kompetencji organu wykonawczego

Warunkiem przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego osobom wymienionym w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o świadczeniach rodzinnych, sprawującym opiekę nad osobą pozostającą w związku małżeńskim, jest legitymowanie się przez współmałżonka osoby wymagającej opieki orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności.

Zgodnie z judykaturą, w kontekście oceny braku niezbędnych środków utrzymania określonym w art. 83 ust. 1 u.o.e.i.r., stosuje się odniesienie do najniższej kwoty świadczenia przyznawanego w trybie zwykłym, co stanowi obiektywny, jednakowy dla wszystkich wnioskodawców, miernik spełnienia przesłanki ustawowej. Właściwe jest również stanowisko, że najniższe świadczenie przyznane w trybie zwykłym umożliwia

Działalność gospodarcza, aby była uznana za taką w świetle prawa, musi być prowadzona w sposób ciągły i zorganizowany, na własny rachunek i ryzyko przedsiębiorcy. Działalność okresowa, sporadyczna lub nie mająca na celu osiągnięcia dochodu nie jest uznawana za działalność gospodarczą. W praktyce, faktyczne prowadzenie działalności gospodarczej to coś więcej niż jednorazowe lub kilkukrotne przygotowanie