1. Przeniesienie urzędnika mianowanego do pracy w innym urzędzie na okres do sześciu miesięcy /art. 10 ust. 3 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych - Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./ następuje w formie decyzji, a nie polecenia służbowego w rozumieniu art. 18 ust. 1 tej ustawy. Decyzja taka nie może być wykonana do czasu rozpatrzenia wniesionego odwołania, chyba że nadano

Rozwiązanie stosunku pracy z urzędnikiem państwowym na podstawie art. 13 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./ może dotyczyć wszelkich pracowników będących urzędnikami państwowymi mianowanymi, w tym również pracowników wyróżniających się swoją postawą zawodową i społeczną, wzorowych; dla zastosowania tego przepisu konieczne jest

Ustalenie czy posiadane wykształcenie i przygotowanie zawodowe /w szczególności ukończone studia wyższe o określonej specjalności, rodzaje pracy zawodowej wykonywanej dotychczas i ewentualne inne jeszcze dodatkowe kwalifikacje/ pozwalają na wykonywanie pracy w określonym charakterze bez przygotowania zawodowego lub po uprzednim krótkim przygotowaniu, a więc czy proponowana praca stanowi propozycję

W świetle przepisu 1 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych /Dz.U. nr 65 poz. 294/ dla uznania choroby za chorobę zawodową niezbędne jest: 1) wymienienie choroby w wykazie chorób zawodowych, 2) stwierdzenie ścisłego związku przyczynowego między powstaniem schorzenia, a warunkami pracy osoby ubiegającej się o stwierdzenie u niej choroby zawodowej

1. Do zatrudnionego na stanowisku Głównego Inspektora Ochrony Przeciwpożarowej w Urzędzie Gospodarki Morskiej, zajmującego stanowisko kierownicze i samodzielne - zgodnie z art. 2 ust. 6 dekretu z dnia 27 grudnia 1974 r. o służbie funkcjonariuszy pożarnictwa /Dz.U. nr 50 poz. 321/ i mianowanego na to stanowisko - mają zastosowanie przepisy ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych

Zapisy dokonane przez Wydział Zatrudnienia i Spraw Socjalnych dotyczące ilości osób zarejestrowanych jako poszukujących pracy oraz zapisy o zgłoszonych przez gospodarkę uspołecznioną wolnych miejscach pracy, nie mogą stanowić wyłącznej podstawy do oceny rzeczywistej sytuacji na rynku pracy.

Przepis art. 10 ust. 3 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./, nie wyklucza możliwości czasowego przeniesienia pracownika m.in. na niższe od zajmowanego dotychczas stanowiska, pod warunkiem wszakże, że zostaną spełnione wszystkie przewidziane w tym przepisie wymogi.

1. W razie prawomocnego ukarania karą dyscyplinarną wydalenia z pracy w urzędzie decyzja organu administracji państwowej o rozwiązaniu bez wypowiedzenia stosunku pracy z urzędnikiem państwowym z jego winy ma charakter związany /art. 14 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych - Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./. 2. Przy wydawaniu tej decyzji organ administracji państwowej

Stanowisko inspektora do spraw planowania z wymaganym wykształceniem ekonomicznym wyższym lub średnim nie może być uznane za sprzeczne z kwalifikacjami osoby legitymującej się wyższym wykształceniem ekonomicznym.

1. Art. 23 par. 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy /Dz.U. nr 24 poz. 141 ze zm./ wyraża ogólną zasadę odnoszącą się do wszystkich rodzajów stosunku pracy, że czynności prawnych w zakresie stosunku pracy dokonuje w imieniu zakładu pracy jego kierownik lub inny upoważniony do tego pracownik. Tezę taką potwierdza zamieszczenie powyższego przepisu w rozdziale I "przepisy ogólne" Działu Drugiego

Ocena zasadności cofnięcia upoważnienia do załatwiania spraw tajnych nie podlega kontroli organów rozpatrujących spory pracownicze, aktualność tej tezy zawartej w IV uchwale Pełnego Składu Izby Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Sądu Najwyższego z dnia 27 czerwca 1985 r. w sprawie wytycznych dotyczących wykładni art. 45 Kodeksu pracy i praktyki sądowego stosowania tego przepisu w zakresie zasadności wypowiedzenia

Od rozwiązania stosunku pracy w drodze porozumienia stron /art. 15 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych - Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./ urzędnikowi państwowemu mianowanemu nie przysługuje skarga do sądu administracyjnego na podstawie art. 38 ust. 2 wyżej wymienionej ustawy, gdyż w takiej sprawie brak jest decyzji o jakiej mowa w art. 104 Kpa.

Kontroli sądu administracyjnego nie podlega zasadność dokonania ujemnej oceny urzędnika państwowego, lecz zaistnienie przesłanki z art. 13 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./ czyli wydania dwóch kolejnych ujemnych ocen pracy urzędnika.

Zmiana zakresu czynności urzędnikowi państwowemu mianowanemu nie należy do spraw poddanych kognicji Naczelnego Sądu Administracyjnego na zasadzie art. 38 ust. 1 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./, można zlecić urzędnikowi państwowemu wykonywanie przez okres trzech miesięcy w roku kalendarzowym innej pracy niż określona w akcie mianowania, zgodnej z jego kwalifikacjami - jeżeli wymagają tego potrzeby urzędu. Przy ocenie prawidłowości decyzji wydanej na podstawie powołanego

Wobec braku sprzeczności między par. 3 pkt 1 zarządzenia Ministra Finansów z dnia 25 stycznia 1984 r. w sprawie szczegółowych zasad obliczania produkcji sprzedanej netto oraz produkcji sprzedanej do ustalenia obciążeń na Państwowy Fundusz Aktywizacji Zawodowej /M.P. nr 3 poz. 24/ a ust. 3 okólnika nr 5/KS Ministra Finansów z dnia 11 kwietnia 1984 r. w sprawie szczegółowych zasad obliczania produkcji

1. Wojskowe Komendy Uzupełnień są tymi ogniwami administracji wojskowej, których właściwie wszyscy pracownicy - poza ewentualnymi pracownikami technicznymi - powinni mieć uprawnienia do wykonywania prac mobilizacyjnych, szczególnie wobec możliwości narastania prac w określonych sytuacjach, a także konieczności zapewnienia zastępstw spowodowanych urlopami, chorobami, itp. 2. Wymóg posiadania uprawnień

1. Kobieta, która urodziła dziecko, przez pewien czas po porodzie nie jest ani zdolna ani gotowa do podjęcia pracy zawodowej, nie spełnia zatem jednego z niezbędnych warunków pobierania zasiłku dla poszukujących bezskutecznie odpowiedniej pracy. 2. Zasiłek mógłby być jej wypłacony na nowo, gdyby w jakiś czas po porodzie zgłosiła się we właściwym referacie zatrudnienia Urzędu Miejskiego i złożyła oświadczenie

Tylko wszczęcie postępowania dyscyplinarnego przeciwko mianowanemu urzędnikowi państwowemu uprawnia kierownika urzędu, w którym ten pracownik jest zatrudniony, do wydania decyzji o zawieszeniu pracownika w pełnieniu obowiązków służbowych na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./. Wydane przez kierownika urzędu polecenie

Zwolnienie od obowiązku służby wojskowej ze względu na stan zdrowia wskazuje na występowanie u zwolnionego schorzeń lub wad organizmu, które mogą powodować również ograniczenie zdolności do pracy i ta właśnie okoliczność wymaga zbadania w drodze odpowiedniego postępowania dowodowego w trybie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o postępowaniu wobec osób uchylających się od pracy /Dz.U

1. Samowolne rozpoczęcie urlopu wypoczynkowego przez pracownika z równoczesnym ujawnieniem zamiaru zerwania więzi prawnej łączącej go z zakładem pracy jest porzuceniem pracy /art. 64 par. 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy - Dz.U. nr 24 poz. 141 ze zm./ i powoduje wygaśnięcie umowy o pracę. 2. Urzędnik państwowy, który rozpoczął urlop wypoczynkowy mimo cofnięcia uprzednio wyrażonej zgody

Przed wyjaśnieniem okoliczności związanych ze sposobem i zakresem współdziałania małżonków w celu zaspokojenia potrzeb rodziny, pozostawanie mężczyzny na utrzymaniu żony nie może stanowić podstawy do przyjęcia, iż utrzymuje się on ze źródeł sprzecznych z zasadami współżycia społecznego w rozumieniu art. 7 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o postępowaniu wobec osób uchylających się od pracy /Dz.U