Wydatki pokrywane z zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych powinny być bezpośrednio związane z poprawą sytuacji zawodowej konkretnego pracownika. Obowiązek wykazania bezpośredniego związku pomiędzy wydatkiem a poprawą sytuacji zawodowej pracownika spoczywa na wnioskodawcy.

Zakup sprzętu standardowego, który ułatwia wykonywanie obowiązków pracowniczych osobie niepełnosprawnej, może być zaliczany do kosztów rehabilitacji zawodowej i finansowany ze środków funduszu rehabilitacji. Przepisy prawa nie ograniczają tych środków jedynie do zakupu specjalistycznego sprzętu dedykowanego wyłącznie dla pracowników niepełnosprawnych.

Pobranie świadczenia nienależnego na podstawie art. 76 ust. 1 i ust. 2 pkt 4 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy może być obarczone obowiązkiem zwrotu tylko w przypadku wykazania przez organ zawinionego działania beneficjenta, który działał w złej wierze, mając świadomość nienależności pobrania.

Pracodawca, dla którego dofinansowanie stanowi pomoc publiczną, powinien wnioskować o wypłatę dofinansowania za wszystkie miesiące, za które spełnia warunki do uzyskania dofinansowania. Dlatego ważne jest, by pracodawca niezwłocznie wystąpił z wnioskiem o dofinansowanie do wynagrodzenia pracownika niepełnosprawnego. Powyższe wynika wprost z postanowień art. 2a ust. 1 ustawy o rehabilitacji zawodowej

Pracodawca, dla którego dofinansowanie stanowi pomoc publiczną, powinien wnioskować o wypłatę dofinansowania za wszystkie miesiące, za które spełnia warunki do uzyskania dofinansowania. Dlatego ważne jest, by pracodawca niezwłocznie wystąpił z wnioskiem o dofinansowanie do wynagrodzenia pracownika niepełnosprawnego. Powyższe wynika wprost z postanowień art. 2a ust. 1 ustawy o rehabilitacji zawodowej

W myśl art. 492 § 4 i 5 kodeksu wyborczego, jeśli wójt podejmuje skuteczne działania zmierzające do zgodności z zakazem łączenia mandatu z wykonywaniem określonych funkcji lub działalności gospodarczej, a te działania prowadzą do osiągnięcia celu ustawowego, nawet jeśli wymagają więcej czasu niż formalnie przewidziany termin, nie powinno to skutkować wygaśnięciem mandatu.

Statut jednostki samorządu terytorialnego, w tym powiatu, nie może nakładać obowiązku udziału w sesjach rady powiatu na pracowników starostwa powiatowego oraz kierowników powiatowych jednostek organizacyjnych, gdyż przekracza to ustawowe uprawnienia i materia statutowa w takim zakresie jest niezgodna z prawem materialnym. Natomiast dopuszczalne jest określenie w statucie organizacji wewnętrznej oraz

Inspektor pracy może wydać nakaz zapłaty wynagrodzenia lub innego świadczenia tylko wtedy, gdy świadczenia te są bezsporne i wymagalne w czasie kontroli. W przypadku sporów dotyczących wysokości lub zasadności świadczeń, właściwym organem do ich rozstrzygania jest sąd pracy.

W przypadkach, gdy osoby przebywające w domach pomocy społecznej wymagają całodobowej opieki, nie mogąc samodzielnie funkcjonować w codziennym życiu, którym nie można zapewnić niezbędnej pomocy w formie usług opiekuńczych, to ich sytuacja osobista może wymagać podjęcia działań zabezpieczających także w zakresie przekazywania świadczeń z tytułu umowy o pracę, co może być realizowane w różnych formach

1. Określona w art. 41 ust. 4 ustawy o emeryturach pomostowych kompetencja pracodawcy sprowadza się do ustalenia jasnego, czytelnego wykazu stanowisk pracy w ramach zindywidualizowanego zakładu pracy, na których są wykonywane prace w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze. Każdy zakład pracy i wyodrębnione w ramach jego organizacji stanowiska pracy charakteryzują się specyfiką odnoszoną

Osoba posiadająca status bezrobotnej, jako należąca do kategorii ubezpieczonych w rozumieniu przepisów ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, nie należy do kategorii innych niż ubezpieczeni osób zdefiniowanych w art. 2 ust. 1 pkt 2 tej ustawy i w związku z tym nie może uzyskać decyzji potwierdzającej prawo takiej osoby do świadczeń opieki zdrowotnej na podstawie

W przypadku rozpoznawania chorób zawodowych, kluczowe jest stwierdzenie istnienia warunków narażających na ich powstanie, a nie udowodnienie bezpośredniego związku przyczynowego między warunkami pracy a chorobą. Przekroczenie dopuszczalnych norm ekspozycji na szkodliwe czynniki w środowisku pracy nie jest niezbędnym warunkiem do uznania choroby za zawodową. Decyzja o uznaniu choroby za zawodową nie