1. Nie jest warunkiem zaistnienia skutku przewidzianego w art. 231 k.p. zaistnienie indywidualnie określonych zdarzeń takich jak przejęcie majątku (składników majątkowych) poprzedniego pracodawcy czy prowadzenie przez podmiot przejmujący i przyjmujący tożsamej działalności. 2. Przepis art. 199a § 3 O.p. ani nie wyłącza, ani nie ogranicza obowiązku organu podatkowego do samodzielnego przeprowadzenia

1. Nie jest warunkiem wystąpienia skutku przewidzianego w art. 231 k.p. zaistnienie indywidualnie określonych zdarzeń takich jak przejęcie majątku (składników majątkowych) poprzedniego pracodawcy czy prowadzenie przez podmiot przejmujący i przyjmujący tożsamej działalności. 2. Przepis art. 199a § 3 O.p. ani nie wyłącza, ani nie ogranicza obowiązku organu podatkowego do samodzielnego przeprowadzenia

1. Nie jest warunkiem wystąpienia skutku przewidzianego w art. 231 k.p. zaistnienie indywidualnie określonych zdarzeń takich jak przejęcie majątku (składników majątkowych) poprzedniego pracodawcy czy prowadzenie przez podmiot przejmujący i przyjmujący tożsamej działalności. 2. Przepis art. 199a § 3 O.p. ani nie wyłącza, ani nie ogranicza obowiązku organu podatkowego do samodzielnego przeprowadzenia

1. Nie jest warunkiem wystąpienia skutku przewidzianego w art. 231 k.p. zaistnienie indywidualnie określonych zdarzeń takich jak przejęcie majątku (składników majątkowych) poprzedniego pracodawcy czy prowadzenie przez podmiot przejmujący i przyjmujący tożsamej działalności. 2. Przepis art. 199a § 3 O.p. ani nie wyłącza, ani nie ogranicza obowiązku organu podatkowego do samodzielnego przeprowadzenia

1. Nie jest warunkiem zaistnienia skutku przewidzianego w art. 231 k.p. zaistnienie indywidualnie określonych zdarzeń takich jak przejęcie majątku (składników majątkowych) poprzedniego pracodawcy czy prowadzenie przez podmiot przejmujący i przyjmujący tożsamej działalności. 2. Przepis art. 199a § 3 O.p. ani nie wyłącza, ani nie ogranicza obowiązku organu podatkowego do samodzielnego przeprowadzenia

1. Nie jest warunkiem zaistnienia skutku przewidzianego w art. 231 k.p. zaistnienie indywidualnie określonych zdarzeń takich jak przejęcie majątku (składników majątkowych) poprzedniego pracodawcy czy prowadzenie przez podmiot przejmujący i przyjmujący tożsamej działalności. 2. Przepis art. 199a § 3 O.p. ani nie wyłącza, ani nie ogranicza obowiązku organu podatkowego do samodzielnego przeprowadzenia

1. Nie jest warunkiem zaistnienia skutku przewidzianego w art. 231 k.p. zaistnienie indywidualnie określonych zdarzeń takich jak przejęcie majątku (składników majątkowych) poprzedniego pracodawcy czy prowadzenie przez podmiot przejmujący i przyjmujący tożsamej działalności. 2. Przepis art. 199a § 3 O.p. ani nie wyłącza, ani nie ogranicza obowiązku organu podatkowego do samodzielnego przeprowadzenia

Udzielenie urlopu stanowi warunek skierowania pracownika naukowego za granicę przez jego pracodawcę. Wynikającą z tego skierowania podróż zagraniczną odbywa on będąc na urlopie, także bezpłatnym, niemniej w celu wykonywania zadań służbowych, na przykład uczestniczenia w projekcie badawczym. Odnosząca się do pracowników naukowych specyfika regulacji w tym zakresie winna być dostrzeżona także w kontekście

Firma nie zapłaci podatku od dochodu ze sprzedaży domków letniskowych wykorzystywanych do działalności socjalnej, nawet jeśli przez lata nie były one udostępniane pracownikom.

1. Koniecznym warunkiem do oceny, czy nastąpiło przejęcie opisane w art. 23¹ k.p., jest kompleksowa weryfikacja wszystkich okoliczności związanych z tymże przejęciem. Nie jest warunkiem zaistnienia skutku przewidzianego w art. 23¹ k.p. przejęcie majątku (składników majątkowych) poprzedniego pracodawcy. 2. Dla zaistnienia przejścia części zakładu pracy nie jest wystarczające przejęcie samych pracowników

Dokonując wykładni celowościowej art. 33 ust. 3 pkt 3 ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych należy w pierwszej kolejności wskazać, że fundusz rehabilitacyjny jest funduszem celowym. Środki zgromadzone na rachunku bankowym ZFRON przeznaczone są na pomoc indywidualną dla niepełnosprawnych pracowników i byłych niepracujących niepełnosprawnych pracowników

Decyzja w przedmiocie umorzenia nienależnie pobranego świadczenia zapada w ramach uznania administracyjnego. Świadczą o powyższym pierwsze słowa art. 76 ust. 7 ustawy mówiące, iż starosta może (ale nie musi) podjąć taką decyzję (lub odroczyć, rozłożyć na raty), nawet wówczas gdy zaistniały przesłanki wymienione w pkt 1 w/w przepisu. Decyzje podejmowane w ramach uznania administracyjnego musi poprzedzać