Gdy okres pobierania zasiłku chorobowego nie nastąpił bezpośrednio po ustaniu zatrudnienia - bezrobotnemu nie przysługuje prawo do zasiłku dla bezrobotnych.

Zmiana regulaminu organizacyjnego urzędu, dotyczącego organizacji wewnętrznej poszczególnych komórek, szczegółowego zakresu ich zadań oraz ich biurowości, nie jest reorganizacją urzędu w rozumieniu art. 13 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./.

Nie można stawiać znaku równości pomiędzy sytuacją osoby objętą dyspozycją art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. "f" ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /Dz.U. 1995 nr 1 poz. 1 ze zm./ a sytuacją osoby, będącej wspólnikiem spółki z o.o., niezatrudnionej w niej, w sytuacji gdy spółka ta, chociaż nie zlikwidowana, zaprzestała działalności prowadzonej wcześniej jednoosobowo

Bezrobotnym w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /t.j. Dz.U. 1997 nr 25 poz. 128 ze zm./ jest m.in. osoba nie zatrudniona i nie wykonująca innej pracy zarobkowej, zdolna i gotowa do podjęcia zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu pracy. Stąd też usprawiedliwienia niestawiennictwa skarżącego w wyznaczonym dniu w rejonowym urzędzie

Przepis art. 55 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ nie ma zastosowania, jeżeli stronami postępowania przed Naczelnym Sądem Administracyjnym /skarżącym i organem, który wydał zaskarżony akt/ są organy administracji reprezentujące Skarb Państwa.

1. Niewyjaśnienie wszystkich okoliczności mających istotne znaczenie w sprawie oraz nieuzasadnienie decyzji w sposób właściwy narusza podstawowe zasady postępowania administracyjnego i stanowi podstawę do uchylenia przez sąd administracyjny zaskarżonej decyzji. 2. Rejonowe urzędy pracy obowiązane są dążyć do tego, by osoby nieuprawnione do pobierania zasiłku dla bezrobotnych nie pobierały go, ale także

W świetle art. 37j ust. 3 i 4 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /Dz.U. 1997 nr 25 poz. 128 ze zm./ zasiłek przedemerytalny w wysokości 160 procent kwoty podstawowego zasiłku dla bezrobotnych jest uzależniony od zamieszkania bezrobotnego w rejonach uznanych za zagrożone szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym nie tylko w dniu nabycia prawa do tego zasiłku

W 1994 r. warunkiem uznania za koszty uzyskania przychodów odpisów na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych /art. 16 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych - Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ nie było przekazanie środków pieniężnych stanowiących równowartość tych odpisów na odrębny rachunek bankowy, o którym mowa w art. 12 ustawy z dnia 4 marca 1994 r.

Przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego, a w szczególności dotyczące wznowienia postępowania, nie przewidują możliwości wznowienia postępowania z uwagi na trudną sytuację majątkową lub rodzinną strony.

Po upływie okresu pozbawienia statusu bezrobotnego prawo do zasiłku dla bezrobotnych można uzyskać tylko na normalnych zasadach; spełnienie wymogów zawartych w art. 23 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /Dz.U. 1997 nr 25 poz. 128 ze zm./ ocenia się według stanu istniejącego w dacie przywrócenia statusu osoby bezrobotnej.

1. Działania, które polegają wyłącznie na wyjaśnianiu określonych przepisów prawa, wypowiadaniu poglądów i opinii prawnych na temat treści i znaczenia określonych norm prawnych, wyrażaniu stanowiska na temat stosowania określonych przepisów prawa, nie są aktami lub czynnościami z zakresu administracji publicznej, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie

Brak definicji prawnej "szkoły w systemie dziennym" w sytuacji gdy skarżący łączy naukę z zatrudnieniem w pełnym wymiarze czasu pracy prowadzić powinien do interpretacji korzystnej dla skarżącego.

Artykuł 10 ust. 1a ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./ uzależnia podjęcie czynności łączących się z przeniesieniem pracownika na inne stanowisko służbowe od dokonanej reorganizacji urzędu, powodującej określone w tym przepisie skutki.

1. Zgodnie z art. 27 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /Dz.U. 1997 nr 25 poz. 128 ze zm./ prawo do zasiłku nie przysługuje bezrobotnemu, który u ostatniego pracodawcy rozwiązał umowę o pracę za wypowiedzeniem. Takiemu bezrobotnemu zasiłek przysługuje po okresie 90 dni /art. 27 ust. 2 pkt 1 omawianej ustawy/. 2. Okres 90 dni, o którym mowa w art

Do okresu uprawniającego do zasiłku podlegają zaliczeniu, przypadające przed dniem 1 stycznia 1997 r., między innymi okresy zatrudnienia, innej pracy zarobkowej i prowadzenia pozarolniczej działalności - pod warunkiem, że uzyskiwane wynagrodzenie lub dochód stanowiące podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub zaopatrzenie emerytalne i Fundusz Pracy stanowiła kwota wynosząca co najmniej

Złożenie przez podatnika w warunkach przewidzianych przez prawo deklaracji korygujących wcześniejsze deklaracje obejmujące wpłaty na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, z jednoczesnym dokonaniem na tej podstawie należnych wpłat na ten Fundusz w całości, spełnia warunki przewidziane w zarządzeniu Ministra Finansów z dnia 7 grudnia 1995 r. w sprawie zaniechania poboru podatku od towarów

Prawo do podwyższonego zasiłku przedemerytalnego ma bezrobotny były pracownik, z którym rozwiązano stosunek pracy z przyczyn dotyczących pracodawcy. Zasiłek taki nie przysługuje osobie, która z przyczyn ekonomicznych zaprzestała prowadzenia zarejestrowanej działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego art. 23 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /Dz.U. 1997 nr 25 poz. 128 ze zm./ skarżący nie mógłby uzyskać prawa do zasiłku z braku spełnienia wymogu legitymowania się zatrudnieniem przez co najmniej 365 dni w okresie 18 miesięcy poprzedzających dzień zarejestrowania. Nie jest więc trafny zarzut o konieczności odliczenia

Na mocy art. 13 ust. 1 w związku z art. 13 ust. 2 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /Dz.U. 1996 nr 47 poz. 211 ze zm./ kierownik urzędu pracy nie może orzec o utracie przez bezrobotnego prawa do zasiłku, jeżeli bezrobotny zgłosił się w wyznaczonym terminie w urzędzie z opóźnieniem, które usprawiedliwił.

Przepis art. 3 ustawy z dnia 10 maja 1996 r. o zmianie ustawy o zwrocie majątku utraconego przez związki zawodowe i organizacje społeczne w wyniku wprowadzenia stanu wojennego oraz o zmianie ustawy o związkach zawodowych /Dz.U. nr 75 poz. 355/, nie zamieszczony w tekście jednolitym, lecz obowiązujący, należy rozumieć w ten sposób, iż nakłada on na Społeczną Komisję Rewindykacyjną obowiązek wszczęcia

Nie ma podstaw prawnych do uznania pracy wykonywanej przez osobę prowadzącą działalność gospodarczą na własny rachunek za pracę wykonywaną w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /t.j. Dz.U. 1997 nr 25 poz. 128 ze zm./.

Przepis art. 3[1] par. 1 Kp nie daje podstawy do podporządkowania służby bezpieczeństwa i higieny pracy osobie wchodzącej w skład organu zarządzającego.