1. Nie każdy przypadek uchylania się od podjęcia pracy przez osobę objętą zakresem stosowania ustawy z dnia 26 października 1982 r. o postępowaniu wobec osób uchylających się od pracy /Dz.U. nr 33 poz. 229/ może być uznany za społecznie nieusprawiedliwiony a fakt czerpania środków utrzymania z innych źródeł niż zarobki z własnej pracy najemnej, twórczej bądź prowadzonej na własny rachunek - za sprzeczny

1. Intencją wprowadzenia ustawy z dnia 26 października 1982 r. o postępowaniu wobec osób uchylających się od pracy /Dz.U. nr 35 poz. 229/ - dającą się odczytać zwłaszcza z treści art. 8 ust. 2 i art. 11 ust. 1 - było przeciwdziałanie zjawisku utrzymywania się ze źródeł sprzecznych z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo ze źródeł nie ujawnionych, nie zaś ustanowienie obowiązku pracy. 2. Przesłanką

Z brzmienia art. XII par. 1 i 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. przepisy wprowadzające kodeks pracy /Dz.U. nr 24 poz. 142/, wynika, że godziny otwierania i zamykania placówek handlu detalicznego, zakładów gastronomicznych i zakładów usługowych nie są regulowane decyzjami administracyjnymi w rozumieniu art. 104 Kpa; czas pracy tych placówek i zakładów określony jest w formie przepisów powszechnie obowiązujących

1. Przeniesienie urzędnika mianowanego do pracy w innym urzędzie na okres do sześciu miesięcy /art. 10 ust. 3 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych - Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./ następuje w formie decyzji, a nie polecenia służbowego w rozumieniu art. 18 ust. 1 tej ustawy. Decyzja taka nie może być wykonana do czasu rozpatrzenia wniesionego odwołania, chyba że nadano

Rozwiązanie stosunku pracy z urzędnikiem państwowym na podstawie art. 13 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./ może dotyczyć wszelkich pracowników będących urzędnikami państwowymi mianowanymi, w tym również pracowników wyróżniających się swoją postawą zawodową i społeczną, wzorowych; dla zastosowania tego przepisu konieczne jest

Ustalenie czy posiadane wykształcenie i przygotowanie zawodowe /w szczególności ukończone studia wyższe o określonej specjalności, rodzaje pracy zawodowej wykonywanej dotychczas i ewentualne inne jeszcze dodatkowe kwalifikacje/ pozwalają na wykonywanie pracy w określonym charakterze bez przygotowania zawodowego lub po uprzednim krótkim przygotowaniu, a więc czy proponowana praca stanowi propozycję