Najniższym ekwiwalentem z tytułu praktyki zawodu, refundowanym ze środków Funduszu Pracy /art. 37 ust. 1 pkt 13 ustawy z dnia 29 grudnia 1989 r. o zatrudnieniu - Dz.U. nr 75 poz. 446 ze zm./, jest ekwiwalent ustalony według zasad przewidzianych w par. 2 ust. 2 zarządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 20 września 1988 r. w sprawie szczegółowych zasad przyznawania oraz trybu wypłacania ekwiwalentu

O tym, czy zasiłek dla bezrobotnych należy się dla absolwentów liceów ogólnokształcących na warunkach określonych w art. 15 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 29 grudnia 1989 r. o zatrudnieniu /Dz.U. nr 75 poz. 446 ze zm./ decyduje nie art. 2 ust. 1 pkt 11 i 12, lecz art. 15 ust. 5 pkt 3 cytowanej ustawy.

1. Skoro żadne decyzje administracyjne dotyczące rozwiązania stosunku pracy z pracownikiem mianowanym nie są wymienione w art. 196 par. 4 Kodeksu postępowania administracyjnego w brzmieniu ustalonym ustawą z dnia 24 maja 1990 r. /Dz.U. nr 34 poz. 201/, przeto wszystkie one - jeżeli spełniają wymienione w Kpa warunki - mogą być przedmiotem skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Dotyczy to także

1. Stosunek pracy z mianowania /służbowy/ powstać może wyłącznie w wyniku aktu mianowania, który jest decyzją administracyjną w rozumieniu art. 104 Kpa. 2. W przypadku pracowników umownych powinność z par. 6 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 października 1983 r. w sprawie praw i obowiązków pracowników Narodowego Banku Polskiego /Dz.U. nr 64 poz. 290/ ma, podobnie jak w przypadku umownych

Stosownie do art. 15 ust. 5 pkt 3 ustawy z dnia 29 grudnia 1989 r. o zatrudnieniu /Dz.U. nr 75 poz. 446 ze zm./ absolwentowi szkół wyższych zatrudnionemu w niepełnym wymiarze czasu pracy, przysługuje zasiłek dla bezrobotnych tylko za ten okres, kiedy jego wynagrodzenie za pracę jest niższe od najniższego wynagrodzenia. Zasiłek przysługuje przez okres 6 miesięcy w wysokości 125 procent najniższego wynagrodzenia

Brak biegłej znajomości przynajmniej jednego języka zachodnio-europejskiego u osoby zajmującej stanowisko dyrektora departamentu współpracującego z instytucjami Rady Europy może stanowić ważną przyczynę rozwiązania z nią stosunku pracy na podstawie art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 13 lipca 1990 r. o rozwiązywaniu stosunku pracy z pracownikami państwowymi mianowanymi w urzędach naczelnych i centralnych organów

1. W świetle przepisów ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./ zasadą jest, że poza trwałą utratą zdolności fizycznej lub psychicznej do pracy na zajmowanym stanowisku oraz nabyciem prawa do emerytury, we wszystkich innych wypadkach umożliwiających rozwiązanie stosunku pracy za wypowiedzeniem z pracownikiem mianowanym, kierownik urzędu przed

Refundacją kosztów przewidzianą w art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 29 grudnia 1989 r. o zatrudnieniu /Dz.U. nr 75 poz. 446 ze zm./ może być objęte każde nowe miejsce pracy, na którym zatrudniono inwalidę skierowanego przez organ do spraw zatrudnienia.

Mianowany urzędnik państwowy - w razie zwolnienia z pracy - otrzymuje do czasu podjęcia nowego zatrudnienia wynagrodzenie z funduszy Skarbu Państwa /art. 13 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych - Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./, wyłączające uprawnienie do zasiłku z Funduszu Pracy, przewidziane w ustawie z dnia 29 grudnia 1989 r. o zatrudnieniu /Dz.U. nr 75

Okres służby wojskowej należy uznać za okoliczność bądź zdarzenie zawieszające na czas jej trwania bieg terminu 12 miesięcy, podczas którego osoby po ukończeniu szkoły wyższej lub zawodowej uznawane są za absolwentów w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 11 i 12 w związku z art. 15 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 29 grudnia 1989 r. o zatrudnieniu /Dz.U. nr 75 poz. 446 ze zm./.

Prawo do zasiłku przysługujące małżonkowi bezrobotnego na podstawie art. 15 ust. 2 pkt 8 ustawy z dnia 29 grudnia 1989 r. o zatrudnieniu /Dz.U. nr 75 poz. 446 ze zm./ w brzmieniu nadanym przez art. 1 ustawy z dnia 27 lipca 1990 r. o zmianie ustawy o zatrudnieniu /Dz.U. nr 56 poz. 323/ winno być realizowane zarówno w sytuacji gdy jego współmałżonek pobiera zasiłek na podstawie art. 15 ust. 1 pkt 2 ustawy

1. Omówione w art. 15 ust. 2 pkt 6 ustawy z dnia 29 grudnia 1989 r. o zatrudnieniu /Dz.U. nr 75 poz. 446 ze zm./ odstępstwo dotyczy przypadków, gdy rozwiązanie stosunku pracy nastąpiło bezpośrednio po zakończeniu urlopu wychowawczego, to jest gdy w okresie pomiędzy zakończeniem urlopu wychowawczego i zarejestrowaniem się w Rejonowym Biurze Pracy osoba ubiegająca się o zasiłek nie pozostawała w stosunku

Ustawową konsekwencją utraty prawa do zasiłku dla bezrobotnych jest utrata prawa do świadczeń zakładów społecznych służby zdrowia stosownie do art. 15 ust. 7 ustawy z dnia 29 grudnia 1989 r. o zatrudnieniu /Dz.U. nr 75 poz. 446 ze zm./. Nie oznacza to jednak zakazu korzystania z tego rodzaju świadczeń w wypadku, gdy podstawą do ich przyznania dla bezrobotnego nie pobierającego zasiłku stanowi inny

Przyznanie prawa do zasiłku dla bezrobotnych na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 29 grudnia 1989 r. o zatrudnieniu /Dz.U. nr 75 poz. 446 ze zm./ w brzmieniu nadanym art. 1 ustawy z dnia 27 lipca 1990 r. o zmianie ustawy o zatrudnieniu /Dz.U. nr 56 poz. 323/ - pozostaje w ścisłym związku z ustaniem przyczyn określonych tym przepisem, a w związku z tym termin do rejestracji w przypadkach określonych

W znowelizowanym art. 15 ust. 5 pkt 3 ustawy z dnia 29 grudnia 1989 r. o zatrudnieniu /Dz.U. nr 75 poz. 446 ze zm./ przy określaniu wysokości zasiłków wymieniono - osobną grupę "absolwentów szkół ogólnokształcących" uprawnionych także do zasiłków dla bezrobotnych. Oznacza to, że spełnienie warunku wcześniejszego zatrudnienia nie egzekwuje się także od absolwentów tych szkół bez względu na system kształcenia

Skarga /byłego/ wójta na uchwałę rady gminy w przedmiocie odwołania go ze stanowiska wójta nie jest skargą, o jakiej mowa w art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./, z uwagi na treść art. 31 ust. 2 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o pracownikach samorządowych /Dz.U. nr 21 poz. 124 ze zm./, stwierdzającego, że "spory ze stosunku pracy pracowników

Sąd nie ma uprawnień do wkraczania w kwestię oceny pracy poszczególnych pracowników i doboru osób przewidzianych do rozwiązania stosunku pracy.

Artykuł 57 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o terenowych organach rządowej administracji ogólnej /Dz.U. nr 21 poz. 123/ nie może być wykorzystywany jako podstawa do przeprowadzenia generalnej weryfikacji wszystkich pracowników urzędu wojewódzkiego w drodze rozwiązania z nimi stosunku pracy i następnie mianowania na nowo niektórych z nich na określone stanowiska.

Przy zmianach w funkcjonowaniu urzędów wojewódzkich prowadzonych w trybie art. 57 ustawy z dnia 27 marca 1990 r. o terenowych organach rządowej administracji ogólnej /Dz.U. nr. 21 poz. 123/ nie przysługuje szczególna ochrona stosunku pracy pracowników przebywających na urlopach wychowawczych.

Akt odwołania ze stanowiska kierowniczego w administracji państwowej osoby powołanej na to stanowisko nie jest decyzją administracyjną i na akt ten nie przysługuje skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Natomiast w sytuacjach, o których mowa w art. 45 ust. 2 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych w brzmieniu nadanym przez ustawę z dnia 16 czerwca 1988 r. /Dz.U. nr

1. Ustawa z dnia 29 grudnia 1989 r. o zatrudnieniu /Dz.U. nr 75 poz. 446 ze zm./ nie uzależnia prawa do zasiłku dla bezrobotnych od sposobu rozwiązania przez osobę ubiegającą się o taki zasiłek stosunku pracy. 2. Jeżeli rozwiązanie stosunku pracy nastąpiło za wypowiedzeniem przez daną osobę lub na jej wniosek za porozumieniem stron, wyłącznie po to aby nie pracując korzystać z zasiłku dla bezrobotnych

Zarejestrowanie się w Rejonowym Biurze Pracy w okresie 9 miesięcy od zakończenia urlopu wychowawczego nie powinno stanowić przeszkody do przyznania zasiłku /art. 15 ust. 2 pkt 6 ustawy z dnia 29 grudnia 1989 r. o zatrudnieniu - Dz.U. nr 75 poz. 446 ze zm./.

Zasiłek z tytułu pozostawania bez pracy dla osób po urlopach wychowawczych - art. 15 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 grudnia 1989 r. o zatrudnieniu /Dz.U. nr 75 poz. 446 i Dz.U. 1990 nr 9 poz. 57/ - może być przyznany, jeżeli zarejestrowały się one w rejonowym biurze pracy w okresie 180 dni od ustania stosunku pracy lub ubezpieczenia społecznego z innego tytułu.

1. Przepis art. 27 ust. 2 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./ reguluje wyłącznie konsekwencje już zaistniałego rozwiązania z urzędnikiem państwowym mianowanym stosunku pracy na podstawie art. 13 ust. 1 pkt 2, nie stanowi zaś samodzielnej podstawy prawnej do wydawania decyzji o rozwiązaniu takiego stosunku, ani też nie może być traktowany