1. Przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 grudnia 2002 r., zmieniające rozporządzenie z dnia 26 lipca 2000 r. w sprawie zasad wynagradzania i wymagań kwalifikacyjnych pracowników samorządowych zatrudnionych w urzędach gmin, starostwach powiatowych i urzędach marszałkowskich /Dz.U. nr 61 poz. 707 ze zm./, wprowadzające wymóg wykształcenia wyższego dla zastępców burmistrzów, są jednakowe dla

Do okresu uprawniającego do zasiłku, nie wlicza się okresu pobierania teoretycznej i praktycznej nauki zawodu w ramach szkolenia rzemieślniczego w warsztatach szkolnych podczas pobytu w zakładzie poprawczym, ponieważ nie został on wymieniony w przepisie art. 23 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /Dz.U. 1997 nr 25 poz. 128 ze zm./.

Utrata na skutek wydania przez Trybunał Konstytucyjny wyroku z dnia 25 czerwca 2002 r. mocy obowiązującej art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 listopada 1999 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. nr 95 poz. 1101/, oznaczała to, iż przejściowo w stosunku do podatników wymienionych w sentencji wyroku Trybunału Konstytucyjnego została "reanimowana" poprzednia treść art. 31 ust. 1 pkt

Świadczenie spełnione przez osobę prawną na rzecz cudzoziemca z tytułu umowy zawartej z naruszeniem art. 50 ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /Dz.U. 1997 nr 25 poz. 128 ze zm./, a więc odpowiadającej kryteriom "nielegalnego zatrudnienia lub innej nielegalnej pracy zarobkowej" w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 9 tej ustawy, nie może stanowić kosztu uzyskania

Artykuł 89 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym /t.j. Dz.U. 2001 nr 142 poz. 1591 ze zm./ nie ma zastosowania do wyrażania zgody na rozwiązanie z radnym stosunku pracy w trybie art. 27 ust. 2 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa /t.j. Dz.U. 2001 nr 142 poz. 1590 ze zm./.

Przewidziany w art. 226 Kodeksu pracy obowiązek informowania pracowników o ryzyku zawodowym dotyczy każdego pracownika, niezależnie od rodzaju zajmowanego stanowiska.

Poczynając od 1 stycznia 2000 r., zwolnieniu od podatku dochodowego od osób fizycznych nie podlegały dochody z działalności gospodarczej osób zatrudniających osoby niepełnosprawne.

1. Postanowienia zbiorowego układu pracy mogą także mieć wpływ na obowiązki w sferze prawa podatkowego. Zgodnie z art. 238 par. 2 pkt 1 Kp postanowienia regulujące kwestie dotyczące układów dotyczą także zakładowych układów zbiorowych pracy. Stąd więc również zakładowe układy zbiorowe pracy mogą mieć wpływ na zakres podatkowych obowiązków stron stosunku pracy. 2. Jeżeli z zobowiązań zakładowego układu

Rada gminy nie ma kompetencji do przyznawania wójtowi /burmistrzowi, prezydentowi miasta/ dodatku specjalnego.

1. Regulamin wynagradzania nauczycieli uchwalony na podstawie art. 30 ust. 6 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela /t.j. Dz.U. 1997 nr 56 poz. 357 ze zm./ nie jest regulaminem wynagradzania w rozumieniu art. 77[2] kodeksu pracy. 2. Regulamin wynagradzania nauczycieli jest aktem prawa miejscowego w rozumieniu art. 94 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, i w ujęciu funkcjonalnym jego

Zmiana podstawy materialnoprawnej rozstrzyganej sprawy administracyjnej prowadzi do zmiany przedmiotowej tożsamości sprawy, a to z kolei prowadzi do naruszenia zasady dwuinstancyjności rozpoznania i rozstrzygnięcia sprawy.

Wprowadzając ustawą z dnia 20 listopada 1999 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. nr 95 poz. 1101/, zmiany w ustawie z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych /Dz.U. nr 123 poz. 776 ze zm./, poprzez skreślenie art. 24 i wprowadzenie do art. 31 ust. 2 - punktu 4, ustawodawca pozbawił w 2000 r. podatników podatku

Odmowy dokonania wpisu do rejestru lekarzy przeprowadzających badania profilaktyczne pracowników zgodnie z par. 8 ust. 1 rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 30 maja 1996 r. w sprawie przeprowadzania badań lekarskich pracowników, zakresu profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami oraz orzeczeń lekarskich wydawanych do celów przewidzianych w Kodeksie pracy /Dz.U. nr 69

1. Zgodnie z zasadą dwuinstancyjności, organ odwoławczy obowiązany jest ponownie rozpoznać i rozstrzygnąć sprawę rozstrzygniętą decyzja organu pierwszej instancji. Powyższe oznacza, że zakres rozstrzygnięcia sprawy administracyjnej decyzją odwoławczą wyznaczony jest zakresem rozstrzygnięcia sprawy decyzją organu pierwszej instancji. Organ odwoławczy nie może zmienić rodzaju sprawy, a zatem w postępowaniu

Skoro - zgodnie z art. 58 ust. 4 ustawy z dnia 13 października 1998 r. Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną /Dz.U. nr 133 poz. 872/ - mianowani pracownicy dotychczasowych urzędów państwowych, stający się pracownikami wskazanych jednostek samorządowych, zachowują w okresie przejściowym uprawnienia pracownicze wynikające z nominacji, nie wyłączając uprawnień procesowych,

Obowiązek wydania przez pracodawcę szczegółowych instrukcji i wskazówek w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy na stanowiskach pracy dotyczy wszystkich stanowisk pracy, również tych, które nie wiążą się z wykonywaniem pracy w jednym i tym samym miejscu.

Obowiązek przeprowadzenia wstępnych badań lekarskich i wstępnego przeszkolenia w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy istnieje także w razie ponownego po przerwie zatrudnienia tej samej osoby na tym samym stanowisku co poprzednio. Nie uchyla obowiązku przeprowadzenia badań lekarskich przedstawienie przez pracownika wyników badań przeprowadzonych dla innych celów niż podjęcie pracy.

Przez "wyznaczony termin" w rozumieniu art. 13 ust. 2 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /Dz.U. 1995 nr 1 poz. 1 ze zm./ należy rozumieć konkretną datę ustaloną przez rejonowy urząd pracy kiedy bezrobotny obowiązany jest zgłosić się we właściwym rejonowym urzędzie pracy "w celu potwierdzenia swej gotowości do podjęcia pracy i uzyskania informacji o możliwościach

Skutek w zakresie zmiany podmiotowej po stronie pracodawcy, wynikający z faktu wejścia w prawa i obowiązki dotychczasowego pracodawcy przez nowego pracodawcę "następuje w sposób automatyczny i niezależny od woli dotychczasowego i nowego pracodawcy" /por. Kodeks Pracy z komentarzem J.Iwulskiego i W.Sanetry, Wydawnictwo "Librata" 1996 r., str. 75/. A zatem skoro zachowana została ciągłość dotychczasowego

Na mocy art. 13 ust. 1 w związku z art. 13 ust. 2 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /Dz.U. 1996 nr 47 poz. 211 ze zm./ kierownik urzędu pracy nie może orzec o utracie przez bezrobotnego prawa do zasiłku, jeżeli bezrobotny zgłosił się w wyznaczonym terminie w urzędzie z opóźnieniem, które usprawiedliwił.

Nie ma podstaw prawnych do uznania pracy wykonywanej przez osobę prowadzącą działalność gospodarczą na własny rachunek za pracę wykonywaną w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /t.j. Dz.U. 1997 nr 25 poz. 128 ze zm./.

Z mocy art. 9 pkt 3 ustawy z dnia 6 marca 1981 r. o Państwowej Inspekcji Pracy /Dz.U. 1985 nr 54 poz. 276 ze zm./ właściwe organy Państwowej Inspekcji Pracy uprawnione są w wypadku stwierdzenia, że stan bezpieczeństwa i higieny pracy zagraża życiu lub zdrowiu pracowników do nakazania zaprzestania przez zakład pracy lub jego część działalności bądź działalności określonego rodzaju. Skoro zatem organy

Bezrobotnemu, który przed wpisem do rejestru bezrobotnych w urzędzie pracy zatrudniony był za granicą w zagranicznym przedsiębiorstwie nie przysługuje prawo do podwyższonego zasiłku dla bezrobotnych, przewidzianego w art. 24 ust. 5 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /Dz.U. 1995 nr 1 poz. 1 ze zm./ niezależnie od przyczyn rozwiązania przez zakład pracy umowy

Art. 27 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /Dz.U. 1995 nr 1 poz. 1 ze zm./ odnosząc się do ogólnego pojęcia "przyczyn usprawiedliwionych" obejmuje nie tylko przypadki niestawiennictwa spowodowane niezdolnością do pracy, ale również inne przypadki niestawiennictwa, które można usprawiedliwić wszelkimi dowodami stosownie do postanowień art. 75 par