Z art. 69 Konstytucji wynika tzw. norma programowa, wyznaczająca zadania państwa w zakresie pomocy dla osób niepełnosprawnych. Norma taka nie kształtuje prawa podmiotowego dla przedsiębiorców - pracodawców, również dla tych, którzy uzyskali status zakładu pracy chronionej, nie dotyczy ona prawa podmiotowego w dziedzinie podatków.

Z art. 69 Konstytucji wynika tzw. norma programowa, wyznaczająca zadania państwa w zakresie pomocy dla osób niepełnosprawnych. Norma taka nie kształtuje prawa podmiotowego dla przedsiębiorców - pracodawców, również dla tych, którzy uzyskali status zakładu pracy chronionej, nie dotyczy ona prawa podmiotowego w dziedzinie podatków.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zasadą jest, iż za koszty uzyskania przychodów nie uważa się odpisów i wpłat na różnego rodzaju fundusze tworzone przez podatnika. Odpisy na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów jedynie wyjątkowo i na warunkach wskazanych w tym przepisie. Ponieważ wyjątek nie może być

Rażące naruszenie prawa to takie naruszenie, które dotyczy przepisów oczywistych w swej treści, wywołuje skutki niemożliwe do zaakceptowania w praworządnym państwie, gdy rozstrzygnięcie pozostaje w sprzeczności z treścią przepisu poprzez proste ich zestawienie ze sobą.

Ustawa o emeryturach i rentach nie ogranicza pojęcia "pracownik" tylko do osób, które pozostają w stosunku pracy, ale także do tych, z którymi taki stosunek rozwiązano, ponieważ "pracownikiem" w rozumieniu ustawy o emeryturach pomostowych jest osoba, która już po rozwiązaniu stosunku pracy występuje o emeryturę pomostową. Przyjąć zatem należy, że kompetencje określone w art. 11a ustawy o Państwowej

Wpłaty spółki na poczet Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.

Przyjęcie, że użyte w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy w komunikacji miejskiej i autobusowej komunikacji międzymiastowej słowo "powinny" nie oznacza obowiązku, lecz stanowi wyłącznie zalecenie, pozostaje w sprzeczności z § 1 ust. 1 tego rozporządzenia.

Obowiązek zapewnienia warunków do higienicznego przechowywania odzieży własnej, roboczej i ochronnej może być także realizowany w formie tzw. szatni podstawowej zamiast osobnych szatni odzieży własnej pracowników oraz szatni odzieży roboczej i ochronnej. Możliwość ta wynika z treści § 14 ust. 1 Załącznika nr 3 do rozporządzenia w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy. W szatni podstawowej

Wykładnia postanowień art. 24 b ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym prowadzi do rezultatu, że nie ma żadnego znaczenia status pracownika w urzędzie gminy, w szczególności zaś to, czy jest on urzędnikiem. Nieistotne jest, więc również - z tego punktu widzenia - czy pracownik odgrywa jakąś rolę w procesie formułowania i wyrażania na zewnątrz aktów realizacji kompetencji organu wykonawczego gminy, czy

Termin do wniesienia skargi jest terminem ustawowym, a więc niedopuszczalne jest jego skrócenie lub przedłużenie przez sąd. Jest to również terminem prekluzyjnym w tym znaczenie, że jego upływ sąd uwzględnia z urzędu i z tej przyczyny odrzuca wniesioną skargę. Stosownie bowiem do treści art. 58 § 1 pkt 2 P.p.s.a. sąd odrzuci skargę wniesioną po upływie terminu do jej wniesienia.

Podstawą rozstrzygnięć w zakresie refundacji kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowisk pracy dla skierowanych bezrobotnych ze środków funduszu pracy może być tylko umowa cywilnoprawna.