Prowadzenie działalności gospodarczej nie jest stosunkiem pracy w rozumieniu art. 22 Kp /tym bardziej nie jest ono stosunkiem służbowym/. A zatem przepisy art. 21 ust. 3 oraz art. 21 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457/, które wymieniają tylko pozostawanie w stosunku pracy oraz w stosunku służbowym, prowadzenia działalności gospodarczej

Rada gminy, działając na podstawie art. 25 ust. 4 i 5 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ lub postanowień statutu gminy, nie może ustanawiać uprawnień pracowników samorządowych, zwłaszcza burmistrza oraz sekretarza i skarbnika gminy, do otrzymania diet za udział w posiedzeniach zarządu gminy.

Art. 21 ust. 7 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu - Dz.U. nr 106 poz. 457/ uzależnia możliwość przedłużenia prawa do zasiłku dla bezrobotnych od tego, by bezrobotny był uprawniony do zasiłku dla bezrobotnych przed skierowaniem go na przyuczenie do zawodu lub przekwalifikowanie, a nie od tego, by był on uprawniony do zasiłku dla bezrobotnych w chwili rozpoczęcia przyuczenia

Umorzenie 50 procent udzielonej, na utworzenie dodatkowych miejsc pracy, pożyczki jest możliwe tylko przy spełnieniu przez podmiot biorący pożyczkę warunku z art. 13 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 13 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 29 grudnia 1989 r. o zatrudnieniu /Dz.U. nr 75 poz. 446/ i zrzeczeniu się tej należności przez rejonowy organ zatrudnienia.

Niezawinione nieprzedstawienie przez bezrobotnego w terminie świadectwa pracy nie może wywoływać konsekwencji przewidzianych w par. 7 ust. 3 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 17 grudnia 1991 r. w sprawie szczegółowych zasad prowadzenia pośrednictwa pracy, orientacji i poradnictwa zawodowego, rejestracji i ewidencji bezrobotnych oraz poszukujących pracy, a także przyznawania

Zawieszenie działalności gospodarczej nie jest tożsame z likwidacją takiej działalności i może - jak wynika z samego sformułowania "zawieszenie" - dotyczyć jedynie działalności gospodarczej prowadzonej, bez względu na to, na jaki czas zawieszenie działalności gospodarczej nastąpiło. Natomiast "likwidacja", to jest zaprzestanie prowadzenia działalności gospodarczej, następuje z chwilą wyrejestrowania

Prawidłowo okres pobierania zasiłku sumuje się do 12 miesięcy. Przyjęcie innej wykładni byłoby ewidentnie sprzeczne z celami ustawy, gdyż praktycznie zasiłek mógłby być pobierany przez całe życie, gdyby krótkotrwałe zatrudnienie dawało prawo do nowego 12-miesięcznego zasiłku dla bezrobotnych.

Od ogólnej zasady - rocznego okresu zasiłkowego wynikającego z art. 21 ust. 2 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu - Dz.U. nr 106 poz. 457/, omawiana ustawa przewiduje pewne, ściśle określone w jej przepisach wyjątki, gdy okres ten może trwać dłużej. Przepisy te jako stanowiące wyjątki /lex specialis/ od ogólnej zasady /lex generalis/, nie mogą być interpretowane rozszerzająco

Usprawiedliwienie niestawiennictwa w wyznaczonym dniu w rejonowym urzędzie pracy może być wykazywane wszystkimi środkami dowodowymi /art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu - Dz.U. nr 106 poz. 457 ze zm. - w związku z art. 75 par. 1 i 2 Kpa/.

W razie podjęcia przez bezrobotnego zatrudnienia jeszcze przed wyczerpaniem okresu zasiłkowego należy przyjąć, że dochodzi nie do utraty prawa zasiłku, lecz do zawieszenia jego realizacji. A zatem występuje tu ciągłość prawa do zasiłku dla bezrobotnych, w tym sensie, że prawo to nabywa się na okres 1 roku /lub dłużej - w wypadkach przewidzianych w art. 21 ust. 3-5 ustawy z dnia 16 października 1991

Skoro przesłanki i skutki rozwiązania stosunku pracy pracowników samorządowych zatrudnionych na podstawie wyboru są uregulowane w przepisach rangi ustawowej /art. 73-75 kodeksu pracy w związku z art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o pracownikach samorządowych - Dz.U. nr 21 poz. 124 ze zm./, to rada gminy nie dysponuje kompetencją do odmiennego normowania tych zagadnień.

Okresy prowadzenia indywidualnego gospodarstwa rolnego lub pracy w takim gospodarstwie, podlegające wliczeniu do okresu stosunku pracy pracownika na warunkach określonych w art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 20 lipca 1990 r. o wliczaniu okresów pracy w indywidualnym gospodarstwie rolnym do pracowniczego stażu pracy /Dz.U. nr 54 poz. 310/, należy uwzględniać również przy ocenie jego uprawnień jako bezrobotnego

Jeśli skarżący nie pracował w zakładzie karnym w czasie odbywania kary pozbawienia wolności przez okres co najmniej 180 dni lub przed pozbawieniem wolności, nie spełniał warunku z art. 21 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu - nie może uzyskać prawa do zasiłku dla bezrobotnych.

Przepis art. 13 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./ uprawnia kierownika urzędu państwowego do rozwiązania stosunku pracy, za uprzednim trzymiesięcznym wypowiedzeniem, z urzędnikiem państwowym mianowanym, w razie nabycia prawa do emerytury. Możliwość skorzystania z tego przepisu przez kierownika urzędu jest kwestią uznaniową

Bezrobotni mieszkający w rejonie uznanym za zagrożony szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym /art. 30 ust. 3 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu - Dz.U. nr 106 poz. 457 ze zm. i wydane na jego podstawie rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 19 listopada 1992 r w sprawie wydłużenia okresu pobierania zasiłków w rejonach administracyjnych /gminach/ zagrożonych szczególnie

Z zasady trwałości stosunku pracy mianowanego urzędnika państwowego wynika, że nie można przy próbie jego rozwiązania powoływać się tylko na rygory oszczędnościowe /w zakresie zmniejszenia funduszu płac/ wynikające z aktualnie obowiązującej ustawy budżetowej. Podstawą zwolnienia może być tylko jedna z przyczyn określonych w ustawie z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U

Z zestawienia art. 2 ust. 2 oraz art. 22 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457 ze zm./ wynika, że każdą osobę pozostającą w stosunku pracy w niepełnym wymiarze czasu pracy, jeśli uzyskiwała wynagrodzenie przekraczające połowę najniższego wynagrodzenia, należy uznać za osobę pozostającą w stosunku pracy w rozumieniu art. 20 ust. 1 pkt 2

1. W razie pobierania przez kobietę zasiłku dla bezrobotnych w okresie, w którym przysługiwałby jej zasiłek macierzyński, nie ma w stosunku do niej zastosowania art. 21 ust. 4 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457 ze zm./ dotyczący przedłużenia okresu pobierania zasiłku dla bezrobotnych. 2. Po wejściu w życie od 1 lipca 1991 r. przepisów cyt. ustawy

Artykuł 28 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o pracownikach samorządowych /Dz.U. nr 21 poz. 124 ze zm./, zezwalający na tworzenie komisji dyscyplinarnej dla pracowników kilku jednostek administracyjnych, należy interpretować w nawiązaniu do brzmienia art. 1 tej ustawy; chodzi więc o jednostki administracyjne danej gminy, a nie różnych gmin.

Zasiłek dla bezrobotnych nie może być przyznany osobie prowadzącej pozarolniczą działalność gospodarczą niezależnie od wysokości dochodu osiąganego z tytułu tej działalności. Zasiłek ten nie przysługuje nawet wówczas, gdy działalność gospodarcza nie przyniosła żadnego dochodu /art. 2 ust. 1 pkt 9 lit. "e" ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu - Dz.U. nr 106 poz. 457 ze zm

Przepis par. 11 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 stycznia 1983 r. w sprawie niektórych praw i obowiązków urzędników administracji celnej /Dz.U. nr 5 poz. 34/ został wydany z przekroczeniem upoważnienia ustawowego /ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych - Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./, a ponadto - w części przewidującej wyrażenie zgody Prezesa Głównego Urzędu

Pozostawanie "w stosunku pracy lub stosunku służbowym" /art. 21 ust. 3 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu - Dz.U. nr 106 poz. 457 ze zm./ oznacza tylko okresy zatrudnienia lub okresy równorzędne /z mocy specjalnych przepisów/ z okresem zatrudnienia; nie obejmuje natomiast tak zwanych okresów zaliczalnych do stażu pracy.

1. Wydanie na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./ decyzji o rozwiązaniu stosunku pracy z mianowanym urzędnikiem państwowym w drodze wypowiedzenia, nie stwarza przeszkód do wydania przez organ pierwszej instancji drugiej decyzji o rozwiązaniu stosunku pracy z tym urzędnikiem bez wypowiedzenia na podstawie art. 14