Artykuł 20 ust. 2 pkt 7 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457 ze zm./ określa termin 7 dni dla samego zgłoszenia rejestracji we właściwym rejonowym urzędzie pracy a nie dla złożenia świadectwa pracy - brak wszystkich dokumentów niezbędnych do przyznania zasiłku nie stanowi przeszkody do samego zgłoszenia się do rejestracji w rejonowym urzędzie pracy

Z art. 22 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457/ wynika, że prawo do zasiłku dla bezrobotnego nie przysługuje temu, kto otrzymał pomoc finansową na podjęcie samodzielnej działalności gospodarczej. Jeśli jest spełniony ten cel to nie są ważne źródła finansowania przyznanej pomocy. Mogą być to zarówno pieniądze z funduszu pomocy społecznej

Zgodnie z par. 23 ust. 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 17 grudnia 1991 r. w sprawie szczegółowych zasad prowadzenia pośrednictwa pracy, orientacji i poradnictwa zawodowego, rejestracji i ewidencji bezrobotnych oraz poszukujących pracy /Dz.U. nr 122 poz. 541/, a także przyznawania świadczeń określonych w przepisach ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu

W razie otrzymania od organu zatrudnienia propozycji pracy, bezrobotny musi się zgłosić osobiście do potencjalnego pracodawcy niezwłocznie, a więc nie później niż w dniu następnym od otrzymania skierowania, chyba że był to dzień ustawowo wolny od pracy. Osoba zainteresowana może przedstawić przyczyny /obłożna choroba, itp./, które uniemożliwiły jej niezwłoczne zgłoszenie się do potencjalnego pracodawcy

Podjęcie czy kontynuowanie studiów w szkole wyższej nie jest w rozumieniu art. 14 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457 ze zm./ ani "przyuczeniem do zawodu" ani "przekwalifikowaniem". W konsekwencji nie ma podstaw do przyznania zasiłku szkoleniowego z art. 15 cytowanej ustawy na rozpoczęcie czy kontynuowanie studiów w szkole wyższej.

1. Decyzja organu zatrudnienia stanowi samoistną podstawę powstania obowiązku zwrotu nienależnie pobranego świadczenia, bez konieczności wzruszenia w trybie wznowienia postępowania lub stwierdzenia nieważności poprzednich decyzji przyznających prawo do zasiłku - art. 21 ust. 8 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457 ze zm./. 2. Za nienależnie pobrane

O wysokości należnych świadczeń decyduje prawo obowiązujące w okresie, za który te świadczenia przysługują, plus odsetki ustawowe przyznane wyraźnym przepisem prawa, jeśli w grę wchodzą należności administracyjnoprawne a nie cywilnoprawne /art. 21 ust. 9 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu - Dz.U. nr 106 poz. 457/.

Art. 34 i art. 35 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457 ze zm./ nie wyłączał rolników pracujących poza swoim gospodarstwem z kręgu osób objętych ustawą z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy oraz o zmianie niektórych ustaw /Dz.U. 1990 nr 4 poz. 19/ w zakresie

Wydzierżawienie przez małżonka osoby poszukującej pracy gruntów własnego gospodarstwa rolnego o powierzchni powyżej 1 ha użytków rolnych i jednego hektara przeliczeniowego bądź też wniesienie tych gruntów w charakterze wkładu do spółdzielni produkcyjnej wyłącza uznanie takiej osoby za bezrobotną /art. 2 ust. 1 pkt 9 lit. "d" ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu - Dz.U.

Treść art. 13 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./ wskazuje, że starania w kierunku poszukiwania możliwości przeniesienia pracownika mianowanego do pracy w innym urzędzie powinny być podjęte przed, a nie po rozwiązaniu stosunku pracy.

Wykładnia gramatyczna art. 2 ust. 1 pkt 9 lit. "d" ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457/ wskazuje jednoznacznie, że kwestie związane z wysokością podatku rolnego odnoszą się wyłącznie do gospodarstw stanowiących dział specjalny produkcji rolnej, natomiast pozostałe gospodarstwa rolne od podatku tego są oderwane i w odniesieniu do nich decydujące znaczenie

Obowiązek zwrotu nienależnych świadczeń określony w art. 23 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457 ze zm./, odnosi się jedynie do okresów po wejściu w życie tej ustawy, to jest od dnia 1 grudnia 1991 r. Obowiązek zwrotu zasiłku za miesiące, za które bezrobotny otrzymał rentę lub emeryturę odnosi się jedynie do okresu po wejściu w życie nowelizacji /

1. Zasiłek dla bezrobotnych przyznaje organ państwowy decyzją administracyjną w ramach stosunku administracyjnoprawnego. W tej sytuacji roszczenia związane z zasiłkami dla bezrobotnych nie mają charakteru roszczeń cywilnych. 2. W sprawach administracyjnych odsetki od opóźnionego świadczenia występują wyjątkowo i muszą je przewidywać szczególne przepisy prawa /art. 21 ust. 9 ustawy z dnia 16 października

Orzeczenie wojewody o stwierdzeniu nieważności uchwały organu gminy ma charakter deklaratoryjny i działa wstecz /ex tunc/. Przepis art. 36 ust. 6 pkt 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty /Dz.U. nr 95 poz. 425 ze zm./ jednoznacznie stwierdza, że w skład komisji konkursowej wchodzą przedstawiciele zakładowych organizacji związkowych na terenie placówki, w której odbywa się konkurs na

Tymczasowego aresztowania bezrobotnego nie można traktować jako przyczyny, która nie usprawiedliwia niestawiennictwa w urzędzie pracy w rozumieniu art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457/.

1. "Ciężar dowodu" w postępowaniu administracyjnym spoczywa na organie administracji państwowej zgodnie z dyspozycją art. 77 par. 1 Kpa. Nie można przeto obciążać strony obowiązkiem przedstawienia koniecznych dowodów. 2. Wedle art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457/, fakt, czy przyczyna niestawiennictwa była usprawiedliwiona, czy

Artykuł 20 ust. 2 pkt 7 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457/ nie ma zastosowania do stanów faktycznych istniejących przed 1 grudnia 1991 r.

Artykuł 21 ust. 7 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457 ze zm./, dotyczący specjalnej sytuacji związanej z okresem pobierania zasiłku, nie jest samodzielną podstawą prawną do uzyskania prawa do zasiłku, niezależną od warunków ustalonych w art. 20 ust. 1 i 2 tej ustawy.

Obowiązek podatkowy w podatku od nieruchomości ciąży na użytkowniku nieruchomości - jako posiadaczu zależnym. Wynikający z Karty Nauczyciela tytuł prawny do otrzymania do bezpłatnego użytkowania gruntu o powierzchni do 0,25 ha położonego na wsi, nie zwalnia użytkownika od podatku od nieruchomości.

1. W razie ustalenia istnienia jednego tytułu do przyznania zasiłku dla bezrobotnych, nie można zaniechać badania, czy danej osobie przysługuje /lub przysługiwał/ na podstawie poprzednio obowiązujących przepisów zasiłek również z innych obowiązujących w czasie wydawania decyzji, przepisów, bowiem okoliczność ta może mieć istotne znaczenie w sprawie i może wpływać na zakres uprawnień danej osoby do

Sformułowanie zawarte w części wstępnej przepisu art. 20 ust. 2 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457/, że "warunku określonego w ust. 1 pkt 2 nie stosuje się do bezrobotnych", wyraźnie wskazuje, że od bezrobotnych w sytuacji opisanej w pkt 7 ust. 2 art. 20 nie jest wymagane spełnienie warunku pozostawania w stosunku pracy co najmniej 180 dni w okresie

Z zestawienia art. 16 ust. 2 z art. 2 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 29 grudnia 1989 r. o zatrudnieniu /Dz.U. nr 75 poz. 446 ze zm./ wynika, że ubiegając się ponownie o zasiłek dla bezrobotnych /w przypadku utraty prawa do zasiłku z powodu m.in. odmowy przyjęcia propozycji przyuczenia do zawodu - art. 16 ust. 2 ustawy o bezrobociu/, nie musi się dokonywać ponownej rejestracji, a jedynie zgłosić odpowiedni

1. Sięgnięcie po drastyczny środek w postaci pozbawienia praw nabytych, jakim jest utrata zasiłku dla bezrobotnych /art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu - Dz.U. nr 106 poz. 457/ winno nastąpić po jednoznacznym i wnikliwym wyjaśnieniu sprawy, do czego organy administracji zobligowane są na podstawie przepisów art. 7 i art. 77 par. 1 Kpa. 2. Brak dokumentacji