Przepis art. 11 pkt 7 ustawy o PIP jako mający charakter przepisu kompetencyjnego, z którego wynika wyłącznie uprawnienie inspektora do określonego zachowania się w określonej sytuacji, nie może zostać naruszony poprzez błędną wykładnię polegającą na przyjęciu, iż możliwa jest wypłata wynagrodzenia, co do którego istnieje spór między pracodawcą a pracownikiem.

Wprawdzie wykładnia językowa art. 33 ust. 3 pkt 3 ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych może prowadzić do wniosku, że przekazanie środków funduszu rehabilitacyjnego na rachunek ZFRON powinno nastąpić w terminie 7 dniu od dnia, w którym środki te zostały przez pracodawcę uzyskane tzn. ani wcześniej, ani później, jednakże taka interpretacja przepisu prowadziłaby

Celem nakazu wypłaty wynagrodzenia i innych świadczeń przysługujących pracownikowi jest nakłonienie pracodawcy, aby wypełnił ciążące na nim względem pracownika powinności wynikające z obowiązujących przepisów prawa oraz z zawartej z nim umowy o pracę, w sytuacji, w której obowiązki te są wymagalne.

Uznaniowy charakter decyzji nie zwalnia bowiem organu od przeprowadzenia stosownego postępowania mającego na celu zebranie całego materiału dowodowego i dokonanie jego wszechstronnej oceny oraz wyboru określonego sposobu załatwienia sprawy.

Dążąc do umorzenia należności należy wykazać się aktywnością w zakresie przedstawienia własnej sytuacji majątkowej, finansowej i rodzinnej. Słusznie przyjęto, tak w decyzjach jak i w kontrolowanym wyroku że skarżący nie wykazał, by jego sytuacja finansowa, majątkowa i rodzinna uprawniała do skorzystania z instytucji umorzenia. Granice uznania nie zostały przekroczone w postępowaniu objętym badaniem.Teza

Pod pojęciem środków egzekucyjnych należy rozumieć zinstytucjonalizowane formy przymusu państwowego stosowane według ściśle określonej procedury, a skierowane bezpośrednio na wykonanie obowiązku prawnego. Ich zastosowanie ma, zatem doprowadzić do wykonania ciążącego na zobowiązanym obowiązku. Skuteczność środków egzekucyjnych jest jednym z podstawowych czynników przesądzających o efektywności administracji

Zawieszenie postępowania egzekucyjnego w administracji z mocy prawa wywołane wniesieniem przez zobowiązanego zarzutu w sprawie prowadzenia egzekucji administracyjnej wywołuje skutek prawny polegający na tym, że do czasu wydania ostatecznego postanowienia w przedmiocie zgłoszonego zarzutu organ egzekucyjny nie może podejmować nowych czynności egzekucyjnych, np. nie może podejmować czynności zmierzających

Zaniechanie wznowienia postępowania przez organ z urzędu nie może być podstawą zarzutu w sprawie odmowy wznowienia postępowania z powodu uchybienia przez stronę terminowi do złożenia wniosku o wznowienie postępowania.

Nienależne świadczenie jest pojęciem obiektywnym i występuje między innymi wówczas, gdy świadczenie zostaje wypłacone bez podstawy prawnej lub gdy taka podstawa odpadła. Pojęcie to nie nawiązuje do świadomości i woli jakiejkolwiek osoby. Natomiast świadczenie nienależnie pobrane to świadczenie pobrane przez osobę, której można przypisać określone cechy dotyczące stanu świadomości woli lub określone

Samo pozostawanie bez pracy nie oznacza jeszcze, że osoba taka korzysta ze statusu bezrobotnego, bowiem konieczna jeszcze jest jej zdolność i gotowość do podjęcia zatrudnienia. Bezrobotny, zainteresowany uzyskaniem pracy, musi więc, stawiając się w powiatowym urzędzie pracy, co jest jego obowiązkiem, wykazać swą dyspozycyjność, by organ zatrudnienia mógł ocenić jego gotowość i zdolność do podjęcia

W ramach pouczenia udzielanego w trakcie rejestracji bezrobotnego organ nie jest w stanie przewidzieć sytuacji faktycznych, w których wobec bezrobotnego będą stosowane przepisy o statusie bezrobotnego, a więc także przepisy regulujące ustanie prawa do pobierania świadczenia. Wymaganie zatem od organu takiego konkretnego pouczenia nie tylko nie wynika z przepisów, ale także byłoby zobowiązaniem do czynności

Nie oznacza zupełnej dowolności działania organu, ale następuje w ramach kryteriów ustalonych przepisem, stanowiącym podstawę tego orzekania. Organ, wydając decyzję, winien wykazać, że w przeprowadzonym postępowaniu wyjaśnione zostały wszystkie przesłanki przewidziane przepisem materialnym, że rozstrzygnięcie wynika ze stanu faktycznego i nie jest z nim sprzeczne.

Błędna wykładnia prawa materialnego może polegać na nieprawidłowym odczytaniu normy prawnej wyrażonej w przepisie, mylnym zrozumieniu jego treści lub znaczenia prawnego, bądź też na niezrozumieniu intencji ustawodawcy.