Decyzja orzekająca na podstawie art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457 ze zm./ o obowiązku zwrotu zasiłku pobranego nienależnie może być wydana po wzruszeniu decyzji ostatecznej przyznającej ten zasiłek w trybie bądź wznowienia postępowania bądź stwierdzenia nieważności.

Przepisy ustawy z dnia 29 grudnia 1989 r. o zatrudnieniu /Dz.U. nr 75 poz. 446 ze zm./, jak i przepisy obecnie obowiązującej ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457 ze zm./, łączą status bezrobotnego z prowadzeniem działalności gospodarczej lub podleganiem ubezpieczeniu społecznemu, a nie samym formalnym wpisem do ewidencji działalności gospodarczej.

Przepis art. 21 ust. 4 ustawy z 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457 ze zm./, stanowiący o przedłużeniu okresu pobierania zasiłku przez kobietę, która w czasie pobierania zasiłku urodziła dziecko, nie wyłącza bezrobotnych kobiet - absolwentek.

Określony w art. 48 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457 ze zm./ w brzmieniu nadanym przez ustawę z dnia 3 października 1992 r. o zmianie ustawy o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 78 poz. 394/, warunek opłacania składek na Fundusz Pracy przez pracownika za okres zatrudnienia za granicą na podstawie umowy indywidualnej zawartej z pracodawcą zagranicznym

Decyzję o wypowiedzeniu stosunku pracy mianowany pracownik Najwyższej Izby Kontroli może zaskarżyć do sądu administracyjnego.

1. Art. 23 ustawy z dnia 17 grudnia 1974 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa /Dz.U. 1983 nr 30 poz. 143 ze zm./ nie ma zastosowania do spraw, o których mowa w art. 20 ust. 12 w zw. z art. 15 ust. 9 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457 ze zm./. 2. Ze świadczeń pieniężnych w razie choroby i macierzyństwa

Artykuł 10 ustawy z dnia 25 października 1990 r. o zwrocie majątku utraconego przez związki zawodowe i organizacje społeczne w wyniku wprowadzenia stanu wojennego /Dz.U. 1991 nr 4 poz. 17/, przewidujący, że termin składania wniosków do Społecznej Komisji Rewindykacyjnej upływa z dniem 31 grudnia 1991 r., ustanawia termin ustawowy i zawity, a jego przekroczenie wyłącza prawo skutecznego zgłoszenia roszczenia

1. Sformułowanie "absolwent szkoły wyższej studiów dziennych" /art. 2 ust. 1 pkt 12 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu - Dz.U. nr 106 poz. 457 ze zm./ nie wyłącza z zakresu tego pojęcia osób, które są absolwentami szkoły wyższej dziennych studiów podyplomowych. 2. Podjęcie studiów podyplomowych dziennych bezpośrednio po ukończeniu podstawowego kierunku studiów w szkole

Art. 21 ust. 3 /także art. 21 ust. 5 pkt 1/ ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457ze zm./, dotyczący okresów zatrudnienia lub okresów równorzędnych /z mocy przepisów szczególnych/ z okresem zatrudnienia, nie obejmuje natomiast tak zwanych okresów zaliczanych do stażu pracy.

Decyzje określone w końcowym fragmencie art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 9 maja 1991 r. o zatrudnieniu i rehabilitacji zawodowej osób niepełnosprawnych /Dz.U. nr 46 poz. 201 ze zm./, dotyczące odroczenia terminu płatności, rozłożenia na raty lub umorzenia wpłat na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, mogą być wydawane również przez zastępcę prezesa zarządu PFRON, jeżeli został on do tego

Z karty rejestracyjnej bezrobotnego wynika, że skarżąca w dniu 24.10.1991 r. oświadczyła i poświadczyła to własnym podpisem, iż nie prowadzi /i nie zawiesiła prowadzenia/ działalności gospodarczej. W sprawie niesporne jest także, iż wcześniej - bo w dniu 6.09.1991 r. - skarżąca dokonała w Urzędzie Miasta wpisu działalności gospodarczej w zakresie handlu obwoźnego artykułami przemysłowymi pochodzenia

W sprawach o odwołanie wojewody, o wydanie mu świadectwa pracy oraz opinii /art. 97 i 98 Kp/ nie jest dopuszczalna skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Sposób rozumienia art. 22 ust. 2 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. 1991 nr 106 poz. 457 ze zm./, że bezrobotny nabywa prawo do zasiłku w przypadku powrotu z zagranicy dopiero po przepracowaniu lub podleganiu ubezpieczeniu społecznemu z tytułu innej działalności pozarolniczej przez okres co najmniej 180 dni w ciągu ostatnich 12 miesięcy przed ponownym zarejestrowaniem

Niestawiennictwo z przyczyn nieusprawiedliwionych w wyznaczonym terminie w urzędzie pracy /art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy o zatrudnieniu i bezrobociu z dnia 16 października 1991 r. - Dz.U. nr 106, poz. 457 ze zm./ i niezłożenie oświadczenia o nieosiągnięciu w danym miesiącu dochodu przekraczającego połowę najniższego wynagrodzenia /art. 22 ust. 3 ustawy/, stanowią podstawy prawne decyzji orzekającej utratę

Absolwent dziennych studiów doktoranckich, zakończonych dyplomem doktora nie posiada statusu i uprawnień absolwenta szkoły wyższej w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 12 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457 ze zm./.

1. We wszelkiej interpretacji przepisów, próbach dekodowania zawartych w nich norm prawnych należy posługiwać się przede wszystkim wykładnią językową, a wykładnia systemowa czy celowościowa mogą mieć jedynie następcze, pomocnicze znaczenie. 2. Ustawą z dnia 10 października 1991 r. o zmianie ustawy o zatrudnieniu i rehabilitacji zawodowej osób niepełnosprawnych /Dz.U. nr 110 poz. 472/, która weszła

Przepisy ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /art. 2 ust. 1 pkt 9 lit. "e" - Dz.U. nr 106 poz. 457 ze zm./, łączą zagadnienie statusu bezrobotnego Z PROWADZENIEM działalności gospodarczej lub PODLEGANIEM ubezpieczeniu społecznemu a nie z samym formalnym wpisem do ewidencji działalności gospodarczej. Taki wpis ma oczywiście charakter dowodowy - stwarza domniemanie, że osoba

Nieporozumieniem jest traktowanie przez niektórych bezrobotnych okresu pobierania zasiłku jako okresu pozbawionego jakiejkolwiek dyscypliny oraz dążenie do kształtowania dla siebie korzystniejszego nawet statusu niż mają osoby pozostające w stosunku pracy, które za naruszenie czasowej dyscypliny pracy ponoszą odpowiedzialność. Zasiłki wypłacane są z części wynagrodzenia osób pracujących i również z

Sam fakt nie stawienia się bezrobotnego w Rejonowym Biurze Pracy w wyznaczonym terminie nie może automatycznie powodować uznania jego niestawiennictwa za zaistniałe z przyczyn nieusprawiedliwionych i w konsekwencji nie może powodować wydania decyzji o utracie na podstawie art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. 1991 nr 106 poz. 457 ze zm./ prawa

1. Pismo stwierdzające wygaśnięcie stosunku pracy mianowanego urzędnika państwowego nie stanowi decyzji w rozumieniu art. 104 Kpa. 2. Stosownie do art. 39 w związku z art. 38 ust. 1 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./ spory o roszczenia urzędników państwowych na tle wygaśnięcia stosunku pracy rozpatrywane są w trybie określonym w kodeksie

Przewidziany w art. 20 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457 ze zm./ warunek pozostawania w zatrudnieniu przez co najmniej 180 dni w okresie 12 miesięcy przez zarejestrowaniem zostaje spełniony również w razie zatrudnienia pracownika w wymiarze przynajmniej połowy etatu.

1. Ustawa z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457 ze zm./ nie wprowadza żadnych ograniczeń co do środków dowodowych, jakimi strona może posługiwać się dla wykazania, że przyczyna niestawiennictwa się jej w Rejonowym Biurze Pracy w wyznaczonym terminie była przyczyną usprawiedliwioną /art. 22 ust. 1 pkt 1 tej ustawy/. 2. Przepis par. 23 ust. 1 rozporządzenia

Kolejki w urzędzie pracy nie stanowią przyczyny usprawiedliwiającej niestawiennictwo w tymże urzędzie.