Zgodnie z ustawą z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457/ przed nowelizacją ustawy z dnia 3 października 1992 r., nabyte przez bezrobotnego "absolwenta" prawo do zasiłku po 3 miesiącach od zarejestrowania powinno być realizowane przez cały czas na tych samych zasadach jakie obowiązywały w dniu jego przyznania. Absolwentów dotyczył wówczas przepis art. 21 ust

Decyzja o zwolnieniu ze służby w Policji wydana na podstawie art. 41 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji /Dz.U. nr 30 poz. 179 ze zm./ ma - zgodnie z obowiązującymi przepisami charakter związany /tzn. że z mocy prawa, wobec istnienia prawomocnego orzeczenia dyscyplinarnego o wydaleniu ze służby, wydanego przez właściwy organ, istnieje ustawowy obowiązek zwolnienia przez właściwy

Bezrobotny zwolniony ze służby wojskowej, o jakiej mowa w art. 20 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 10 poz. 457 ze zm./, korzysta na zasadach ogólnych z prawa do zasiłku dla bezrobotnych na podstawie art. 20 ust. 1 i 2 pkt 3 tej ustawy, niezależnie od tego, w jakiej sytuacji, jeżeli chodzi o zatrudnienie, znajdował się on przed powołaniem go do

Zwolnienie skarżącego w oparciu o przepis art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Urzędzie Ochrony Państwa /Dz.U. nr 30 poz. 180 ze zm./ może mieć miejsce ale do upływu maksymalnego sześciomiesięcznego terminu. Art. 31 ust. 1 i 2 cytowanej ustawy nie dotyczy sytuacji, kiedy funkcjonariusz sam prosi o zwolnienie.

W razie podjęcia przez bezrobotnego zatrudnienia jeszcze przed wyczerpaniem okresu zasiłkowego należy przyjąć, że dochodzi nie do utraty ogólnego prawa do zasiłku, lecz do zawieszenia jego realizacji. Otrzymany po okresie zawieszenia zasiłek jest tym samym zasiłkiem dla bezrobotnych. Wyłączenie spełnienia wymogu z art. 20 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu

Przewidziany w art. 13 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./ warunek ustalenia, że przeniesienie danego pracownika /za jego zgodą/ do innego urzędu nie jest możliwe, można uznać za spełnione tylko wówczas, gdy był zindywidualizowany w stosunku do konkretnego pracownika. A zatem organ - przed wydaniem decyzji w przedmiocie rozwiązania

Organ właściwy do orzekania o istnieniu choroby zawodowej nie ma uprawnień do ustalania, który z zakładów zatrudniających pracownika nie wykonał obowiązków wynikających z art. 207 par. 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy /Dz.U. nr 24 poz. 141 ze zm./, w którym z tych zakładów pracy narażenie na działanie czynnika szkodliwego mogło mieć najistotniejszy wpływ na wystąpienie choroby zawodowej

Niekwestionowany jest pogląd zarówno w orzecznictwie sądowym jak i doktrynie, iż pewne uciążliwości pracy pracowników mianowanych rekompensowane są zwiększoną ochroną trwałości ich stosunków pracy. Ma to znaczenie przy dokonywaniu wykładni przepisów stanowiących podstawę do rozwiązywania stosunków pracy z pracownikami mianowanymi. Zmierzać ona powinna do takiego rozumienia by np. wypowiedzenie stosunku

1. Przesłanką zwolnienia mianowanego urzędnika państwowego na podstawie art. 13 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214./ jest "reorganizacja połączona ze zmniejszeniem stanu zatrudnienia". Chodzi o reorganizację urzędu a nie tylko nową organizację pracy w ramach nie zmienionej struktury organizacyjnej. Nie zdefiniowane pojęcie reorganizacji

1. Przez reorganizację urzędu z art. 13 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./, należy rozumieć zmianę organizacji urzędu dokonaną w identycznym trybie jak przy ustalaniu jego struktury. 2. Postawienie ministerstwa w stan reorganizacji i podjęcie przygotowań do zmiany jego struktury, niezakończonych przed wypowiedzeniem stosunku

Z brzmienia art. 13 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./, wynika, że dla rozwiązania stosunku pracy na podstawie ust. 1 pkt 2 tego artykułu konieczne jest łączne spełnienie - przed wydaniem decyzji - następujących warunków: a/ likwidacja urzędu lub jego reorganizacja połączona ze zmniejszeniem stanu zatrudnienia /por. art. 13 ust. 1 pkt

1. Przez reorganizację urzędu, o której mowa w art. 13 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./, należy rozumieć zmianę organizacji urzędu, dokonaną w identycznym trybie jak przy ustalaniu jego struktury. 2. W zależności od zakresu i charakteru reorganizacji urzędu muszą być dokonane zmiany statutu lub regulaminu przez ich nowelizację

Inspektorzy kontroli skarbowej są mianowanymi urzędnikami państwowymi w rozumieniu art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./.

Zwolnienie pracownika mianowanego na podstawie art. 13 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./ może nastąpić po przygotowaniu "reorganizacji połączonej ze zmniejszeniem stanu zatrudnienia" a więc jest oczywistym, że tego procesu nie można odwrócić i twierdzić, że reorganizacja może być po prostu dokonana przez likwidację stanowisk

Reorganizacja oznacza zorganizowanie na nowo czegoś lub zmianę istniejącej organizacji. Zakończone są więc działania, które przygotowywały tę reorganizację. Natomiast przygotowywany "stan reorganizacji" oznacza, że są dopiero prowadzone prace, ciągle jeszcze nie zakończone nad efektywniejszą strukturą organizacyjną /art. 13 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych

Do wykonywania zawodu nauczyciela m.in. w średnich szkołach zawodowych oprócz dyplomu ukończenia studiów magisterskich na kierunku /specjalności/ zgodnym /lub zbliżonym/ z nauczanym przedmiotem lub rodzajem zajęć niezbędne jest posiadanie przygotowania pedagogicznego.

W celu spełnienia przesłanki określonej w par. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych /Dz.U. nr 65 poz. 294 ze zm./ wystąpienie szkodliwych czynników w środowisku nie musi być zawinione przez pracodawcę i nie musi wynikać z przekroczenia dopuszczalnych norm; wystarczy wystąpienie w środowisku pracy czynnika, który jest szkodliwy choćby dla jednego pracownika

Zawarcie przez bezrobotnego w okresie pobierania zasiłku dla bezrobotnych umowy o pracę na czas określony nie powoduje po upływie okresu, na który umowa taka została zawarta, ponownego nabycia prawa do zasiłku w pełnym wymiarze czasowym /12-miesięcznym lub dłuższym/, lecz jedynie prawo do zasiłku na okres uzupełniający do 12 miesięcy /lub dłuższy/, chyba że zachodzą przesłanki do nowego nabycia prawa

W sytuacji gdy orzeczenie o przyznaniu prawa do świadczeń emerytalnych lub rentowych nie istniało w dacie przyznania prawa do zasiłku dla bezrobotnych, nie jest konieczne dla zastosowania art. 23 ust. 2a ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457 ze zm./ wzruszenie decyzji przyznającej prawo do zasiłku ani w drodze wznowienia postępowania ani też stwierdzenia

Praca w gospodarstwie rolnym rodziców lub teściów wykonywana przez dzieci, na podstawach uregulowanych w innych ustawach, może mieć wpływ na przyznanie prawa do emerytury i jej wysokości, nie ma natomiast wpływu na okres pobierania zasiłku dla bezrobotnych, gdyż nie jest wykonywana na podstawie umowy o pracę /art. 21 ust. 2 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu - Dz.U. nr

Obowiązujące prawo - poza granicami wyznaczonymi przez przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego - nie przewiduje roszczenia obywatela o udostępnienie mu dokumentacji urzędowej organów samorządu terytorialnego.

Użyty w par. 11 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 31 grudnia 1989 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1990 nr 1 poz. 4 ze zm./ zwrot "dzień wolny od pracy na podstawie obowiązujących przepisów" obejmuje zarówno dni wymienione w ustawie z dnia 18 stycznia 1951 r. o dniach wolnych od pracy /Dz.U. nr 4 poz. 28 ze zm./, jak i dodatkowe dni

Nie stawienie się w terminie jest usprawiedliwione wówczas, gdy nastąpiło z przyczyn przez osobę zobowiązaną do stawienia się niezawinionych, od niej niezależnych, a więc bez jej winy /art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu - Dz.U. nr 106 poz. 457 ze zm./.

Brak jest podstaw prawnych do przyjęcia, że zasadnicza służba wojskowa przerywa 12-to miesięczny okres pobierania zasiłku przez absolwenta, któremu wg. poglądu prezentowanego w zaskarżonej decyzji należy wpłacać zasiłek po jej zakończeniu tylko przez czas, w którym zasiłek nie był wypłacony - aż do ukończenia 12-tu miesięcy od ukończenia szkoły.